พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1406

เย่เหวินหมิงมองหน้าจอแล็ปท็อปของตัวเอง ทั้งความตกใจ ตะลึงงัน หวาดกลัว และมีความดิ้นรนขัดแย้งกับความเสียใจอยู่ในดวงตาของเขา

เลือดในร่างของเขาราวกับไหลย้อนกลับ ความเจ็บปวดห่อหุ้มไปทุกอณูของร่างกาย

ทั้งหมดที่เขามีคือไฟล์เสียงสองอันนี้และไม่มีหลักฐานอื่น

ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้รับคำตอบในใจแล้ว เขารู้แล้วว่าในตอนนั้นใครคือคนที่ช่วยเขาไว้!

‘ทำไม... ทำไมฉันถึงเพิ่งได้มาฟังไฟล์เสียงนี่เอาตอนนี้? ทำไมฉันถึงเชื่อคงจื่ออินอย่างไร้ข้อกังขาในตอนที่เธอมาแสดงตัวต่อหน้าฉัน แล้วบอกว่าเธอเป็นคนบริจาคไขกระดูก?

‘ฉันไม่สืบหาข้อมูลเบื้องต้นด้วยซ้ำ!’

สิ่งที่โจวเชียนหยุนพูดกับเขาในรถ ผุดขึ้นมาในหัวของเขาอีกครั้ง...

“คุณจะเชื่อไหม ถ้าฉันบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่ช่วยคุณไว้?”

ตอนนั้นเขาตอบไปแบบนั้นได้อย่างไร?

เขาบอกว่าเธอใส่ร้ายคงจื่ออินและพยายามสร้างความบาดหมางกันระหว่างเขากับคงจื่ออิน! เขายังพูดด้วยว่า... “ถ้าไม่ใช่คงจื่ออินที่ช่วยฉัน แล้วเป็นเธอหรือไง? ฉันสาบานว่าจะปกป้อง รัก และซื่อสัตย์กับจื่ออินตราบชั่วชีวิต เธอน่ะลืมไปได้เลย!”

เขาลากเธอไปหาครอบครัวคงและทำให้เธอคุกเข่ากราบขอขมาด้วยซ้ำ!

เย่เหวินหมิงยกมือขึ้นตบหน้าตัวเองในทันทีที่คิดถึงตรงนี้!

ถึงอย่างนั้นไม่ว่าเขาจะตอบแรงเท่าไหร่แต่ใบหน้าของเขากลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดอะไรเลย มีเพียงความเจ็บปวดสุดจะทนในหัวใจของเขาเท่านั้นที่รุนแรงเสียจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก

เธอเคยหัวเราะอย่างนี้ต่อหน้าเขาและเขาก็ทำเพียงรังเกียจ สงสัยว่าทำไมเธอถึงหัวเราะอย่างเสียสติอย่างนั้น

แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอหัวเราะแบบนั้นเพราะความเจ็บปวดมากเกินไปที่อยู่ในหัวใจของเธอ!

……

อาหยันน้อยกับคุณนายโจวอยู่ข้างโจวเชียนหยุนในตอนที่เธอตื่นขึ้นมา

“แม่ อาหยันน้อย ทำไมถึง...” โจวเชียนหยุนตะลึงไป เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องแปลกตาที่ไม่ใช่บ้าน “ที่นี่ที่ไหน?”

“โรงพยาบาล อี้หรานจัดการให้ อี้หรานอยู่เป็นเพื่อนลูกมาตลอด แต่เพราะว่าดึกแล้วบวกกับเธอท้องอยู่ด้วย แม่เลยบอกให้เธอกลับไปพักก่อน”