พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 145

ร่างกายของหลิง อี้หรานแข็งตัว “ใช่สิ ต่อให้ฉันจะตะโกนอยู่ตอนนี้ใครจะเข้ามาช่วยฉันได้ล่ะ?

“ช่วยฉันเท่ากับต่อต้าน อี้ จิ่นหลี ใครจะโง่ขนาดนั้นล่ะ?”

เมื่อเธอหลุดจากภวังค์ริมฝีปากของเขากำลังจูบเธอและเขาก็งัดฟันขึ้นชิมความหวานทั้งหมดของเธอ

“ไม่! ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนี้!”

อยู่ดี ๆ เธอก็กัดเขาอย่างไม่รู้ตัว

ในช่วงเวลาต่อมาปากของหลิง อี้หราน เต็มไปด้วยเลือดและเธอก็ผงะ "นั่น... เลือดของอี้ จิ่นหลี ฉันรู้ว่าฉันแค่กัดลิ้นของเขา"

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงจูบเธออย่างแน่วแน่และบังคับให้เธอกลืนเลือดของเขา!

เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร เมื่อจูบจบลงริมฝีปากของเธอรู้สึกชาและรสเลือดในปากของเธอแรงมาก

“รสชาติดีไหมล่ะ?” เขาถามอย่างเงียบ ๆ มุมริมฝีปากของเขายกขึ้นและหยดเลือดค่อย ๆ ไหลลงมาจากด้านหนึ่งของปากของเขา

รอยยิ้มจาง ๆ ของเขาเสริมด้วยเลือดสีแดงเข้มทำให้ดูสดใสเป็นพิเศษ

เธออ้าปากจะพูด แต่รสชาติของเลือดกลับเข้มข้นขึ้นและน้ำลายผสมกับเลือดก็ไหลลงมาจากมุมริมฝีปากของเธอ

เขายกนิ้วขึ้นและเช็ดรอยแดงที่มุมริมฝีปากของเธอเบา ๆ "ตามความเป็นจริงนี่เป็นครั้งแรกที่ผู้หญิงคนหนึ่งดื่มเลือดของผม พี่สาว พี่ได้พิสูจน์ตัวเองอย่างแท้จริงว่าเป็นข้อยกเว้นของกฎหลายข้อของผม"

“ปล่อยฉันไป ได้โปรดเถอะนะ" เธอขอร้องด้วยความยากลำบาก

เธอรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของเขาจูบคอและไหปลาร้าของเธอในขณะที่นิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ...

“อดทนสิ อดทน แสร้งทำเป็นว่าเขาเป็นจินไม่ใช่อี้ จิ่นหลี!"

เธอพูดย้ำความรู้สึกนั้นกับตัวเองในจิตใจ แต่ราวกับว่าเธอไร้ซึ่งความมุ่งมั่นและไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ เธอสั่นสะท้านรุนแรงยิ่งขึ้นจนความรู้สึกคลื่นไส้ผสมกับกลิ่นเหม็นของเลือดพุ่งขึ้นภายในตัวเธอ ...

"เอ่อ!" หลิง อี้หราน ลืมตาขึ้นทันทีและเอามือปิดปาก

จากนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงแรงที่คลายตัวจึงรีบลุกจากเตียงเพื่อรีบเข้าห้องน้ำ เธอเอนตัวไปที่อ่างล้างหน้าและเริ่มอาเจียน

เธอถอยกลับออกจากที่อ่างล้างหน้า วันนั้นเธอทานอาหารไม่มากนักและท้องว่าง เธอจึงอาเจียนเพียงน้ำย่อยและไม่มีอะไรอื่นเลย