พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 17

ใบหน้าของห่าว อี้เหมิง เต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ “อี้ จิ่นหลี... กำลังจะไปดู หลิง อี้หราน?”

ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลห่าว เธอเข้าใจดีโดยธรรมชาติว่า อี้ จิ่นหลี อาจไม่ได้ให้ความสำคัญกับพี่สาวของเธอมากนัก เหตุผลที่พี่สาวของเธอได้รับเลือกก็เพียงแค่ว่าพี่สาวของเธอเหมาะสมที่จะเป็นนายหญิงของตระกูลอี้

ในงานศพพี่สาวของเธอ สีหน้าของชายคนนั้นไม่แยแส ราวกับว่าชีวิตพี่สาวของเธอเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญสำหรับเขา

บางครั้งเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องแบบนี้จะทำให้อารมณ์ของชายคนนี้แปรปรวนได้อย่างไร

ตอนนี้เธอเห็นความโกรธบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อน

แต่มันเป็นเพราะ... หลิง อี้หราน?! ผู้หญิงที่ไม่สำคัญเท่ามดนั่น?!

เธอหันหน้าละมองไปที่ เซียว จื่อฉี ข้าง ๆ เธอ แต่เธอก็เห็นความไม่เชื่อในสายตาของเซียว จื่อฉี

ในขณะนี้ เกา ฉงหมิง ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ อี้ จิ่นหลี รีบตอบว่า "ครับ" “นายน้อยโกรธใช่ไหมครับ?” หัวใจของเกา ฉงหมิง สั่นสะท้าน

ใครก็ตามที่เคยเห็นความโกรธของนายน้อยอีสักครั้งจะไม่อยากเห็นมันเป็นครั้งที่สอง

ขณะนั้นเสียงของอี้ จิ่นหลี ก็ดังขึ้นอีกครั้ง "ลืมไปซะ นายลงไปจัดการซะมันหนวกหู!"

เกา ฉงหมิง รับทราบอีกครั้งและออกไปอย่างรีบร้อน

หลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าเธอได้ยินเสียงของจินในตอนนี้ แต่... เสียงของจินสงบมาโดยตลอด มันไม่เคยโกรธเท่าตอนนี้เลย

จิน... จิน... ใบหน้าเย็นชาที่งดงามราวกับทูตสวรรค์ประกายในความคิดของเธอ

ถ้าเธอตายจริง ๆ จินจะรู้สึกเศร้าไหมนะ?

เมื่อหลิงอี้หรานรู้สึกว่าเธอกำลังจะหายใจไม่ออกและหมดสติ แรงกดที่คอของเธอก็เบาลง เธอแทบจะทรุดลงกับพื้น สำลักและสูดอากาศบริสุทธิ์

ในเวลานี้ เฉิน ว่านหาว ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเครื่องแบบสองคนหยุด เขานอนอยู่บนพื้นอย่างกระบุ่มกระบ่ามและมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมากยืนอยู่รอบล้อมตัว

ตอนนี้แม้ว่า เฉิน ว่านหาว จะได้ยินคำดุด่าของอี้ จิ่นหลี แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่ เขาไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ตะโกนคือ อี้ จิ่นหลี ผู้สามารถสั่งเมฆและฝนในเมืองเฉินได้

หลิง อี้หราน จัดเสื้อผ้าของเธอ ยืนขึ้นอย่างไม่คล่องเเคล่วและรีบจากไป เธอไม่ได้สังเกตว่ามีคนบนชั้นสองที่จ้องมองมาที่เธอ

อี้ จิ่นหลี จ้องมองไปที่ร่างที่เสียใจของหลิง อี้หราน

เธอเป็นแค่เป้าหมายในเกม แต่ทำไมกัน... ทำไมเขาถึงรู้สึกอึดอัดเมื่อเห็นเธอถูกกระทำเช่นนี้?

เป็นเพราะ... แม้ว่าเธอจะเป็นเป้าหมายในเกม แต่เขาก็ไม่สามารถให้คนอื่นแตะต้องเธอได้ แม้ว่าเขาอยากจะทรมานเธอ แต่เขาก็เป็นคนเดียวที่ทำได้ ไม่มีใคร ไม่มีใครได้รับอนุญาตทั้งนั้น

หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและจากไป

เซียว จื่อฉี ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลมองไปที่ด้านหลังของหลิง อี้หราน และแววตาที่เต็มไปด้วยความครุ่นคิด

ห่าว อี้เหมิง ซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขา กัดฟันด้วยความโกรธ "หลิง อี้หราน โชคดีจริง ๆ เฉิน ว่านหาว คนงี่เง่าเขาโอ้อวดน้อยกว่านี้ได้ไหม?"

เขาแค่ต้องรบกวน อี้ จิ่นหลี!