พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 277

"ป่วยเหรอ? พี่ไม่สบายเหรอ?" เสียงของเขาดูมีความเครียดขึ้นมาทันที

“แค่มีไข้ แค่ไม่กี่วันเท่านั้น มันแค่มีความรู้สึกเพลียนิดหน่อย เมื่อฉันหายแล้ว ฉันก็ยังเเข็งเเรงดีอยู่ แต่น่าเสียดายที่ชุดนั้นมันหายไปแล้ว" เธอกล่าวด้วยความเสียใจ อย่างไรก็ตาม ต่อมายายของเธอก็ได้แอบบอกกับเธอว่า จะซื้อชุดสวย ๆ ให้เธอ ถ้าหากเธอสอบได้อันดับ 1 ในชั้นเรียน

อย่างไรก็ตาม เมื่อในที่สุดเธอทำได้ที่หนึ่ง เธอก็ต้องจากยายของเธอไปเพื่อกลับไปหาพ่อของเธอ

ก่อนที่เธอจะจากไป คุณยายได้แอบเอาชุดใหม่ใส่ลงในกระเป๋าเดินทางของเธอไว้

ในขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีมือใหญ่ก็แตะที่หน้าผากของเธอ หลิง อี้หราน สะดุ้งและเงยหน้าขึ้นมอง อี้ จิ่นหลี “ตอนนี้ฉัน... ฉันไม่มีไข้แล้ว”

“ผมรู้” เขากระซิบ “ต่อไป ผมจะซื้อชุดที่พี่อยากได้ให้นะ”

คำพูดของเขาทำให้เธอหวั่นไหวทันที "ฉันไม่ใช่เด็กที่เอาแต่คิดเรื่องเดรสนั้นนะ" เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยและลดตาลงอย่างรวดเร็ว

ยิ่งเธอมองเขานานเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเท่านั้น และหมุนจนแทบจะควบคุมไม่ได้

“อย่างนั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลี เอามือออก และดึงรูปถ่ายที่เหลือทั้งหมดในอัลบั้มออก จากนั้นเขาก็หยิบรูปถ่ายชุดลายดอกไม้ของเธอขึ้นมา "พี่สาว ผมขอรูปนี้หน่อยได้ไหม?"

เธอตะลึงในน้ำเสียงของการถามของเขาแ ต่มือของเขาดึงรูปนั้นไปแล้ว

"..." เธอพูดไม่ออก เขากำลังพูดถึงอะไร? "ทำไมคุณไม่เอารูปอื่นล่ะ?" เธอกล่าว เพื่อออกอีกความคิดเห็นที่ดี

“ไม่ล่ะ ผมต้องการเพียงแค่รูปนี้ของพี่” เขากล่าวและโน้มตัวลงไป สัมผัสที่หน้าของเธอ “ผมไม่เคยเปลี่ยนใจจากสิ่งที่ผมชอบ เหมือนกับรูปถ่ายนี้ และก็เหมือนกับคนที่ผมชอบด้วย”

ใบหน้าของเธอสะท้อนเข้าไปในดวงตาสีเข้มของเขาและเสียงที่ไพเราะนั้นดูเหมือนจะดังก้องหูของเธอ...

หลิง อี้หราน เอารูปคืนมาจาก อี้ จิ่นหลี ไม่ได้และต้องยอมเเพ้

อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงสงสัยว่าทำไมเขาถึงอยากได้รูปถ่ายนั้นของเธอ มันน่ารักขนาดที่เขาอยากจะเก็บมันไว้เลยเหรอ?