พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 288

ใบหน้าของหลิง อี้หราน เปลี่ยนเป็นสีแดงจนเธออยากจะหันหน้าหนี

นิ้วมือของเขาเปลี่ยนไปอยู่ใต้คางของเธอ “เมื่อกี้เหมือนพี่จะแอบมองผมนะ ทำไม? ผมหน้าตาดีใช่ไหมล่ะ?”

เธอผงะกับคำพูดของเขา เธอควรตอบคำถามนั้นอย่างไรดี? เธอควรตอบว่าเขาหน้าตาดีใช่ไหม? หรือไม่ใช่?

ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่คำตอบที่ดี! หลิง อี้หราน รู้สึกถึงความร้อนฉ่าบนใบหน้าของเธอและพยายามหลีกเลี่ยงสายตาของเขา แต่เธอก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงสายตาคู่นั้นได้

คนรับใช้ที่แอบอยู่ด้านข้างพยายามไม่มองมาที่พวกเขา เพียงแต่คอยฟังบทสนทนาของทั้งคู่ด้วยความสับสนในใจ

นายน้อยอี้ปฏิบัติกับคุณหลิงแตกต่างออกไป หรือว่าจริงที่คุณหลิงจะกลายเป็นคุณนายหญิงของตระกูลอี้อย่างที่ใครหลายคนพูดไว้?

แต่ว่าคุณเป็นพนังงานของศูนย์บริการสุขาภิบาลไม่ใช่เหรอ?

เป็นไปได้เหรอที่… นายน้อยอี้จะแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้?

...

ในตอนกลางคืนขณะที่หลิง อี้หราน นอนอยู่บนเตียง เธอยังคงนอนไม่หลับและเอาแต่มองไปที่มือของตัวเองที่ถูกพันแผลเอาไว้ภายใต้แสงจันทร์ที่ผ่านลอดมาจากหน้าต่าง วันนี้อี้ จิ่นหลี เปลี่ยนผ้าพันแผลให้เธอ

เขาเอาใจใส่เธอมากกว่าเซียว จื่อฉี ที่เคยคบกับเธอเสียอีก บางครั้งเธอก็อดไม่ได้ที่จะตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ

ถ้า… ถ้าเขาไม่ใช่อี้ จิ่นหลี และเป็นใครสักคนหนึ่ง บางทีเธออาจจะตกหลุมรักเขา

ท้ายที่สุด คงมีเพียงผู้หญิงไม่กี่คนที่จะไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายที่คอยตามใจพวกเขาและน่าดึงดูดในสายตา

“มันไม่สำคัญอะไรหรอกถ้าแผลเป็นนี้จะลบออกไม่ได้” หลิง อี้หราน ตอบ เธอพอใจกับรอยแผลเป็นที่แลกมากับอัลบั้มรูป

“พี่อาจจะไม่สนใจ แต่ผมสนใจ” เขาพึมพำ รอยแผลเป็นบนปลายนิ้วของเธอดูเหมือนจะเป็นเครื่องเตือนความผิดพลาดของเขา

ถ้าเขายืนยันที่จะกลับบ้านไปกับเธอในวันนั้น เธอคงจะไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้

“ผมอยากให้พี่สบายดีและไม่เจ็บปวด” เขาพึมพำต่อ

เธอเกือบจะหัวเราะออกมา ไม่เจ็บปวด? เธอได้รับความเจ็บปวดนั้นตั้งแต่อยู่ในคุกแล้ว!

“มือของฉันหายเป็นปกติแล้ว ฉันจะกลับไปอยู่บ้านเช่าได้เมื่อไหร่?” เธอกล่าวเปลี่ยนบทสนทนา