พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 327

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นแขนของเธอก็ถูกจับไว้ ด้วยแรงกระตุกเธอจึงเขาไปอยู่ในอ้อมกอดที่แสนกว้าง

เธออยากจะเอาตัวออกมาจากอ้อมแขนของเขาโดยไม่ทันตั้งตัว แต่มือของเขาโอบรอบตัวเธอและกอดเธอไว้ใกล้ ๆ

“มันคงจะเป็นฝันที่ดีจริง ๆ สินะพี่สาว!” เขาบ่นพึมพำขณะที่ปากของเขาอยู่ใกล้ ๆ กับหูของเธอ

เธอตัวสั่นเล็กน้อยและได้ และรู้สึกว่าลมหายใจของเขาอยู่ข้าง ๆ หูของเธอ เหมือนร่างการของเธอถูกโอบล้อมด้วยลมหายใจของเขา

“นี่คุณ... ปล่อยนะ” เธอพูด และหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

“ทำไมพี่ไม่เล่าให้ผมฟัง เกี่ยวกับการทำงานวันแรกของพี่ก่อนล่ะ?” เขาถาม

“มันก็เป็นแค่งานส่งอาหารตามปกติ มีคนสั่งอะไรฉันก็แค่ไปส่งให้” เธอด้วยความรู้สึกหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้น แม้แต่การไหลเวียนของเลือดก็เร็วขึ้นมากด้วย

“ถ้าอย่างงั้น วันนี้พี่ทานอาหารดี ๆ แล้วหรือยัง?” เสียงของเขาดังขึ้นในหูของเธอ อีกครั้ง

“ใช่สิ ฉันทานข้าวกับเจ้านาย เธอเตรียมให้ฉันวันละสองมื้อ” หน้าของเธอร้อนขึ้น ราวกับว่ามันกำลังจะไหม้ ความรู้สึกแปลก ๆ ของเธอทำให้เธอขวัญเสีย ตอนนี้ทั้งหมดที่เธอต้องการก็แค่ให้เขาปล่อย

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ให้ในสิ่งที่เธอต้องการ เขาหันหน้าเขาหาเธอเพื่อให้เธอหันหน้าหาเขา

“พี่ขวัญอ่อนเหรอครับ?” เขาพูดขึ้นทันที

“ไม่... ไม่นี่” เธอปฏิเสธ

“หน้าพี่แดงมากเลยนะ” เขาหัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงไปจูบแก้มของเธอเบา ๆ “พี่หน้าแดงเพราะผมเหรอครับ?”

มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ? เขากอดเธอแบบนี้ประจำ แต่ปฏิกิริยาของเธอ มันต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

ตอนแรกเธอคิดว่าเขาเป็นดั่งครอบครัว แต่หลังจากที่ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว เธอก็เริ่มรู้สึกกลัวเขาและมักจะตัวสั่นเวลาที่เขากอดเธอ แล้วตอนนี้ล่ะ? นี่มันคืออะไรกันแน่?

จะเป็นไปได้ไหมว่า... เธอจะตกหลุมรักเขาและมีความรู้สึกให้กับเขา?

ไม่ มันไม่น่าจะเป็นไปได้

เธอส่ายหัวและพยายามไม่นึกถึงเรื่องนั้น เธอและอี้ จิ่นหลี ไม่มีทางไปด้วยกันได้

ผู้ชายอย่าง อี้ จิ่นหลี ยากที่จะคาดเดาได้ ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ในตอนนี้อาจจะดูเหมือนว่าเขารักเธอ แต่ภาพลวงตานี้จะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว