พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 335

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของโจว เชียนหยุน หลิง อี้หราน ก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจกับตัวเองและนำออเดอร์ใส่บนรถจักรยานไฟฟ้า

ด้วยออเดอร์ที่มากขึ้น พี่โจวจึงสารมารถทำรายได้ ได้เยอะมากขึ้นและจะได้รับการปลูกถ่ายประสาทหูเทียมให้อาหยันน้อยได้

เมื่อเธอนึกถึงอาหยันน้อย หลิง อีหราน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวดในใจของเธอ เด็กที่น่ารักอย่างเขามีข้อบกพร่องเช่นนี้ นอกจากนี้เธอก็ยังไม่เคยเห็นพ่อของอาหยันน้อยเลย

อาหยันน้อยก็ใช้นามสกุล โจว ดังนั้นเธอก็เดาอะไรได้ว่า บางทีเด็กอาจจะอยู่กับพี่โจวเพียงลำพัง

ในกรณีนี้แน่นอนว่าต้องลำบากกว่า

หลิง อี้หราน ขี่จักรยานไฟฟ้ามาถึงทางเขาอาคาร อี้ กรุ๊ป รปภ. หลายคนคุ้นเคยกับ หลิง อี้หราน แล้ว เมื่อพวกเขาเห็นหลิง อี้หราน พวกเขาก็วางอาหารทั้งหมดลงบนรถเข็นอย่างกระตือรือร้นและยังช่วยเข็นมันเข้าไปในอาคารจนถึงลิฟต์และพวกเขายังมีน้ำใจกดลิฟต์ให้เธออีกด้วย

สำหรับพนักงานต้อนรับยังทักทาย หลิง อี้หราน ด้วยรอยยิ้มและยังโค้งคำนับเธอด้วยความเคารพ

หลิง อี้หราน อาจจะเป็นเพียงแค่สาวส่งอาหารที่มีความสุขกับสิ่งนี้

แน่นอนเธอรู้ว่าทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะ อี้ จิ่นหลี

ประตูลิฟต์เปิดออก หลิง อี้หราน ก็ออกไปพร้อมกับรถเข็น เลขาของอี้ จิ่นหลี รับอาหารจากเธอและกล่าวสวัสดีเธอด้วยความสุภาพ

คนภายนอกอาจจะคิดว่าเธอเป็นผู้บริหารในบริษัทด้วยซ้ำ

หลิง อี้หราน เดินเข้าไปที่ห้องทำงานของอี้ จิ่นหลี พร้อมกับกล่องข้าวอาหารกลางวันสองกล่อง เธอเคาะประตูสองที และเปิดตามปกติเมื่อได้ยินเสียงเขาตอบกลับ

หลายคนที่ไม่เชื่อและคิดว่าข่าวลือนั้นไร้สาระ อย่างไรก็ตามข่าวลือนั้นก็เป็นความจริง

ผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อแจ็คเก็ตแมนดาริน และมีคำว่า ‘ร้านอาหาร หยัน หยัน’ อยู่

ทันใดนั้น เหล่าผู้บริหารก็พากันสงสัยเกี่ยวกับร้านอาหาร หยัน หยัน แห่งนี้ ท่านประธาน... ทำไมชอบอาหารร้านนี้เป็นพิเศษ?

อย่างไรก็ตาม เสียงของอี้ จิ่นหลี ก็ดึงดูดความสนใจของพวกเขาทันที

“ทำงบประมาณขึ้นมาใหม่และหารือเกี่ยวกับเรื่องการซื้อกิจการกับบริษัทนั้นต่อไป ทำให้เสร็จภายในสามวัน และ...” เสียงของอี้ จิ่นหลี ที่เย็นชาเหมือนเคย มันห่างไกลมากจากการส่งเสียงที่อ่อนโยนเวลาที่คุณกับ หลิง อี้หราน

หลังจากนั้น อี้ จิ่นหลี ก็จบการประชุม กลุ่มผู้บริหารออกจากที่ประชุมและอี้ จิ่นหลี ก็ไปหา หลิง อี้หราน “ปกติพี่จะรีบกินไม่ใช่เหรอ? ทำไมวันนี้พี่ถึงไม่รีบล่ะ?