พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 359

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ หลิง ลั่วอิน ก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น ๆ

ทันใดนั้น นิ้วของเธอก็ไปรูดเข้ากับอะไรบางอย่างอย่างหนัก เธอมองไปที่มันและเห็นว่ามันเป็นสร้อยข้อมือสีเงินที่เขามักจะสวมใส่อยู่เสมอ

สร้อยข้อมือนั้น… หลิง ลั่วอิน จ้องไปที่สร้อยข้อมือเงินที่อยู่บนหน้าอกของเขา มันเป็นเพียงสร้อยข้อมือธรรมดา ทำไมเขาถึงใส่มันอยู่บ่อย ๆ? เขาปฏิบัติกับมัน ราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าบางอย่าง

หลิง ลั่วอิน หยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาดูใกล้ ๆ

ในวินาทีต่อมา มีมือคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ข้อมือของเธอ เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากปล่อยสร้อยข้อมือ

หลิง ลั่วอิน คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของเธอสบเข้ากับดวงตาใสคู่หนึ่ง

เขาเมา ในขณะนี้ดวงตาของเขากลับไม่ได้ขุ่นมัวจากความมึนเมา แต่กลับสว่างและชัดเจนจนเขาดูน่ากลัว

“คุณไม่สามารถแตะต้องสิ่งนี้ได้” น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นจนเสียดแทงถึงกระดูก

“ฉัน… ฉันจะไม่ทำอีก ฉันแค่อยากช่วยคุณเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อให้คุณสบายตัวขึ้น ฉะ-ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะแตะต้อง ลี่เฉิน ได้โปรด… ได้โปรด ปล่อย…” หลิง ลั่วอิน รู้สึกเจ็บปวดมากจนเหงื่อออกบนหน้าผากของเธอ เธอรู้สึกเหมือนข้อมือของเธอกำลังจะหักครึ่ง

กู้ ลี่เฉิน ปล่อยมือหลิง ลั่วอิน เขาเอนหลังลงบนเตียงและหลับตาลงอีกครั้ง

“คุณไปได้แล้ว” เขากล่าว

คืนนี้เขาดื่มมากไปหน่อย เขารู้สึกร้อนรนและหงุดหงิดด้วยเหตุผลที่เขาไม่สามารถบ่งชี้ได้ชัด เป็นเพราะเขาเห็นหลิง อี้หราน ในตอนเช้าหรือเปล่า?

เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงมีภาพของเธอขี่จักรยานที่ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่อยู่ในสมองของเขา

ผู้หญิงคนนั้นเป็นที่ต้องการของอี้ จิ่นหลี ดังนั้นเขาจะไม่ต่อสู้กับจิ่นหลีเพราะเธอ เขาไม่ได้ต้องการเธอ แม้ว่าจิ่นหลีจะเก็บเธอไว้กับเขา แต่เธอก็เป็นได้แค่เป็นตัวแทน

เมื่อคำถามนี้ปรากฏขึ้นไปทั่วสมอง เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบในอก ราวกับว่ามันเป็นลางสังหรณ์บางอย่าง

กู้ ลี่เฉิน หัวเราะอย่างเลื่อนลอย เขาเมามากเกินไปและนั่นคือสาเหตุที่เขาเมา!