พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 370

“ผมมีพี่น้องคนละแม่ที่มีพ่อคนเดียวกัน พ่อของผมมีผู้หญิงค่อนข้างหลายคน เขาจึงมีลูกเพิ่มครับ”

คุณชินและคุณนายชิน ไม่คิดว่าจะได้คำตอบแบบนี้ ดังนั้นบรรยากาศเลยค่อนข้างตึงเครียด พวกเขาไม่รู้จะพูดอะไรกันต่ออย่างไง

ชิน เหลียนอี จึงกล่าวขึ้นทันทีโดยไม่ได้คิดอะไรว่า “แม่คะพ่อคะ นั้นมันเป็นเรื่องของคนรุ่นก่อน พ่อแม่เขาก็คือพ่อแม่เขา ส่วนเขาก็คือตัวเขาเอง”

ไป๋ ทิงชิน ค่อนข้างประหลาดใจกับชิน เหลียนอี ในขณะที่เขามองเธอด้วยความรู้สึกอบอุ่นที่แม้แต่เขาก็ไม่เคยคิดได้แบบนี้มาก่อน

คุณชินตอบกลับก่อนและยอมรับ “อันที่จริง เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องของคนรุ่นก่อน ดังนั้น... ทิงชินง ตอนนี้คุณทำงานอะไร?”

“ผมบริหารจัดการบริษัทเป็นหลักครับ” ไป๋ ทิงชิน ตอบ

“บริหารจัดการบริษัทเหรอ?” คุณชินมองไปที่เขาด้วยความไม่เชื่อ เขาคิดว่าบางทีเขาอาจจะได้ยินผิด “คุณบริหารบริษัทอะไร? คุณอายุแค่ 29 ปีเอง”

สำหรับคุณชินถือว่าก็พอดี หากผู้ชายอายุ 29 ปี จะสามารถรับตำแหน่งผู้จัดการได้ตามปกติ

แต่สำหรับการจัดการบริษัท เขายังมองว่ามันค่อนข้างไม่น่าเป็นไปได้

“ผมไม่แน่ใจว่าคุณเคยได้ยินชื่อ ไป๋ เฟิง กรุ๊ป ไหมครับ?”

คุณชินเป็นผู้ชายจากชานเมืองเล็ก ๆ เขาไม่คุ้นเคยกับ บริษัท ขนส่งชื่อดังไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เขาสามารถบอกยี่ห้อรถยนต์ได้จากโลโก้ในย่านชานเมืองของเขา

คุณชินยิ้มอย่างช้า ๆ “อืม... ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน เป็นบริษัทใหม่ใช่ไหม?” อย่างไรก็ตาม คนรุ่นใหม่ในปัจจุบันจะชอบเป็นผู้ประกอบการ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกเขาจะสร้างบริษัทใหม่ขึ้นมา

ชิน เหลียนอี รู้สึกอึดอัดใจมากกว่าพ่อแม่ของเธอ

ชิน เหลียนอี อดไม่ได้ที่จะอุทานว่า “ถ้าฉันไม่พาคุณออกมา ตอนนี้พ่อแม่ของฉันก็คงจะถามไปถึงลับดับบรรพบุรุษของคุณด้วยแล้ว เมื่อกี้ตอนที่พ่อแม่ของฉันถามคำถามเหล่านั้น คุณไม่จำเป็นต้องตอบแบบละเอียดมากนักก็ได้ คุณก็ปัด ๆ มันออกด้วยคำตอบง่าย ๆ ก็พอ”

จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นว่า “ผมคิดว่าคุณคงหวังไว้ว่าพ่อแม่ของคุณไม่ชอบผม ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมคุณถึงพูดทำนองว่า ‘พ่อแม่ของผมก็คือพ่อแม่ของผม ส่วนผมก็เป็นผม’”

ชิน เหลียนอี ถึงกับผงะไปชั่วขณะ เธอพูดแบบนั้นออกไปในช่วงเวลาที่กะทันหัน

“ถ้างั้น... คุณก็ไม่ได้ไม่อยากให้พ่อแม่คุณไม่ชอบผมใช่ไหม?” เขาถาม

การจ้องมองของเขาดูเหมือนจะทำให้เธอลุกลี้ลุกลนอย่างอธิบายไม่ถูก “ฉันแค่รู้สึกว่าการกระทำของคนรุ่นก่อนไม่ควรเอามาเปรียบเทียบ คุณก็คนคนหนึ่ง อย่าหาความหมายอะไรที่ฉันพูดนักเลย”

เธอหันหน้าหนีเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขา