พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 372

เมื่อ หลิง อี้หราน ทำงานที่ร้านอาหารเสร็จแล้วเธอก็พูดกับโจว เชียนหยุน เจ้านายสาวของเธอว่า “พี่โจวคะ พรุ่งนี้ฉันขอลาหยุดได้ไหมคะ ฉันต้องไปเยี่ยมหลุมศพของแม่และสักการะ”

แม้ว่าวันต่อมาจะเป็นวันเช็งเม้งซึ่งเป็นวันหยุดประจำชาติ และวันหยุดก็มักหมายความว่าร้านอาหารลูกค้าก็จะเต็มร้าน โดยปกติแล้วพนักงานร้านอาหารมักไม่อนุญาตให้ลาในวันหยุดนักขัตฤกษ์

โจว เชียนหยุน ค่อนข้างตกใจที่แม่ของหลิง อี้หราน จากไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงกล่าวว่า “ได้สิ ไม่มีปัญหาว่าเธอจะไปในช่วงบ่าย ฉันจะบอกให้ห้องครัวเตรียมอาหารไว้สองสามอย่างให้เธอเอาไปไหว้ที่หลุมศพนะ”

“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไร ฉันเตรียมพวกนั้นเองค่ะ” หลิง อี้หราน ต้องการทำอาหารให้แม่ของเธอด้วยตัวเอง

ตอนที่แม่ของหลิง อี้หราน ยังมีชีวิตอยู่เธอยังเด็ก ตอนนี้ หลิง อี้หราน โตเป็นผู้ใหญ่และรู้วิธีทำอาหารแล้วเธอจึงอยากแสดงฝีมือให้แม่ของเธอได้เห็น

“งั้นตอนนี้ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ” หลิง อี้หรานกล่าว

“ได้จ้า” โจว เชียนหยุน ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่เธออยากจะพูด แต่สุดท้ายเธอก็เก็บมันไว้กับตัวเอง

‘ตั้งแต่ที่ อี้ หราน บอกว่าเธอไม่ได้สนิทกับกู้ ลี่เฉิน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องลากอี้หรานเข้ามาในเรื่องนี้ สำหรับกู้ ลี่เฉิน ฉันจะไปหาเขาเมื่อวันนั้นมาถึง’

หลังจากที่หลิง อี้หราน ออกจากร้านอาหาร เธอก็ไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์อี้ในทันที เธอไปซูเปอร์มาร์เก็ตและซื้อปลา เนื้อสัตว์และผักแทน จากนั้นเธอก็ขี้จักรยานไฟฟ้าของเธอไปที่ร้านค้าที่ขายเครื่องสังฆทาน

“คุณย่าฟ่านคะ ฉันขอธูป และแผ่นเงินแผ่นทองแบบธรรมดามาให้ฉันอย่างละสามชุดค่ะ” หลิง อี้หราน กล่าวกับหญิงชราที่อายุมากกว่า 80 ปี ที่นั่งอยู่ในร้าน ในแต่ละปีก่อนที่ หลิง อี้หราน จะไปที่หลุมศพเพื่อถวายคำอธิฐานและเครื่องบูชาของเธอ เธอจะมาที่ร้านเดิมเพื่อซื้อของแบบเดิม แน่นอนว่ามีการยกเว้นไปในช่วงที่เธอได้รับโทษ

“เธอคืออี้หรานใช่ไหม พรุ่งนี้เธอจะไปที่หลุมศพเหรอ?” ย่าฟ่าน ยิ้มให้หลิง อี้หราน

“ใช่ค่ะ หนูเอง” หลิง อี้หราน ตอบ

“ทำไมคุณถึงมานั่งบนโซฟามืด ๆ แบบนี้ล่ะ?” หลิง อี้หราน ถาม

“ผมกำลังรอพี่อยู่” อี้ จิ่นหลี กล่าวขณะที่เขายืนขึ้นเพื่อเข้ามาใกล้เธอ “แล้วพี่ล่ะ? พี่ยังไม่ตอบคำถามผมเลย”

หลิง อี้หราน ไล่ริมฝีปากสีแดงของเธอ “หลังจากทำงานที่ร้านอาหารเสร็จฉันก็ไปซื้อวัตถุดิบ ธูปและแผ่นเงินแผ่นทอง วันพรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยมหลุมศพแม่น่ะ”

“ไปเยี่ยมหลุ่มศพของแม่พี่...” สายตาของ อี้ จิ่นหลี จ้องมองไปด้านหลังของแผ่นเงินแผ่นทองและธูป “โอ้ ใช่ พรุ่งนี้เป็นวันเช็งเม้งนี่นา ถึงเวลาที่ต้องไปเยี่ยมหลุมศพของเธอแล้ว น่าเสียดายที่พรุ่งนี้ผมไปกับพี่ไม่ได้”

หลิง อี้หราน ตะลึง ในตอนแรกเธอไม่ได้คาดหวังให้เขาไปกับเธอที่หลุมศพ แต่คำพูดของเขา... หลิง อี้หราน จำได้ว่า พ่อของเขาก็จากไปแล้วเช่นกัน ดังนั้นเขาอาจจะไปเยี่ยมศพของพ่อ

คนหนึ่งกำลังจะไปเยี่ยมหลุมศพของแม่ของพวกเขา ในขณะที่อีกคนกำลังจะไปเยี่ยมหลุมศพของพ่อของพวกเขา บางครั้งพวกเขาดูเหมือนเป็นคนที่อยู่ในสถานการณ์คล้าย ๆ กัน