พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 385

เธอมองเขาและตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะราวกับว่าพวกเขาอยู่ใกล้กันอย่างหาที่เปรียบมิได้

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาต่อมาดวงตาของเธอดูเหมือนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมในการพยายามหลีกหนีจากการจ้องมองของเขา

สิ่งที่แตกต่างจากในอดีตคือ ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นการต่อสู้ ครู่หนึ่งที่ผ่านไป เธอไม่รู้ว่าจะตอบเขาอย่างไร ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและพลันแดงขึ้นเรื่อย ๆ ภายใต้การจ้องมองของเขา

"ทำไมพี่ไม่มองผม ผมอยากให้พี่มองผม พี่สาว!" เขาโน้มตัวเข้าใกล้เธอขณะที่เขาพูด ราวกับว่าเธอถูกสะกดจิตด้วยน้ำเสียงของเขา ขณะที่ดวงตาของเธอสบเข้ากับใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว

ชายคนนี้กำลังมองเธออย่างอ่อนโยนในตอนนี้ และดูเหมือนว่าจะมีความปรารถนาและความผูกพันธ์ในรูปลักษณ์นั้น

ผมม้าของเขาถูกเสยกลับขึ้นไปเผยให้เห็นหน้าผากเต็ม ๆ ในความคิดของเธอ เขาซ้อนทับกับจินอยู่ตลอดเวลาในความทรงจำของเธอ

จินเคยมองเธอแบบนั้น

"พี่ชอบผมในแบบไหนเหรอ?" เสียงของเขาพึมพำในหูของเธออีกครั้ง

ใบหน้าของเธอรู้สึกผิดวูบหนึ่งและเธอก็เปิดปากปฏิเสธ คำพูดของเธอยังคงดูเหมือนติดอยู่ในลำคอ

ฉันชอบเขาเหรอ?

หลิง อี้หราน ถามตัวเอง ถ้าเขาเป็นจินเธออาจจะชอบเขาก็ได้ บางทีเขาอาจจะเป็นมากกว่า น้องชาย ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ยังไงเขาก็คือ อี้ จิ่นหลี...

"พี่ชอบผม" ความมั่นใจในเสียงของเขาขณะนั้น มันลอยเข้ามาในหูของเธอ

ราวกับว่าการแสดงออกของเธอทำให้เขาได้รับคำตอบที่เขาต้องการ

เธองุนงงและมองเขาด้วยความสับสน

“ผมอาจจะมีพี่ แต่มันก็ยังไม่เพียงพอสำหรับผม รู้ไหมนั่นไม่ใช่ทั้งหมดที่ผมต้องการ?” เขาพูดเสียงอันไพเราะของเขาดังไปทั่วห้องนั่งเล่น

"แล้วเขาต้องการอะไรกันแน่?' เธอถามตัวเอง

"ผมอยากให้พี่ชอบผม ไม่ใช่แค่ชอบธรรมดา แต่ชอบมาก” ขาค่อย ๆ ก้มลงและหายใจรดลงบนใบหน้าของเธอ "ฉันอยากให้เธอชอบฉันมาก จนเธอทนไม่ได้ที่จะสูญเสียฉันไป สาวน้อย”

"หัวใจของเธอเริ่มสั่นและเต้นแรง เร็วจนการไหลเวียนเลือดของเธอดูเหมือนจะเร่งขึ้นเพราะคำพูดของเขา

เขาปัดนิ้วเบา ๆ บนใบหน้าของเธอ "ใช่ ผมขอให้พี่สัญญาว่าจะอยู่กับผมตลอดไปหรือผมจะไปกับพี่ก็ได้ แต่ถ้าพี่ไม่ต้องการ สิ่งที่พี่ต้องการคืออะไรล่ะ? "