พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 415

“หลิง อี้หราน อยู่ไหน? เธอไม่อยู่ที่นี่เหรอ?” กู้ ลี่เฉิน ถาม

“อี้หราน... ออกไปส่งอาหาร เธอจะกลับมาภายหลัง” โจว เชียนหยุน ตอบ

กู้ ลี่เฉิน ไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาสั่งชานมกาแฟแค่แก้วเดียว จากนั้นเขาก็นั่งลงและดื่มมันอย่างช้า ๆ

คนที่มีชื่อเสียงอย่างกู้ ลี่เฉิน ที่อยู่ในร้านอาหาร เขาดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าตอนนี้จะมีคนไม่มากนักในร้านอาหาร แต่คนสองสามคนก็จำเขาได้ว่าเขาคือเจ้าชายแห่งวงการบันเทิง

รูปลักษณ์, ภูมิฐาน, และท่าทีไม่แยแสของเขา ซึ่งดูเหมือนจะเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเขาอย่างน่าประหลาดใจ

ลูกค้าหลายคนในร้านอาหารมองมาที่เขา

แม้แต่โจว เชียนหยุน ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจขณะมองดูกู้ ลี่เฉิน จิบชานมกาแฟของเขา เขาดูเหมือนกำลังถ่ายโฆษณาอยู่

เธอรู้ว่าว่าชานมกาแฟในร้านอาหารของเธอดูดีขึ้นมาก

‘เมื่อไหร่อี้หรานจะกลับมา?’ ความคิดของโจว เชียนหยุน ทันใดนั้นเธอก็เห็นรถหรูจอดอยู่หน้าร้านอาหารเล็ก ๆ ของเธออีกครั้ง

เธอกล่าวว่า ‘อีกครั้ง’ เนื่องจากรถปอร์เช่คันหนึ่งได้จอดอยู่ที่ร้านอาหารของเธอก่อนหน้านี้แล้ว

จากนั้น ก็มีร่างสูงออกมาจากรถยนต์ยี่ห้อเบนท์ลีย์ที่เพิ่งเข้ามาจอด ดวงตาของโจว เชียนหยุน ก็เบิกกว้างขึ้น

ชายคนนี้สวมสูทสีเทาอ่อน รูปทรงละเอียดอ่อน ผมหน้าของเขาถูกรวบขึ้นเผยให้เห็นหน้าผากอันอวบอิ่ม ใบหน้าของเขาขาวซีดและดูเด็ก แต่ความเคร่งขรึมกลับดูขัดแย้งกับความเด็กบนใบหน้าของเขา

เมื่อชายคนนี้เดินเข้ามาในร้านอาหาร โจว เชียนหยุน พบว่าสิ่งที่สวยงามที่สุดของเขาคือดวงตาสดใสที่แฝงไปด้วยความเย็นชา แต่กลับดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูกเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง

“เอาแบบเดียวกับเขาครับ” อี้ จิ่นหลี ตอบ

โจว เชียนหยุน ชงชานมกาแฟอีกแก้ว และเสิร์ฟให้อี้ จิ่นหลี

“นายชอบชานมกาแฟด้วยเหรอ?” กู้ ลี่เฉิน ถามขณะเลิกคิ้วเล็กน้อย

อี้ จิ่นหลี ละเมียดละไมจิบชานมกาแฟและกล่าวว่า “เราจะดื่มกาแฟรสเดียวกันได้นะ แต่ต้องไม่ใช่คนเดียวกัน”

ใบหน้าของกู้ ลี่เฉิน เปลี่ยนไปเล็กน้อย ”คนต่างจากกาแฟนะ กาแฟไม่มีชีวิต แต่คนมีชีวิต”

“ทำไม นายเสียใจที่ตัดสินใจแบบนั้นเหรอ? นายอยากแข่งกับฉันอีกใช่ไหม?” อี้ จิ่นหลี กล่าว