พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 424

อีกด้านหนึ่ง เสียงของโจว เชียนหยุน “อี้หราน การผ่าตัดของอาหยันน้อยเป็นไปด้วยดี หมอบอกว่าเมื่อการได้ยินของหยันน้อยจะมีความมั่นคงในสองวันข้างหน้า เขาสามารถเริ่มต้นการฝึกเพื่อจดจำเสียงได้”

“ดีเลยค่ะ” หลิง อี้หราน ดีใจมากที่ได้ยินข่าวนี้ “ได้สิ ฉันจะไปเยี่ยมอาหยันน้อยบ่ายนี้ค่ะ”

เมื่อพูดจบ หลิง อี้หราน ได้ถามเกี่ยวกับห้องผู้ป่วยเฉพาะที่อาหยันน้อยอยู่ก่อนจะวางสาย

“เกี่ยวกับเด็กที่มีปัญหาการได้ยินเหรอ?” อี้ จิ่นหลี ถามในขณะที่มองไปที่หลิง อี้หราน

“ใช่ การผ่าตัดของอาหยันน้อยเป็นไปด้วยดี บ่ายนี้ฉันว่าง ฉันเลยว่าจะไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล” หลิง อี้หราน ตอบ

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะไปกับพี่” อี้ จิ่นหลี กล่าว

“คุณอยากไปกับฉันเหรอ?” หลิง อี้หราน รู้สึกสับสน ดวงตาของเธอเบิกกว้าง “แต่… คุณยังทำงานอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

“ผมจะขอให้เลขาเลื่อนงานบ่ายนี้ออกไปก่อน อันที่จริงมันก็ไม่ใช่งานเร่งด่วนอะไร” อี้ จิ่นหลี กล่าวอย่างเฉยเมย

หลิง อี้หราน ตระหนักดีว่าในฐานะประธานของบริษัทใหญ่ ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องเร่งด่วน

“อะไรกัน? พึ่งไม่อยากให้ผมไปด้วยเหรอ?” อี้ จินหลี่ ถาม

“ไม่… นั่นไม่ใช่” ความตั้งใจของอี้ จิ่นหลี ทำให้เธอประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวขึ้นเช่นกัน

“งั้นผมก็ตัดสินใจแล้ว” อี้ จิ่นหลี ก้มศีรษะลงและกินอาหารต่อ

เมื่อ หลิง อี้หราน เห็น จึงก้มศีรษะลงเพื่อกินอาหารต่อเช่นกัน เมื่อเธอกำลังจะกินอาหารเสร็จ ทันใดนั้นเสียงของเขาก็ดังก้องในหูของเธอ “พี่สาว ช่วยทำมื้อต่อไปให้ผมอีกได้ไหม?”

บางทีเขาอาจจะพูดอย่างนั้นเพื่อให้เธอมีความสุข? มันเป็นการเยินยอแบบหน้าซื่อใจคดหรือเปล่า? คล้ายกับคำพูดที่ว่า 'ความงามอยู่ในสายตาของคนมอง' เขาเคยพูดมาก่อนว่าเขาจะจินตนาการถึงสิ่งที่เธอทำ

ราวกับว่าอี้ จิ่นหลี สามารถมองเห็นความสงสัยในดวงตาของเธอได้ เขาขยับริมฝีปากบาง ๆ ของเขาและกล่าวว่า “ผมชอบเวลาที่พี่ยุ่งเพราะผม พี่สาว ตอนพี่ทำอาหารจานนี้ให้ผม ผมไม่ต้องสงสัยเลยว่าพี่นึกถึงผมอยู่ในใจใช่ไหม? และตอนที่ผมกินอาหารที่พี่เป็นคนทำ ผมรู้สึกปลื้มใจ เป็นเพราะพี่ทำมันขึ้นมาเพื่อผมโดยเฉพาะ…”

อี้ จิ่นหลี กำลังแสดงความเป็นเจ้าของให้หลิง อี้หราน เริ่มเห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ ถึงขนาดที่เขากลัวตัวเองเช่นกัน อี้ จิ่นหลี อยากครอบครองตัวเธอไว้ทั้งหมด รวมถึงอาหารที่เธอทำเช่นกัน

เสียงของอี้ จิ่นหลี เหมือนกับก้อนหินที่ตกลงสู่ทะเลสาบแห่งหัวใจของหลิง อี้หราน ทิ้งไว้เพียงระลอกคลื่นที่ยังปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง สายตา น้ำเสียง และคำพูดของเขา บ่งบอกได้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

ดูเหมือนว่า… เธอเป็นเพียงคนเดียว…

ทุกอย่างที่เธอเสนอให้เขาโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาก็พร้อมยอมรับมันด้วยอ้อมแขนที่เปิดออกอย่างมีความสุข