พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 436

แม้จะไม่ได้คำนึงถึงตัวตนของเขา แต่เพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกของเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอสำหรับผู้หญิงมากมายที่มารอเข้าแถวแล้ว

อย่างไรก็ตามคำตอบของเธอก็ทำให้แววตาของเขาผิดหวัง “พี่ไม่รู้สึกหึงเลยเหรอ?”

“หึงเนี่ยนะ?” เธอตะลึง เขาจ้องมองเธอราวกับว่าเขาต้องการมองเธอให้ทะลุปรุโปร่ง หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเขาก็ยอมรับความเป็นจริงบางอย่างและถอนหายใจ “พี่ใจร้าย ผมจะมีความสุข ถ้าพี่บอกว่าพี่หึงผม”

หลิง อี้หรานกัดริมฝีปากล่างของเธอ ‘หึงเหรอ?... ก่อนหน้านี้ ตอนที่ผู้หญิงคนนั้น ที่ชื่อเยียน ฟางฟาง เข้าหาอี้ จิ่นหลี ในขณะที่ดูเหมือนว่าเธอไม่มีปัญหาอะไรเลยในการเอาชนะเขา ฉันควรหึงเหรอ? เธอมองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม...’

เธอก็ไม่รู้คำตอบเช่นกัน ราวกับว่าในขณะนั้นเธอไม่ได้นึกถึงเรื่องหึงหวงเลย เธอรู้เพียงว่าอี้ จิ่นหลีไม่มีทางยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นแน่นอน

เป็นเพราะเธอเชื่อว่า... อี้ จิ่นหลี เป็นของเธอหรือเปล่า? เธอมีความเชื่อใจต่ออี้ จิ่นหลีโดยไม่รู้ตัว… ความสัมพันธ์พัฒนาขึ้นมากแล้วอย่างนั้นหรือ?

ความคิดนั้นทำให้หลิง อี้หรานแอบตกใจ

“อี้หราน เมื่อไหร่พี่จะหึงผม? ให้ผมเห็นว่าพี่แคร์ผม...” เขาโน้มลงไปหาเธอและใช้แก้มของเขาลูบไล้ไปที่แก้มของเธอ

ถ้าเขารักเดียวใจเดียว ใครจะรู้สึกหึงหวง... นั่นไม่ถูกต้อง ราวกับว่าความสัมพันธ์นี้ดำเนินไปด้วยความไม่เท่าเทียมกัน เหมือนกับความรู้สึกของเขาที่จะได้รับผลกระทบจากการที่เธอหึง แต่ที่ไหนได้มันกลับตรงกันข้ามเลย

อย่างไรก็ตามบางทีอาจไม่เป็นธรรม เมื่อมันดันมาเป็นความสัมพันธ์ที่โรแมนติก

บางที... อาจจะมีคนหนึ่งที่รักมาก ซึ่งในขณะเดียวกันอีกคนอาจจะน้อยกว่า...

เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ อี้ จิ่นหลีกำลังจ้องมองเธออย่างหลงใหล

“มีอะไรเหรอ? มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” เธอถาม

“ไม่มีอะไร นี่เป็นเรื่องยากที่จะเห็นพี่แต่งตัวแบบนี้”

หลิง อี้หรานมองลงไปที่เสื้อผ้าของเธอ “ฉันเคยแต่งตัวแบบนี้ตอนเรียนมหาวิทยาลัยน่ะ” ในมหาวิทยาลัยเธอชอบแต่งตัวสบาย ๆ เพราะมันรู้สึกสบายใจมากกว่า

อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเริ่มทำงานเธอต้องแต่งกายด้วยชุดทำงานเกือบตลอดเวลา เนื่องจากการแต่งกายในช่วงเวลาว่าง เธอจะไปเดทกับเซียว จื่อฉี เซียว จื่อฉีไม่ชอบให้เธอแต่งตัว แบบสบาย ๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ค่อยได้สวมเสื้อผ้าสไตล์นี้