พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 474

“ไปดูคุณยายเสร็จแล้วเหรอ?” อี้ จินหลี่ถาม

“คุณยายยังหลับอยู่ ฉันไม่อยากปลุกเธอ เลยออกมาก่อนน่ะ” หลิง อี้หรานตอบ

ขณะที่หลิง อี่หรานกำลังพูด หวา ลี่ฟางลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ออกมาพร้อมกับชาสองถ้วยและวางมันไว้ข้างหน้าเธอกับอี้ จิ่นหลี “มาดื่มชากันสิ อี้หราน”

ดวงตาของหลิง อี้หรานเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่เคยเสิร์ฟชาให้เธอมาก่อน

“นี่ อี้หราน เธอจะไม่แนะนำสุภาพบุรุษที่เธอพามาที่นี่หน่อยเหรอ?” น้าคนเล็กถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความริษยา

“เขาเป็นแฟนฉัน จิน” หลิง อี้หรานตอบ เธอไม่ได้พูดชื่อเต็มของอี้ จิ่นหลีโดยเจตนา เพื่อที่ญาติของเธอจะไม่แตกตื่นถ้าพวกเขาพบว่า จิน คือ อี้ จิ่นหลี

ทั้งหมดที่หลิง อี้หรานต้องการก็คือให้คุณยายของเธอใช้เวลาที่เหลืออย่างสงบสุข

“แฟนเหรอ? เป็นไปไม่ได้!” หวา ลี่ฟางอุทาน

ดูเหมือนว่าหลิง อี้หรานกำลังเล่าเรื่องตลกอยู่

อี้ จิ่นหลีเหล่ตาและจ้องมองที่หวา ลี่ฟางอย่างเย็นชา

ทันใดนั้น หวา ลี่ฟางก็รู้สึกราวกับว่าเธอตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง มันเหน็บหนาวมากจนเธอสัมผัสได้ถึงความเย็นจากส่วนลึกของหัวใจ

เขากำลังพูดความจริง ตอนเธอตกลงเป็นแฟนกับเขา อี้ จิ่นหลีรู้สึกว่าเขาไม่ได้มีความสุขแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้ว!

เขาไม่รู้มาก่อนว่าคนเราจะมีความสุขได้มากขนาดนี้ เมื่อพวกเขาได้ครอบครองสิ่งที่พวกเขาต้องการ!

หวา ลี่ฟางตกใจที่อี้ จิ่นหลีรู้เรื่องนี้... และยังบอกอีกว่าเขาต้องการเธอ!

อะไรคือสิ่งที่เขาต้องการในการคบกับอดีตนักโทษ? แต่ หวา ลี่ฟางก็รู้สึกกลัวเกินไปที่จะเอ่ยถามอี้ จิ่นหลี

แม้ว่าชายที่ชื่อ จิน จะกำลังยิ้มอยู่ แต่สายตาที่จ้องมองมาที่เธอนั้นช่างเย็นชายิ่งกว่าในตอนแรก เธอเริ่มรู้สึกว่าการนั่งนิ่ง ๆ เฉย ๆ เริ่มเป็นเรื่องยาก