พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 479

“ดีจัง โชคดีที่ตอนนี้พี่ดูเปลี่ยนไปแล้ว” อี้ จิ่นหลีพึมพำ เขาไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าเหมือนกับหลิง อี้หราน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งสองดูเหมือนกันมากเมื่อตอนเป็น... เด็ก

อี้ จิ่นหลีกระพริบตาเล็กน้อยและหลับตาลง ขนตายาวของเขาปกคลุมไปด้วยความคิดและการวิเคราะห์สิ่งที่เขาเห็นในขณะนี้...

…

อี้ จิ่นหลีกับหลิง อี้หรานอยู่ทานอาหารเย็น เมื่อถึงเวลาค่ำ คุณตาของหลิง อี้หราน คุณตาลู่ก็กลับมา แต่เขาไม่แยแสหลิง อี้หรานและทำท่าทางเฉยเมยกับอี้ จิ่นหลี

หลิง อี้หรานไม่แปลกใจกับท่าทีของคุณตา แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นท่าทางของคุณตาของเธอที่มีต่ออี้ จิ่นหลี เธอมองด้วยความกังวล

เพราะสถานะของอี้ จิ่นหลี มีคนเพียงไม่กี่คนที่กล้าปฏิบัติต่อเขาแบบนั้น

อี้ จิ่นหลีเพียงส่งยิ้มให้หลิง อี้หรานราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงความกังวลของเธอ เขามองดูราวกับบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องกังวล

หลิง อี้หรานรู้สึกโล่งใจ

ระหว่างกินอาหารมื้อเย็น คุณยายของเธอค่อนข้างมีความสุขและมีความอยากอาหารมากกว่าปกติ

ขณะกินอาหารกัน หวา ลี่ฟางอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า “คุณตา รู้หรือไม่คะว่าอี้หรานลาออกจากศูนย์บริการสุขาภิบาลแล้ว และตอนนี้ก็ทำงานเป็นพนักงานส่งอาหาร ถึงแม้ว่าการทำงานเป็นพนักงานส่งอาหารจะเป็นงานที่เหนื่อยหน่อย แต่ถ้าเธอทำงานหนัก เธอก็หาเงินได้”

“หมายถึงพนักงานขับรถส่งอาหารเหรอ? เธอไม่ละอายใจบ้างเหรอที่เธอทำอาชีพแบบนี้ทั้งทีร่ำเรียนเรียนมาหลายปี?” คุณตาลู่ถอนหายใจ

หลิง อี้หรานอาจเป็นทนายความที่เยี่ยมยอดในอดีต แต่ตอนนี้เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยติดคุก

หวา ลี่ฟางไม่เข้าใจว่าอี้ จิ่นหลีเห็นอะไรดีในตัวของหลิง อี้หราน

หลิง อี้หรานได้พบกับแสงสว่างของอี้ จิ่นหลีที่ให้ความรู้สึกถึงความอบอุ่นข้างใน ผู้ชายคนนี้ที่พร้อมจะยืนหยัดเพื่อเธอได้ตลอดเวลา

คุณยายเห็นแล้วแอบรู้สึกปลื้มใจ

หลิง อี้หรานกำลังจะออกไปหลังจากกินมื้ออาหารเสร็จ ก่อนที่เธอจะจากไป เธอกล่าวอย่างไม่เต็มใจว่า “คุณยาย ถ้าอาการดีขึ้นเมื่อไหร่ หนูจะพายายไปชิมอาหารพื้นเมืองที่เมืองเฉินนะคะ”