พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 504

เธอคาดเดาอยู่ในใจ แต่มันบ้ามากจนเธอไม่เชื่อตัวเอง

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น หลิง อี้หรานมองไปที่หมายเลขผู้โทร มันเป็นเบอร์ของโจว เชียนหยุน ดังนั้นเธอจึงรับสาย

“พรุ่งนี้อาหยันน้อยจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว อี้หราน พรุ่งนี้เธอมาทำงานได้ไหม? ฉันอยากจะจัดระเบียบร้านอาหารและเปิดร้านอีกครั้งในวันถัดไป” โจว เชียนหยุนกล่าว

“ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา” หลิง อี้หรานตอบ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับเธอหลังจากที่เธอออกจากคุก

“ดีเลย เอ่อ อาหยันน้อยอยากคุยกับเธอด้วย ทำไมเธอไม่ลองพูดอะไรกับอาหยันน้อยดูล่ะ?” โจว เชียนหยุนกล่าว

หลิง อี้หรานตกตะลึงเล็กน้อยครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พูดทางโทรศัพท์ว่า “อาหยันน้อย นี่น้าอี้หรานเองนะ หนูได้ยินน้าไหม? น้าจะไปหาหนูวันมะรืนนี้นะ อาหยันน้อย ถ้าหนูเข้าใจและพูดได้ น้าเล่าเรื่องต่าง ๆ ให้หนูฟัง ดีไหม?”

แม้เธอจะรู้ว่าเขาอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด แต่เธอก็ยังคงหวัง

ขณะที่เธอกล่าว เสียงที่อ่อนหวานแต่แหบแห้งมาจากปลายสายอีกข้างหนึ่ง “น้า… อี้หราน…”

หลิง อี้หรานแทบไม่เชื่อหูของเธอ เธอเพิ่งได้ยินเสียงอะไร? นั่นคือเสียงของหยันน้อยที่เรียกหาเธอเหรอ? แม้ว่าอาหยันน้อยจะทำเสียงได้ก่อนหน้านี้ แต่พวกมันล้วนแต่เป็นเสียง ‘อา’ ที่ไร้ความหมาย แต่ตอนนี้เขาทำเสียงที่มีความหมายได้ เหมือนกับการเรียกชื่อเธอ

“อี้หราน” เสียงของโจว เชียนหยุนดังขึ้นทางโทรศัพท์อีกครั้ง

“จริงเหรอ... อาหยันน้อยพูด พี่โจว เขาพูดได้แล้วใช่ไหม?” หลิง อี้หรานถามด้วยความประหลาดใจ

“เป็นอะไรไป พี่น่าจะเดาได้อยู่แล้วตั้งแต่พี่ถามผม ทำไมพี่ถึงแปลกใจล่ะ?” อี้ จิ่นหลีถามขณะที่เขาเลิกคิ้วอย่างประหลาด

“คุณเป็นคนขอให้ตระกูลห่าวรื้อห้างสรรพสินค้าเหรอ?” หลิง อี้หรานถามพร้อมหายใจติดขัด เธอใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อกลืนน้ำลายลงลำคอของเธอ

“ใช่” เขาตอบอย่างชัดเจน

“เพราะว่า…” น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ “เป็นเพราะตระกูลห่าวไล่ฉันออกจากห้างเมื่อวันก่อนเหรอ?”

“ใช่” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ต้องทำ