พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 514

นานมาแล้วที่เธอเคยรู้สึกแบบนี้ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าหลิง อี้หรานอยู่กับอี้ จิ่นหลี แต่เธอก็ไม่คิดว่า หลิง อี้หรานจะเอาชนะเธอได้ เพราะเธอเป็นแฟนของลี่เฉินอย่างเป็นทางการ

ตอนนี้หลิง ลั่วอินรู้สึกว่าเธอกำลังพ่ายแพ้

กู้ ลี่เฉินดึงสติของตัวเองกลับมาและกล่าวกับหลิง อี้หราน ว่า “ดูเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญที่ได้พบคุณอีกครั้ง”

“สวัสดีค่ะ” หลิง อี้หรานตอบรับอย่างเรียบง่าย

กู้ ลี่เฉินหันไปมองอี้ จิ่นหลี “ไม่คิดว่าวันนี้นายจะมา”

“ฉันพาอี้หรานมาที่นี่เพื่อพาเธอมาแนะนำ มีคนบางส่วนที่เธอต้องผูกมิตรสักวันหนึ่ง” อี้ จิ่นหลีกล่าวเบา ๆ ประโยคเดียวที่เรียบง่ายแต่ข้อมูลกลับหนักแน่น

หลิง ลั่วอินตกใจ เขาหมายถึงอะไร ‘ผูกมิตร’? อี้ จิ่นหลี… กำลังบอกเป็นนัยว่าเขาจะแต่งงานกับ หลิง อี้หรานสักวันหนึ่งอย่างนั้นเหรอ?

หลิง ลั่วอินรู้สึกอิจฉาริษยาอีกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ แต่เธอก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ไม่เจอกันนานเลยนะพี่สาว พูดถึงเรื่องนี้ ฉันอยากจะขอโทษพี่นะ พ่อกับแม่ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดี พวกเขาตั้งใจจะจัดการเรื่องหลุมศพของแม่ของพี่ แต่มีเรื่องเข้าใจผิด พวกเขาจึงสื่อสารผิดไป อย่าไปถือสาพวกเขาเลยนะคะพี่ ช่วงนี้พ่อคิดถึงพี่มากนะ ทำไมพี่ไม่กลับบ้านไปเยี่ยมเขาบ้างล่ะ?”

คำพูดของหลิง ลั่วอินดูน่าเชื่อถือราวกับว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ

หลิง อี้หรานยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องขอโทษหรอก มันไม่ใช่ธุระอะไรของเธอไม่ใช่เหรอ? เธอจะขอโทษทำไมล่ะ?”

เธอกล่าวเรียบง่าย แต่มันกลับทำให้หลิง ลั่วอิน พูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ราวกับว่าเธอเข้าใจผิด

กู้ ลี่เฉินเหลือบมองหลิง ลั่วอินแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าพี่น้องคู่นี้กำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน แต่เห็นได้ชัดว่าต้องเป็นเรื่องไม่ดี

หลายครั้งเขาใฝ่ฝันที่จะคว้ามือของเธอไว้ หลายครั้งที่เขาตื่นขึ้นมาด้วยความเสียใจที่เขาปล่อยเธอกลับไปในตอนนั้น ถ้าเขาไม่ปล่อยเธอไป บางทีเธออาจจะยังอยู่กับเขาในตอนนี้

กู้ ลี่เฉินรู้ว่าเขาควรปล่อยมือของเธอ แต่ดูเหมือนว่ามือของเขากำลังขัดแย้งกับความต้องการของเขา เขายังคงจับมือเธอเอาไว้ ไม่ยอมปล่อย

ทันใดนั้น อีกมือหนึ่งก็คว้าข้อมือของกู้ ลี่เฉิน ไว้

“ลี่เฉิน ฉันคิดว่านายควรปล่อยได้แล้ว ฉันไม่ชอบเห็นผู้ชายคนอื่นมาจับข้อมือแฟนฉันแบบนี้” เสียงของอี้ จิ่นหลีดังขึ้นอย่างเย็นชา ดวงตาที่สดใสของเขาดูนิ่งเฉยเช่นกัน

กู้ ลี่เฉินรู้จักอี้ จิ่นหลีมาหลายปี ดังนั้นเขาจึงรู้จักอี้ จิ่นหลีเป็นอย่างดี

เขาอาจจะดูเฉยเมยในบางครั้งเพราะปกติแล้วการจ้องมองของเขามักจะดูเหมือนไม่ใส่ใจอะไร แต่ตอนนี้มันกลับไม่เหมือนเดิม ดวงตาของเขาเย็นชาและกู้ ลี่เฉิน รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาที่ข้อมือของเขา