พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 549

เมื่อหลิง อี้หรานจากไป โจว เชียนหยุนก็เฝ้ามองลูกชายของเธอที่ยังคงหลับอยู่ เธอยกมือขึ้นและสัมผัสใบหน้าของเขาด้วยความรู้สึกขมขื่น

เธอนึกถึงตอนที่ลูกถามว่าพ่อของเขาอยู่ที่ไหน

เธอเพียงโกหกออกไป ‘บนสวรรค์’

เธอไม่รู้ว่าเธอจะโกหกได้นานแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถบอกความจริงกับอาหยันน้อยได้ว่าพ่อที่แท้จริงของเขาอยู่ที่ไหน

เธอควรบอกลูกอย่างไร? บอกเขาว่าพ่อของเขาจงใจเข้าหาเธอด้วยความอาฆาตพยาบาทตั้งแต่แรก? บอกเขาว่าเธอตะโกนใส่พ่อของเขาว่า ‘ถ้าฉันกำลังตั้งครรภ์ลูกของคุณล่ะ?’

แต่ชายคนนั้นกลับพูดอย่างเย็นชาว่า ‘ไปทำแท้งซะ! เธอเป็นใครถึงจะมาให้กำเนิดลูกของฉัน?’

หยันน้อยจะเสียใจไหม ถ้าเขารู้ว่าพ่อของเขาไม่ได้ต้องการเขาตั้งแต่แรก?

ผู้ชายคนนั้นไม่เคยรักเธอเลย มันเป็นเพียงความปรารถนาของเธอเท่านั้น เธอโง่เองที่หลงคิดว่าเขารักเธอ หลังจากที่เธอเข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเขาแล้ว ชีวิตของเธอก็จบลงอย่างน่าสลดใจ

เธอคงไม่สามารถเอาชีวิตรอดจากการติดคุกได้ ถ้าไม่มีคนตัวเล็กคนนี้

ในที่สุดวันนี้อาหยันน้อยก็ได้พบกับพ่อของเขาแล้ว เธอพยายามป้องกันไม่ให้พ่อและลูกชายพบกัน เธอย้ายออกจากเมืองเดิมที่เคยอยู่และไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะพบกันในสถานการณ์เช่นนี้

โชคดีที่เย่ เหวินหมิงไม่ได้สังเกตุหยันน้อย

บางทีเธออาจจะต้องคอยหลีกเลี่ยงจากเย่ เหวินหมิง เธอรู้สึกสบายใจก็ต่อเมื่อเย่ เหวินหมิงออกจากเมืองเฉินไป

ดวงตาของโจว เชียนหยุนจับจ้องภาพในข่าว ภาพที่เย่ เหวินหมิงกับคง จื่ออินยืนจับมือกันด้วยความรัก เธอดูมีความสุข

ทั้งดูเข้ากันได้ดี พวกเขางดงามราวกับกิ่งทองใบหยก ไม่มีใครสนใจว่าภายใต้คู่รักที่งดงามนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งที่เจ็บปวดสิ้นหวังจากคิดฆ่าตัวตายนับครั้งไม่ถ้วน

เป็นเวลาสามปีที่เธอจงใจหลีกเลี่ยงข่าวทั้งหมดเกี่ยวกับเย่ เหวินหมิงและคง จื่ออิน เธอคิดว่าถ้าเธอได้รับรู้ความสัมพันธ์ที่สนิทสนมของพวกเขา เธอคงจะรู้สึกขุ่นเคืองและเกลียดชังไปมากกว่านี้

แต่เมื่อเธอเห็นภาพดังกล่าว เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย