พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 558

ชิน เหลียนอีเกือบสำลักขนมในปากของเธอ เธอกลืนขนมเข้าไปในปากและเงยหน้ามองเขา นัยน์ตาเข้มจ้องมองมาที่เธออย่างลึกซึ้งราวกับว่าเขากำลังอ่านใจเธออยู่

“ก็...” เธอกัดริมฝีปากและพยายามคิดหาเหตุผล “เพราะบางครั้ง... คุณดูเฉยเมย เหมือน... เอ่อ ดอกบัว ใช่ ดอกบัวที่สามารถเชยชมได้เท่านั้นแต่ไม่สามารถสัมผัสถึง เพราะงั้น... ฉัน... ฉันก็เลยไม่กล้าทำอะไรที่สนิทสนมกับคุณ”

เธอรู้สึกเจ็บปวดเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ใกล้ชิดของพวกเขาในตอนนั้น ดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป! แม้ว่าเธอจะมีความคิดตลก ๆ อยู่บ้าง แต่เธอก็ไม่กล้าทำมันหรอก!

‘ฮะ! ความคิดตลกอะไร?’ ชิน เหลียนอีถามตัวเอง เธอไม่ต้องการมีปัญหากับเขาอีกต่อไป

“แล้วทำไมคุณไม่ทำแบบนั้นต่อล่ะ?” เขาถามเชิงขบขัน

เธอรู้สึกตกใจกับคำถามของเขา ถ้าเธอรู้ว่าความผิดพลาดในอดีตของเธอจะส่งผลให้เกิดเรื่องนี้ เธอคงจะไม่มีวันเมาแม้ว่าเธอจะถูกมอมเหล้าก็ตาม “ฉันเมา อย่างที่คุณรู้ ฉันดื่มไม่เก่ง ฉันเมาง่ายจะตาย และพอฉันเมา ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น...”

น้ำเสียงของเธอผ่อนคลายและนุ่มนวลขึ้นในขณะที่นัยน์ตาเข้มของคนตรงข้ามดูเยือกเย็น เขาทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะกลืนน้ำลายลงคอ

“ก็จริง ถ้าคุณตั้งใจทำแบบนั้นจริง ๆ คุณคงจะบอกลาก่อนจะจากไป” เขากล่าว

“...” เธอรู้สึกเหมือนถูกตีอีกครั้ง

เขากวักมือเรียกบริกรและสั่งไวน์หนึ่งขวด จากนั้นเขาก็เปิดมันและยื่นแก้วให้เธอ

เธอกระพริบตาและมองดูไวน์ที่อยู่ตรงหน้าเธอ แน่นอนว่าเขาไม่ได้...

“ใช่” เขาพูดเบา ๆ

“กี่โมงแล้ว... ฉัน… ฉันควรกลับบ้านแล้ว…” เธอเดินก้าวเท้าลงจากเก้าอี้และเดินโซซัดโซเซ ถ้าเธอไม่กลับบ้าน พ่อแม่จะต้องบ่นเธอจนหูชาแน่ ๆ

“สี่ทุ่มกว่าแล้ว ผมจะไปส่งคุณ” ไป่ ทิงซินจับเธอไว้และมองดูเธอที่เมาเต็มที่ มันทำให้เขานึกได้ว่าเธอเมาแค่ไหนในตอนนั้น

“ถ้า… ถ้าฉันทำตัวไม่ดีและทำให้คุณโกรธ คุณ… โยนฉันลงจากรถก็ได้นะ…” เธอพึมพำ ดวงตาของเธอพร่ามัวและไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำได้

เขาเหลือบมองเธอและไม่พูดอะไร พร้อมกับพาเธอออกจากร้านอาหาร ในตอนนี้คนขับรถของตระกูลไป๋กำลังรออยู่ข้างนอกร้านอาหาร

เขาพาเธอเข้าไปในรถยนต์และสั่งคนขับว่า “ไปบ้านคุณชิน”

คนขับรถยนต์ออกไปอย่างเชื่องช้าและมองดูเจ้านายที่กำลังจ้องมองคุณชินที่นั่งพิงเขาอยู่ข้าง ๆ