พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 586

อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากเข้าด้วยกัน เขาจะไม่มีวันให้ลี่เฉินรู้ความจริงเด็ดขาด!

ในขณะเดียวกัน กู้ ลี่เฉินเอื้อมจับสร้อยคอทองคำขาวที่คอของเขาที่มีสร้อยข้อมือเงินขนาดเล็กห้อยอยู่

เรียวนิ้วยาวลูบไล้เบา ๆ กับสร้อยข้อมือที่เขาพยายามขัดมันมาตลอดหลายปี

สร้อยข้อมือนี้เป็นเหมือนโลกทั้งใบสำหรับเขา

แต่โลกของเขากลับหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าความเจ็บปวดได้ตกตะกอนลงไปในกระดูกและเลือดของเขา

...

“คัท!” ผู้กำกับหยุดถ่ายทำอีกครั้ง เขามองหลิง ลั่วอินอย่างขุ่นเคืองก่อนจะพูดว่า “คุณเป็นอะไร? ผมอยากให้คุณดูเศร้ากว่านี้หลังจากที่คุณต้องเสียแม่ไป การแสดงง่าย ๆ แบบนี้ยากนักเหรอ? คุณไม่ได้เพิ่งมาเป็นนักแสดงแค่ปีสองปีนะ...”

เมื่อฟังคำวิจารณ์ของผู้กำกับ หลิง ลั่วอินทำได้เพียงพยักหน้าตอบ เธอเก็บความขุ่นเคืองไว้ในใจ

ผู้กำกับเคยเข้าข้างเธอมาตลอด ฉากทั้งหมดที่เธอเคยแสดงถ่ายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าเธอไม่ขอถ่ายใหม่ ผู้กำกับก็ไม่กล้าพูดอะไรแย่ ๆ กับเธอ

แต่ตอนนี้ผู้กำกับเอาแต่ชี้นิ้วสั่งเธอขณะที่กล่าวด่าทอ

นักแสดงคนอื่น ๆ รอบตัวพวกเขามองมาที่หลิง ลั่วอินด้วยท่าทางดูถูกและเหยียดหยาม

ขณะที่หลิง ลั่วอินเริ่มสร้างอารมณ์เพื่อแสดงในฉากนี้ เธอก็ได้ยินนักแสดงหญิงคนอื่น ๆ พูดประชดประชันว่า “ทักษะการแสดงหรือหน้าตาของเธอไม่ได้ดีเด่นอะไร แต่ทำไมเธอยังกล้าที่จะเล่นเป็นนางเอก”

“เธอเคยโชคดีที่ได้คบเจ้าชายแห่งวงการบันเทิง เธอคิดว่าเธอจะได้แต่งงานเข้าตระกูลผู้ดีและมีอำนาจ แต่ตอนนี้เจ้าชายเขี่ยเธอทิ้งเสียแล้ว”

แต่นั่นหมายความว่าเธอจะไม่เหลืออะไรเลย!

เธอจะพอใจกับมันได้อย่างไร?

หลิง อี้หราน... ถ้าไม่ใช่เพราะหลิง อี้หราน... หลิง ลั่วอินรู้สึกเกลียดมากขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้!

ระหว่างการถ่ายทำ ทันใดนั้นก็มีคนมาที่กองถ่าย หลิง ลั่วอินรู้สึกประหลาดใจที่ได้เห็นชายคนนั้น เขาเป็นหนึ่งในคนของกู้ ลี่เฉิน

ชายคนนั้นตรงไปหาผู้กำกับ หลังจากพูดคุยกันไม่นาน เขาก็เดินมาหาหลิง ลั่วอิน “คุณหลิง คุณกู้ต้องการพบคุณ”

หลิง ลั่วอินดูสดใสขึ้นทันใด