พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 594

กวาน ลี่หลี่พูดอะไรไม่ออก

ทันใดนั้น เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่มักจะอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับกวาน ลี่หลี่ก็เย้ยหยันและกล่าวว่า “นี่ ใครบางคนตั้งใจจะทำให้อดีตเพื่อนร่วมงานอับอายแต่กลับต้องอับอายเสียเอง บางทีพรุ่งนี้เธออาจจะไม่ได้เป็นทนายแล้ว เช่นเดียวกับอดีตเพื่อนร่วมงาน นี่เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับทนายมือใหม่!”

ใบหน้าของกวาน ลี่หลี่ซีดลงทันที ปากที่เคยพูดพล่อย ๆ กลับนิ่งเงียบ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

ถ้ามันเกิดขึ้นจริง เธอคงกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับพวกทนายคนอื่น ๆ ต่อจากนี้ไป!

ถ้าเธอรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เธอจะไม่มีวันลงมือทำมัน!

...

หลิง อี้หรานเดินลงมาถึงชั้นล่างของอาคาร แต่ก่อนที่เธอจะเดินไปถึงจักรยานไฟฟ้า กู้ ลี่เฉินก็วิ่งมาคว้าแขนของเธอไว้ “ทำไมคุณถึงอยากเตร็ดเตร่ไปทั่วบนถนนในชุดเสื้อขาวบางเฉียบแบบนี้มากกว่ายอมรับน้ำใจจากผม? คุณเกลียดผมเหรอ? นั่นเป็นเหตุผลที่คุณไม่อยากแตะต้องข้าวของของผมเลยงั้นเหรอ?”

หลิง อี้หรานพยายามดึงแขนออกจากมือของเขา แต่มันกลับไม่เป็นผล เขาจับแขนเธอแน่นขึ้น

“ฉันแค่คิดว่ามันคงจะยุ่งยากถ้าต้องคืนเสื้อสูทให้คุณ ตอนนี้อากาศร้อน อีกไม่นานเสื้อฉันก็คงจะแห้ง” หลิง อี้หรานตอบ

“แล้วถ้าผมมองคุณแบบนี้มันก็โอเคใช่ไหม?” เขาถามขณะที่จ้องมองไปที่หน้าอกของเธอ

เธอตัวแข็งทื่อ “ถ้าคุณเป็นสุภาพบุรุษ คุณก็คงจะไม่มอง” จากนั้นเธอก็บอกตัวเองต่อว่า ‘คิดว่าเป็นชุดว่ายน้ำสิอี้หราน นี่คือชุดว่ายน้ำ!’

“ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษ!” กู้ ลี่เฉินกล่าวขณะที่เขาเอาเสื้อสูทมาปิดรอบหน้าอกของเธอ “คุณกำลังเพิ่มโอกาสให้คนอื่นก่ออาชญากรรม”

“คุณ...” เธอหน้าแดงอย่างมาก

กู้ ลี่เฉินหัวเราะเยาะตัวเอง ปกติเขาเป็นคนที่ปฏิเสธคนอื่น แต่ผู้หญิงตรงหน้าเขากลับปฏิเสธเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

เขาถอนหายใจและเสนอทางเลือกให้เธออีกครั้ง “คุณจะกลับไปโดนสวมเสื้อสูทของผมหรือซื้อเสื้อตัวใหม่เพื่อมาเปลี่ยนก็ได้ ผมไม่อยากเห็นคุณตะลอนไปรอบ ๆ ด้วยเสื้อตัวนี้”

หลิง อี้หรานกำลังจะโต้กลับ แต่กู้ ลี่เฉินกลับชิงพูดขึ้นก่อน “ถ้าคุณยอมรับสักตัวเลือกหนึ่ง เราก็คงจะไม่ต้องมาเสียเวลาที่นี่และดูว่าใครมีความอดทนมากกว่ากัน”

หลิง อี้หรานพูดไม่ออก ถ้าเธอต้องมาเสียเวลากับเจ้าชาย และเธอก็จะกลายหัวข้อข่าวใหญ่ในวันรุ่งขึ้น!

ทันใดนั้น เธอมองเห็นร้านขายเสื้อผ้าอยู่ไม่ไกล และพูดทันทีว่า “ฉันจะไปซื้อเสื้อมาเปลี่ยนใหม่”

“ได้ แล้วจะไปซื้อที่ไหนล่ะ?” เขาถามอย่างใจเย็น