พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 597

เขาเคยสงสัยว่าเธอจะงดงามขนาดไหนเมื่อสวมชุดที่เขาซื้อให้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยรู้สึกตกตะลึงขนาดนี้มาก่อน ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาสวมชุดเดรสธรรมดาราคาถูก เธอเดินช้า ๆ ไปที่กระจกแล้วมองดู การกระทำง่าย ๆ นี้ทำให้ดวงตาของเขาแดงก่ำ

หลิง อี้หรานยืนอยู่หน้ากระจกมองดูชุดที่เธอกำลังใส่อยู่ เธอชอบชุดเดรสชุดนี้มากเพราะมันดูเหมือนชุดเดรสลายดอกไม้ที่คุณยายของเธอซื้อให้เธอเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก

น่าเสียดายที่ชุดเดรสลายดอกไม้นั้นขาดและถูกโยนทิ้ง

ตอนนั้นเธอยังร้องไห้เพราะมันด้วยซ้ำ!

โชคดีที่ชุดค่อนข้างยาว ทำให้เธอไม่ต้องกังวลว่าจะกระโปรงจะเปิดตอนเธอขี่จักรยาทไฟฟ้า นอกจากนั้น ชุดเดรสนี้ก็ไม่แพง เพียง 280 ดอลลาร์เท่านั้น เธอสามารถต่อราคาในร้านค้าแบบนี้ได้ ทำให้ราคาถูกลงไปอีก

“เป็นไงคะคุณผู้หญิง? ชอบไหมชุดนี้ไหมคะ?” เจ้าของร้านถามขึ้น

“ก็ชอบค่ะ แต่คุณช่วยลดราคาอีกหน่อยได้ไหมคะ?” หลิง อี้หรานถาม

“อืม... เราขายในราคาที่ถูกที่สุดแล้ว และราคา...” ก่อนที่เจ้าของร้านจะพูดจบ เธอกลับหยุดพูดกะทันหันขณะที่เธอจ้องไปข้างหลังหลิง อี้หรานอย่างว่างเปล่า

หลิง อี้หรานตกตะลึงเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แขนคู่หนึ่งก็กอดเธอแน่นจากด้านหลัง ลมหายใจเย็นเฉียบรดโรยรินที่ต้นคอและแก้มของเธอ

“เป็นคุณใช่ไหม?” เสียงแหบแห้งของกู้ ลี่เฉินดังขึ้นข้างหูของเธอ

หลิง อี้หรานตกตะลึงและพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของกู้ ลี่เฉิน

แต่เขากลับกอดเธอแน่นขึ้นและซบใบหน้าของเขาเข้ากับต้นคอของเธอ เขาพึมพำซ้ำ ๆ “คุณเหรอ? คุณคือเธอใช่ไหม? คุณคือเธอ...”

“ถ้าไม่ใช่เธอ ทำไมคุณถึงเลือกชุดนี้?” เขาพึมพำ

เธอที่อยู่ในชุดนี้ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในตอนโตอีกครั้ง ราวกับว่าเธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาในชุดดอกไม้และส่งยิ้มมาให้เขา

ฉากนี้เขาเคยเห็นแค่ในความฝันเท่านั้น

“ฉันแค่ชอบชุดนี้ ไม่มีเหตุผลอื่นอะไร!” หลิง อี้หรานกล่าว

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอกลับไม่สามารถหลุดพ้นจากอ้อมแขนแกร่งได้

กู้ ลี่เฉินพยายามคัดค้านเธอ เขากอดเธอแน่นและพูดต่อว่า “บอกผมทีว่าคุณคือเธอ คนที่ผมตามหามาตลอด เธอรู้ไหมว่าฉันตามหาเธอมานานแค่ไหนแล้ว? รู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหนที่ปล่อยเธอไป?”