พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 614

เมื่อมีคนตามล่าเหยื่อตัวเดียวกับเขา เขาจะทำลายมันทิ้งให้สิ้น

“แล้วจะสบายใจได้ยังไง?” ชิน เหลียนอีกลอกตา “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าความสัมพันธ์ของอี้หรานและอี้ จิ่นหลีพังลงหรือถ้าเธอทำให้อี้ จิ่นหลีรำคาญ คุณคิดว่าอี้ จิ่นหลีจะทำอะไรกับอี้หราน?”

สุดท้ายแล้ว ยังไงก็ต้องมีวันที่ฝนพรำอยู่ดี

ไป๋ ทิงซินหัวเราะและงอข้อนิ้วของเขาขึ้นมาดีดหน้าผากของชิน เหลียนอี “คุณคิดน้อยเกินไปหรือเปล่า? ผมเกรงว่าคนอยู่ต่ำกว่าจะเป็นอี้ จิ่นหลี”

ชิน เหลียนอีตกตะลึงและอ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ ‘ไม่มีทาง! คำว่า ‘ต่ำกว่า’ ไม่สามารถใช้กับอี้ จิ่นหลีได้’

“คุณล้อเล่นเหรอ?” ชิน เหลียนอีพึมพำ

“ผมดูเหมือนล้อเล่นอยู่เหรอ?” ไป๋ ทิงซินถาม “ผมเกรงว่าคนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นเพื่อนของคุณ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องกังวลเลย”

ในความสัมพันธ์ คนที่รักมากกว่ามักจะเป็นคนที่ถูกครอบงำเสมอ ระหว่างอี้ จิ่นหลีกับหลิง อี้หราน เขาสามารถเห็นได้ชัดว่าอี้ จิ่นหลีเป็นคนที่รู้สึกรักมากกว่า

เช่นเดียวกับเขาและเธอ... ไป๋ ทิงซินจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขา เธอคิดว่าเขากำลังแก้แค้นเธอผ่านความสัมพันธ์นี้ แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ความจริง

เขาเพียงต้องการให้เธอรักเขา

ในความสัมพันธ์ของเขา เขากำลังถูกเธอครอบงำ ต่อให้เขาจะไม่ชอบการถูกครอบงำ แต่เขาก็เต็มใจ... ที่จะได้อยู่ในความสนใจของเธอ

เพื่อให้เธอควบคุมอารมณ์และความวิตกกังวลของเขา

เพียงเพราะ... เขารักเธอมากจนไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้...

…

ทันใดนั้น เรียวนิ้วยาวของเขาก็กดทับบนริมฝีปากของเธอ เขาขัดจังหวะเธอกะทันหัน “เงินที่ผมจ่ายไปสำหรับบ้านหลังนี้ มันไม่มีค่าสำหรับผมเลย แต่มันกลับสามารถเก็บความทรงจำบางส่วนของพี่ไว้ได้ ถ้าพี่ไม่ชอบ พี่ก็แค่ปล่อยให้มันร้างไป”

ริมฝีปากของเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากปรายนิ้วของเขา

เธอค่อย ๆ ดึงมือของเขาออกและพูดว่า “ขอบคุณนะ” เธอรู้ว่าเขาทำทั้งหมดนี้เพื่อเธอ

“น่าจะมีอะไรหลงเหลือเกี่ยวกับแม่ของพี่อยู่บ้าง ทำไมไม่ลองไปดูล่ะ?” อี้ จิ่นหลีถาม

หลิง อี้หรานตกตะลึง ‘ของของแม่เหรอ?’

เธอตามเขาไปที่ห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องเก่าของเธอ มันถูกเปลี่ยนเป็นห้องเก็บของตั้งแต่ที่เธอต้องเข้าคุก

เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้อง เธอกลับรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าพวกเขาไม่ได้เอาของไปทิ้ง แต่พวกเขาแค่เก็บของให้เข้าที่เข้าทาง