พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 638

“ยกโทษให้ผมได้ไหม อี้หราน ยกโทษให้ผมไม่ว่าจะเกิดอะไร ได้ไหม?”

เขาทำได้เพียงอ้อนวอนตอนเธอหลับ เพราะเขาไม่กล้าแม้แต่จะพูดแบบนี้ต่อหน้าเธอ

เมื่อเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จแล้ว เขาก็ห่มผ้าให้เธอ และกำลังจะลุกขึ้น แต่มือของเธอกลับเอื้อมมาจับแขนเสื้อของเขาไว้ จากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้น “ฉันยกโทษให้ จิน...”

เขาตกใจและเขามองดูเธอด้วยความประหลาดใจ ‘เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังพูดอะไร?’

มุมปากของเธอยกขึ้นราวกับว่าเธอกำลังยิ้มและดวงตาของเธอแดงก่ำจากการร้องไห้ก่อนหน้านี้ มันสร้างประหลาดใจให้กับเขา “ฉัน... ไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงขอให้ฉันยกโทษให้คุณ แต่ฉันจะให้อภัยคุณ ฉันจะยกโทษให้คุณ... เพราะ... คุณคือจิน...”

เมื่อพูดจบ เธอก็หลับตาลงและผล็อยหลับไปอีกครั้ง

อี้ จิ่นหลีจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ว่างเปล่า จากนั้นเขาก็ก้มลงจูบหน้าผากของเธอ

“ใช่ ผมคือจิน จินของพี่...” เขาพึมพำ ‘แม้ว่า... พี่จะไม่ยกโทษให้ผม ผมก็จะไม่มีวันปล่อยพี่ไป!’

เพราะเธอคือคนสำคัญสำหรับเขา

...

หลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นด้วยศีรษะที่หนักอึ้ง

‘เพราะฉันดื่มมากเกินไปสินะ!’ เธอหลับตาลงและนวดขมับของตัวเอง

“พี่ปวดหัวหรือเปล่า?” เสียงหนึ่งดังก้องขึ้นในหูของเธอ

เธอลืมตาขึ้นและเห็นว่าเขาอยู่ในห้องด้วย

“ปวดนิดหน่อย แต่ไม่มาก” หลิง อี้หรานตอบ เธอสามารถทนความเจ็บนั้นได้

หลิง อี้หรานพูดไม่ออก ‘ก็ได้ ลืมไปเถอะ’

หลิง อี้หรานหยิบแปรงสีฟันและถ้วยของเธอขึ้นก่อนที่จะเริ่มแปรงฟัน

ทันใดนั้น อี้ จิ่นหลีก็พูดขึ้นทันทีว่า “พี่เชยคางของผมขึ้นมาและจูบผมที่บาร์เมื่อคืนนี้เพื่อเตือนผู้หญิงคนอื่น ๆ ว่าอย่ามายุ่งกับผม จำได้ไหม?”

แค่ก!

หลิง อี้หรานแทบจะสำลักยาสีฟันในปาก

‘ฉัน... ฉันกล้าทำขนาดนั้นเลยเหรอ?’

“บ้วนปากก่อน เดี๋ยวก็กลืนยาสีฟันเข้าไปหรอก” เขาเตือนด้วยความหวังดี