พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 647

ระหว่างทาง เธอกำโทรศัพท์ไว้ในมือขณะที่ตาแดงก่ำ

‘คุณยายออกจากโรงพยาบาลเพื่อมารักษาตัวที่บ้าน ฉันคิดว่าคุณยายอาการดีขึ้นแล้ว แต่... เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?’

สายที่โทรเข้ามาก่อนหน้านี้มาจากพยาบาลที่โรงพยาบาล คุณยายขอให้พยาบาลโทรหาเธอและบอกเธอว่าตอนนี้คุณยายอยู่ที่โรงพยาบาล คุณยายอาการทรุดลงและโคม่าเป็นครั้งคราว ความปรารถนาสุดท้ายของคุณยายคือการได้เจอเธอก่อนตาย!

ตามที่พยาบาลบอก คุณยายของเธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลมาสามวันแล้ว แต่ลุงใหญ่ ลุงรอง และป้ากลับไม่โทรมาบอกเธอ!

ถ้าวันนี้พยาบาลไม่โทรมาหาเธอ เธอก็คงจะไม่ได้เจอคุณยายเป็นครั้งสุดท้ายใช่ไหม?

‘ไม่ นี่ต้องไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของคุณยาย’ เธอยังคงพูดกับตัวเองในใจ แต่มือของเธอกลับสั่นมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เธอถือโทรศัพท์

ทันใดนั้น มือขนาดใหญ่ก็จับมือที่สั่นเทาของเธอไว้ ขณะที่เสียงพูดของคนข้าง ๆ ดังขึ้นในหูของเธอ “ไม่ต้องกังวล ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะอยู่เคียงข้างพี่”

หลิง อี้หรานเงยหน้าขึ้นมองอี้ จิ่นหลีที่อยู่ข้าง ๆ เธอ “จิน ถ้าคุณยาย...” คำว่า ‘ตาย’ ติดอยู่ในคอของเธอและเธอไม่สามารถพูดมันออกไปได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น “ฉันควรทำยังไงดี ฉันไม่อยากเสียคุณยายไป!”

ในบรรดาญาติของเธอ มีเพียงคุณยายเท่านั้นที่ใจดีกับเธอ! เธออยากจะดูแลคุณยายของเธอเป็นอย่างดีและพาคุณยายไปเที่ยวหลาย ๆ ที่... แต่มันกลับดูเหมือนจะเป็นฝันลม ๆ แล้ง ๆ

‘ไม่อยากสูญเสีย...’ อี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกัน มันเป็นความรู้สึกเดียวกันกับที่เขาไม่อยากเสียแม่ไป แต่เขากลับต้องเสียเธอไป ต่อมาเขาไม่อยากเสียพ่อ แต่เขากลับสูญเสียพ่อไปด้วย

ตอนนี้ เธอเป็นคนเดียวที่เขาไม่อยากสูญเสีย!

“ใช่ เขาค่ะ” หลิง อี้หรานตอบอย่างรวดเร็ว

อี้ จิ่นหลีเอนตัวลงและพูดกับยายของหลิง อี้หราน “ผมเองครับ คุณยาย ผมจะแต่งงานกับอี้หรานและจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต”

เขาให้คำมั่นสัญญากับหญิงชรา

เพียงเพราะว่า... หญิงชราเป็นญาติของคนที่เขารักมากที่สุด

คุณยายยกยกยิ้มที่ริมฝีปาก “ดี... ดีแล้ว... ฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ปล่อยให้ลูกสาวของฉันตายเร็วขนาดนี้ ในที่สุด... อี้หราน หลานต้อง...”