พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 655

หวา ลี่ฟางจ้องมองกู้ ลี่เฉินที่อยู่ในความงุนงง ดวงตาของเธอมีแววประกายของความหึงหวง ‘ลี่เฉินและหลิง อี้หรานรู้จักกันดีและดูเหมือนว่าลี่เฉินกำลังระงับอะไรบางอย่างอยู่ในขณะนี้’

‘เป็นไปได้ไหมว่าลี่เฉินและหลิง อี้หราน... ไม่ มันเป็นไปไม่ได้!’

หวา ลี่ฟางรีบปลอบตัวเอง ‘เขาเป็นเจ้าชายแห่งวงการบันเทิง เขาจะสนใจผู้หญิงที่เคยติดคุกได้อย่างไร?’

‘หลิง อี้หรานโชคดีมากที่อี้ จิ่นหลีตกหลุมรักเธอ!’

‘อีกอย่าง ตอนนี้ลี่เฉินคิดว่าฉันเป็นคนช่วยเขาตอนเด็ก! ฉันจึงเป็นคนสำคัญของลี่เฉิน!’

‘ฉันแค่ต้องใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้และอย่าให้ลี่เฉินรู้ความจริงเด็ดขาด!’

“อี้หรานโชคดีมากที่ได้เจอกับอี้ จิ่นหลี วันนี้อี้หรานมาโรงพยาบาลด้วยชุดแต่งงาน พวกเขาแต่งงานกันหรือยัง…” เสียงของหวา ลี่ฟางหยุดชั่วคราวขณะที่เธอพูดเพราะกู้ ลี่เฉินไม่ได้ฟังเธอเลย ดวงตาของเขากำลังจ้องมองไปที่พื้นที่ว่างเปล่า

‘เขามองอะไร?’ หวา ลี่ฟางรู้สึกไม่สบายใจ…

เมื่อหลิง อี้หรานกับอี้ จิ่นหลีเดินออกจากบ้านไป พวกเขาก็เจอร้านอาหารแบบไม่ได้ตั้งใจ แม้ว่าหลิง อี้หรานจะไม่ได้ทานอาหารกลางวันเพราะเธอรีบมาที่นี่ แต่เธอก็ไม่รู้สึกหิว

“ขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องมาติดอยู่กับฉัน เราเลยยังไม่ได้กินข้าวกลางวันจนถึงตอนนี้” หลิง อี้หรานพูด เธอมองดูอาหารตรงหน้าแต่ไม่แม้แต่จะหยิบตะเกียบเพื่อเริ่มกิน

“มีอะไรต้องขอโทษเหรอ? ผมอยากจะอยู่กับพี่ตลอดเวลา” เขาพูดและเหลือบมองเธอ ขณะที่เธอเพียงนั่งมองอาหารแต่ไม่แตะต้องมัน “ถึงไม่หิวก็กินสักหน่อยนะ ถ้าพี่อยากจะเฝ้ายายตลอดสามวันนี้ พี่ก็ต้องรักษาเรี่ยวแรงเอาไว้”

“เพราะพี่ดูไม่มีพอใจตอนที่เห็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ควงแขนขอกู้ ลี่เฉิน” เขาถามและดูปฏิกิริยาของเธอ

หลิง อี้หรานใช้เวลาคิดครู่หนึ่งว่าอี้ จิ่นหลีกำลังพูดถึงอะไร “ฉันไม่ได้ไม่พอใจอะไร ฉันแค่ไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันหย่ากันไปแล้ว ฉันเลยงงที่เธอกับกู้ ลี่เฉินดูสนิทสนมกัน ซึ่งมันค่อนข้างไม่เหมาะสม แต่ถ้าลูกพี่ลูกน้องของฉันหย่ากันแล้ว ก็ไม่เป็นไร”

“พี่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหน่อยเหรอที่คนที่กู้ ลี่เฉินกำลังตามหาคือลูกพี่ลูกน้องของพี่?” อี้ จิ่นหลีถาม

“อืม ฉันรู้สึกว่ามันบังเอิญไปหน่อย” หลิง อี้หรานตอบ จากนั้น ราวกับนึกถึงอะไรบางอย่าง เธอจึงพูดว่า “ดูเหมือนว่ากู้ ลี่เฉินจะเคยบอกว่าฉันดูเหมือนคนที่เขารู้จัก เมื่อมองดูลูกพี่ลูกน้องและฉัน พวกเราหน้าเหมือนกันมากตอนที่เรายังเป็นเด็ก เขาคงคิดว่าฉันหน้าคล้ายเธอ”

“อาจจะ” ดวงตาของอี้ จิ่นหลีสั่นเล็กน้อย “อย่างน้อยตอนนี้เขาก็จะไม่มาพูดว่าพี่คือคนที่เขากำลังตามหาอีก”