พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 660

หวา ลี่ฟางเม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อย “แล้วถ้าฉันไม่ได้ช่วยคุณไว้ คุณจะไม่ทำดีกับฉันใช่ไหม?”

เธอเพียงต้องการให้เขาปฏิเสธ แต่เธอกลับพบกับดวงตาฟีนิกซ์ตรงหน้าเธอกลับดูไม่แยแสและเหินห่าง

ผู้ชายคนนี้มองเธอด้วยท่าทีนิ่งเฉย ราวกับว่าเขากำลังมองดูคนแปลกหน้า

ทันใดนั้น หวา ลี่ฟางรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป “ฉัน... ฉันอยากให้คุณทำดีกับฉัน ไม่ใช่แค่เพราะฉันเคยช่วยชีวิตคุณ แต่… แต่เพราะอย่างอื่น...” เธอพูดตะกุกตะกัก

“เอาล่ะ อย่าคิดมาก มันดึกแล้ว เธอควรรีบเข้านอน” กู้ ลี่เฉินพูดเบา ๆ

เขาพูดขณะเปิดประตูรถและกำลังจะเข้าไปในรถ ทันใดนั้น หวา ลี่ฟางก็พูดตามหลังเขาว่า “เดินทางปลอดภัยนะ เฉินเฉิน!”

คำว่า ‘เฉินเฉิน’ ทำให้ร่างกายของกู้ ลี่เฉินแข็งทื่อทันที ความทรงจำในช่วงเวลาที่ร่างเล็กพาเขาลงมาจากภูเขาแวบเข้ามาในหัวของเขา

เด็กหญิงยังคงพูดกับเขาต่อไปเพราะกลัวว่าเขาจะเป็นลม

“นายชื่ออะไร ถ้านายไม่บอกฉัน ฉันจะเรียกนายว่าเฉินเฉิน มันคือคำที่เขียนอยู่บนเสื้อของนาย มันเป็นชื่อของนายใช่ไหม?”

“นายห้ามหลับนะ เฉินเฉิน ถ้านายหลับ นายจะไม่ตื่นมาอีก”

“ฉันจะเล่าเรื่องให้นายฟัง นายอยากฟังเรื่องอะไร? ฉันเป็นคนเล่าเรื่องเก่งนะ! ตอบฉันหน่อยสิ เฉินเฉิน!”

“เฉินเฉิน... เฉินเฉิน...”

คำว่า ‘เฉินเฉิน’ หลอกหลอนหูของเขาครั้งแล้วครั้งเล่ามาตลอดหลายปี ทำให้เขาสะดุ้งตื่นจากความฝันครั้งแล้วครั้งเล่า

ถ้าเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นในตอนนั้น เขาก็อาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่ในตอนนี้!

เมื่อเขาฟังเพลงนี้ เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดมากสักเท่าไหร่

ถึงอย่างนั้น... เขาก็รู้สึกดีที่เธอคอยร้องเพลงให้เขาฟัง

แต่ตอนนี้เขาได้พบ ‘เธอ’ แล้ว ทำไมเขาถึงยังไม่มีความสุขล่ะ? หวา ลี่ฟางเอาภาพถ่ายในวัยเด็กของเธอให้เขาดู หวา ลี่ฟางรู้เรื่องเพลง ‘เดินไปบนเส้นทางแห่งชีวิต’ และเธอยังเรียกเขาว่าเฉินเฉิน เธอสามารถอธิบายเหตุการณ์คร่าว ๆ ในตอนนั้นได้ด้วยซ้ำ

เขาไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่หวา ลี่ฟางจะได้ยินเรื่องนี้มาก่อน

ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวคือหวา ลี่ฟางเป็นคนที่เขาตามหามาตลอด

แต่... น่าเสียดายที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อเขาจ้องมองเธอ ราวกับว่าเขากำลังมองดูคนแปลกหน้า

เมื่อเขาขับรถมาถึงคฤหาสน์ในเมืองเฉิน กู้ ลี่เฉินเปิดประตูรถและออกไป เขาเดินตรงไปที่สตูดิโอและดูภาพวาดทั้งหมดที่เขาวาด