พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 665

...

หลิง อี้หรานนั่งอยู่ในรถขณะที่มองทิวทัศน์ทั้งสองข้าง เธอเริ่มฮัมเพลงเบา ๆ เพลงที่ไพเราะและฟังดูผ่อนคลาย

อี้ จิ่นหลีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและรอจนกว่าหลิง อี้หรานจะร้องเพลงเสร็จ ก่อนจะถามว่า “เพลงอะไร?”

“เดินไปบนเส้นทางแห่งชีวิต เป็นเพลงเก่า คุณยายของฉันชอบฟังเพลงนี้มาก เธอเป็นคนสอนให้ฉันร้องเพลงนี้ ฉันเคยร้องเล่นสนุกตอนเด็ก ๆ แต่ฉันกลับไม่ค่อยเข้าใจเนื้อเพลงในตอนนั้นเท่าไหร่ แต่พอฉันโตขึ้น ฉันก็ยิ่งเข้าใจมันมากขึ้น” หลิง อี้หรานตอบ

“เป็นเพลงที่ดีนะ” เขาพูด

“ใช่ แย่จัง คุณยายสอนเพลงให้ฉันไม่ได้อีกแล้ว” เธอบ่น ขณะที่ดูเหนื่อยล้า

เธอได้นอนเพียงสามถึงสี่ชั่วโมงต่อวัน เธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ข้างโลงศพของคุณยายและยุ่งกับงานศพ ดังนั้นเธอจึงไม่มีเวลาได้พักผ่อนอย่างพอเพียง

“ถ้าเหนื่อยก็นอนนะ อีก 2 ชั่วโมงกว่าจะถึง” อี้ จิ่นหลีพูด

หลิง อี้หรานตอบรับอี้ จิ่นหลี จากนั้นเขาก็ช่วยเธอปรับที่นั่งของเธอให้เป็นมุมที่เหมาะสมเพื่อการนอนหลับที่สบาย

เธอเอนศีรษะเอนหลังพิงที่นั่งแล้วหลับตาลง

อี้ จิ่นหลีจ้องมองใบหน้าที่กำลังหลับปุ๋ยและหยิบสร้อยข้อมือเงินขนาดเล็กออกจากกระเป๋าหน้าอกของเขาในเวลาต่อมา

สร้อยข้อมือเงินนั้นเหมือนกับสร้อยข้อมือเงินขนาดเล็กที่กู้ ลี่เฉินพกติดตัวไปด้วย สร้อยข้อมือนี้เป็นสร้อยข้อมือคู่

เขามักบรรลุเป้าหมายด้วยทุกวิถีทางของเขา เขาไม่เคยคิดว่ามีอะไรผิดปกติกับวิธีการของเขา แต่บ่อยครั้งเมื่อเขาเผชิญหน้ากับสายตาที่ไว้วางใจของหลิง อี้หราน เขามักจะรู้สึกถึงหัวใจที่หนักอึ้ง แม้แต่การหายใจก็ยากขึ้นเรื่อย ๆ

“อย่าโกรธฉันเลยนะ อี้หราน” เขาพูดออกมาอย่างเงียบ ๆ ขณะที่เขากำสร้อยข้อมือเงินเล็ก ๆ ไว้ในฝ่ามือแน่น…

...

“นายถูกคนร้ายพามาที่นี่งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะพานายออกไปจากที่นี่ก่อนที่พวกมันจะมาจับนายได้อีก”

‘เสียงของเด็กคนนี้ฟังดูเหมือนเสียงของฉันเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็ก... ไม่ มันเป็นเสียงของฉัน’

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อายุแปดหรือเก้าขวบสวมชุดดอกไม้ เห็นได้ชัดว่านี่คือเธอเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก!