พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 68

เมื่อได้ยินชื่อของหลิง อี้หราน เซียว จื่ออี้ รู้สึกว่าในท้องเต็มไปด้วยความโกรธ ตอนที่หลิง อี้หราน เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ในตอนนั้นเธอมักจะได้ยินคนในงานปาร์ตี้ระดับไฮเอนด์พูดถึงว่าตระกูลเซียวถึงวาระเเล้ว และมันทำให้เธอลำบากใจอย่างมาก

จนกระทั่งพี่ชายของเธอเริ่มออกไปข้างนอกกับห่าว อี้เหมิง พวกเขาก็เลิกพูดถึงเรื่องนี้ในที่สุด

"หลิง อี้หราน เป็นคนที่นำโชคร้ายมาสู่ตระกูลเซียวของเรา โชคดีที่พี่ชายเลิกกับเธอในปีนั้น เธอไม่คู่ควรกับเขาเลย หนูได้ยินมาว่าตอนนี้เธอเป็นคนกวาดถนน นั่นมันน่าอับอายขายหน้าแค่ไหน? ผู้พิพากษาตัดสินโทษจำคุกเธอแค่สามปีได้อย่างไรกัน? ในความคิดของหนู เธอควรถูกตัดสินจำคุกอย่างน้อยสิบหรือยี่สิบปีสิถึงจะสาสม!"

เซียว จื่ออี้ พูดถึงหลิง อี้หราน ด้วยท่าทางรังเกียจ แต่ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ เซียว จื่อฉี ก็ยิ่งรู้สึกกลัวในใจ

ท้ายที่สุด หลิง อี้หราน ก็อยู่กับอี้ จิ่นหลี แม้ว่าอี้ จิ่นหลี จะไม่ได้ระบุอย่างชัดเจนถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาคืออะไร ในฐานะผู้ชาย เซียว จื่อฉี สามารถเดาได้ไม่มากก็น้อย

"พอแล้ว จื่ออี้ ไม่ต้องพูดถึงเธออีกต่อไป เมื่อเธอเห็น หลิง อี้หราน เธอควรทำตัวเองให้ดีขึ้น" เซียว จื่อฉี กล่าว

เซียว จื่ออี้ ตอบอย่างไม่พอใจ "พี่ชาย พี่เป็นอะไรไป? หนูเคยพูดถึงเธอตลอดเวลา แต่พี่ไม่เคยพูดอะไรเลย ทำไมพี่ถึงมาปกป้องเธอตอนนี้?"

“จื่อฉี อย่าบอกนะว่าลูกยังมีความรู้สึกกับเธออยู่?” คุณนายเซียวกล่าวด้วยความกังวล

เมื่อนายท่านเซียวได้ยินเช่นนี้เขาก็ขมวดคิ้วทันทีและพูดว่า "อย่าแม้แต่จะคิดเลย หลิง อี้หราน ไม่ควรคิดที่จะก้าวผ่านประตูตระกูลเซียวของข้าด้วยซ้ำ”

"ผมไม่มีความรู้สึกต่อหลิง อี้หราน แต่เธอเป็นคนที่เราไม่สามารถที่จะทำให้ขุ่นเคืองได้ นั่นคือทั้งหมดที่ผมสามารถพูดได้!" เซียว จื่อฉี กล่าวขณะที่กัดฟัน

"ไม่สามารถที่จะทำให้ขุ่นเคืองได้?" เซียว จื่ออี้ เย้ยหยันในคำพูดของเขา "พี่ใหญ่ พี่กำลังพูดถึงอะไรน่ะ? หลิง อี้หราน เป็นคนงานสุขาภิบาล ทำไมเราถึงไม่สามารถทำให้เธอขุ่นเคืองได้?"

—สายตาของอี้ จิ่นหลี จับจ้องไปที่กล่องยาแก้ปวดท้องบนโต๊ะทำงาน นี่เป็นยาชนิดเดียวกับที่หลิง อี้หราน ให้เขาเมื่อเขาปวดท้อง หลังจากท้องของเขาหายดี มันยังเหลือมันอีกครึ่งกล่อง

แต่เขาไม่ได้ทิ้งยาไป แต่เขาแค่ทิ้งมันไว้บนโต๊ะทำงานต่อไป

"ฉงหมิง คุณคิดว่า หลิง อี้หราน จะทำอย่างไรถ้าเธอรู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของผม?" เสียงที่สง่างามของเขาพร้อมกับความระเเคะระคายดังขึ้นในห้องทำงานของท่านประธาน

"มันไม่ยากเลย แต่ฉันไม่รู้ว่าเจ้านายของฉันจะเต็มใจที่จะยอมรับคำตอบของฉันได้หรือเปล่า"

“คุณหลิงอาจรู้สึกว่าถูกหลอก” เกา ฉงหมิง กล่าวอย่างสละสลวย ในความเป็นจริงมันไม่ใช่ว่ามันเป็นไปได้ แต่เป็นความแน่นอน