พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 688

คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่ฝั่งของหลิง อี้หราน ด้วยเสียงกรีดร้องที่ดังสนั่น ทำให้ผู้คนจำนวนมากเข้ามาล้อมรอบตัวเธอ

กู้ ลี่เฉินขมวดคิ้ว เขารีบพาหลิง อี้หรานเข้าไปในรถที่จอดอยู่และขับรถออกไป

ฝูงชนที่รายล้อมอยู่ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากจ้องเขม็งไปที่รถที่แล่นออกไป จากนั้นพวกเขาก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของหลิง อี้หรานและกู้ ลี่เฉิน

หลังจากขึ้นรถแล้ว หลิง อี้หรานก็พูดกับกู้ ลี่เฉินว่า “ขอบคุณมากนะคะ แค่ส่งฉันไว้แถวนี้ก็ได้”

แทนที่เขาจะหยุดรถ แต่กู้ ลี่เฉินกลับถามว่า “เกิดบ้าอะไรขึ้น?”

“มีคนแปลกหน้าบางคนจำฉันได้ ตอนนี้ข่าวเรื่องย้อนคดีของฉันกลายเป็นประเด็นร้อนบนอินเทอร์เน็ตเพราะคำขอโทษของห่าว อี้เหมิง ได้โปรดหยุดรถเถอะค่ะ เพื่อนของฉันยังอยู่ที่ร้านหนังสือ และฉันต้องไปหาเพื่อน!” หลิง อี้หรานพูด

กู้ ลี่เฉินเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าหากัน จากนั้นเขาก็ขับรถไปเลียบกับข้างถนน

หลิง อี้หรานพยายามลงจากรถ แต่กู้ ลี่เฉินกลับหยุดเธอ “มันห่างจากทางเข้าร้านหนังสือแค่ 300 เมตร บางทีคนเหล่านั้นอาจจะกำลังตามคุณมาและล้อมคุณไว้อีกครั้ง คุณติดต่อเพื่อนของคุณและเมื่อเพื่อนของคุณมาถึงที่นี่ คุณจะลงไปก็ได้”

เธอพยักหน้าอย่างลังเล จากนั้นเธอก็จ้องมองมือของกู้ ลี่เฉินที่ยังคงจับแขนเธออยู่

กู้ ลี่เฉินค่อย ๆ ดึงมือของตัวเองกลับไป หลิง อี้หรานจึงหยิบโทรศัพท์ของเธอออกจากกระเป๋าแล้วโทรหาชิน เหลียนอี

“เหลียนอี ตอนนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย ฉันอยู่ที่ตึกจินฮุ่ยหน้าร้านหนังสือ ห่างออกไปประมาณ 300 เมตร เธอมาที่นี่ได้เลย…”

กู้ ลี่เฉินที่นั่งอยู่ข้างเธอ จ้องมองเธอด้วยความงุนงง

หลิง อี้หรานตอบว่า “น่าจะอีกประมาณหนึ่งปี ฉันอยากจะไว้ทุกข์ให้คุณยายในปีนี้” หลังจากหยุดชั่วคราว เธอก็พูดเสริมขึ้นว่า “นอกจากนี้ คุณไม่จำเป็นต้องทำดีกับฉันเป็นพิเศษเพราะน้องลี่ฟางก็ได้ ถึงแม้ลี่ฟางกับฉันจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่เราก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ฉันไม่เคยให้ความช่วยเหลือกับเธอเลย”

ริมฝีปากบางของกู้ ลี่เฉินถูกเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง จากนั้นบรรยากาศในรถก็เงียบสงบลง

ผ่านไปครู่หนึ่ง สายตาของเขาก็จ้องไปที่หนังสือกฎหมายสองเล่มบนตักของเธอ “คุณจะไปทำงานเกี่ยวกับกฎหมายเหรอ?”

“ฉันคิดว่าอย่างนั้น แต่ขึ้นอยู่กับว่าฉันจะมีความสามารถพอหรือไม่” หลิง อี้หรานตอบ ความปรารถนาในดวงตาของเธอนั้นบอกอย่างเงียบ ๆ ว่าเธออยากจะเป็นทนายความอีกครั้งมากแค่ไหน

กู้ ลี่เฉินรู้สึกงุนงงอีกครั้ง คนที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ใช่คนเดียวกันกับที่เขาตามหา แต่ทำไมเธอดูคล้ายกันจัง? แม้แต่แววตาของเธอในตอนนี้ก็ยังดูเหมือนเด็กหญิงที่อยู่ในใจของเขา

‘เธอ’ เคยพูดอย่างจริงจังกับเขาว่า “ฉันเรียนได้เกรดดีสุดในชั้นเรียนเลยนะ คุณยายบอกว่าถ้าเกรดของฉันดีพอ เมื่อฉันโตขึ้นฉันจะทำอะไรก็ได้ที่ฉันอยากทำได้”