พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 697

แต่เมื่อเธอมาถึงตึกจิตเวช เธอกลับลังเลเล็กน้อย

‘ถ้านั่นคือความทรงจำของฉันและถ้าฉันคือคนที่กู้ ลี่เฉินกำลังมองหาจริง ๆ ล่ะ? ฉันควรทำอย่างไรดี? บอกกู้ ลี่เฉนว่าฉันเป็นคนที่เขาตามหาเหรอ?’

‘มันจะเป็นปัญหามากขึ้นหรือเปล่า?’

‘แต่... ถ้าฉันไม่ไปตรวจละก็…’ หัวใจของเธอกลับรู้สึกว่างเปล่าในทันที ราวกับว่าจินตนาการและความเป็นจริงประสานกันอยู่ตลอดเวลา มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ

ขณะที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นทันที เป็นสายเรียกเข้าจากอี้ จิ่นหลี หลิง อี้หรานตอบรับและได้ยินเสียงผู้ชายที่คุ้นเคยจากโทรศัพท์ของเธอ “ไปโรงพยาบาลเป็นยังไงบ้าง? ไปหาหมอหรือยัง?”

“ไปมาแล้ว” หลิง อี้หรานตอบ

“หมอบอกว่าไงบ้าง?”

“มัน... ไม่มีอะไรร้ายแรง ฉันจะลองสังเกตุดูอาการอีกพัก” เธอตอบออกไปอย่างรู้สึกผิด เธอรู้สึกเสมอว่าคู่รักควรซื่อสัตย์ต่อกัน แต่ตอนนี้เธอกำลังโกหกเขา

“เยี่ยมมาก พรุ่งนี้มีงานแสดงสินค้า มากับผมนะ ผมบอกคนขับรถแล้วเขาจะพาพี่ไปที่จอยคัลเลอร์ เลือกชุดและเครื่องประดับที่พี่ชอบได้เลย” อี้ จิ่นหลีพูด

“แน่นอน” หลิง อี้หรานตอบ

เมื่อสายตัดจบ อี้ จิ่นหลีซึ่งอยู่อีกฝั่งของสายกำลังจ้องมองเกา ฉงหมิงอย่างเย็นชา “หมอฟางพูดอะไรอีกนอกจากบอกให้เธอไปสะกดจิต?”

“เขาให้ชื่อและข้อมูลติดต่อของจิตแพทย์แก่คุณหลิง” ขณะที่เกา ฉงหมิงพูด เขาได้ส่งโน้ตที่จะทำให้ หลิง อี้หรานแปลกใจถ้าเธอเจอมันที่นี่

นี่เป็นข้องมูลชื่อและเบอร์ติดต่อในโน้ตที่เป็นชื่อเดียวกับที่เธอได้รับจากหมอฟาง

“จับตาดูให้ดี ถ้าอี้หรานไปหาจิตแพทย์คนนี้เมื่อไหร่ มารายฉันทันที” อี้ จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชา

ไม่อย่างนั้น เธอคงจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจอยคัลเลอร์คืออะไร

คนขับรถขับพาหลิง อี้หรานไปที่ทางเข้าของจอยคัลเลอร์ เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการร้านได้รับแจ้งข่าวสารเรียบร้อย ทันทีที่หลิง อี้หรานปรากฏตัวขึ้น เขาก็รีบก้าวไปข้างหน้าด้วยความเคารพและพูดว่า “สวัสดีครับ คุณหลิง ผมเป็นผู้จัดการของร้าน นามสกุลของผมคือหวัง คุณสามารถเรียกผมว่าผู้จัดการหวังก็ได้ครับ คุณหลิง”

ผู้จัดการหวางพาหลิง อี้หรานเข้าไปในแผนกชุดคลุม จากนั้นเขาจึงแนะนำชุดเดรสบางชุดให้กับหลิง อี้หรานด้วยความรักและเคารพ

พนักงานคนอื่น ๆ ต่างก็ให้ความเคารพต่อหลิง อี้หรานเป็นอย่างมาก พวกเขาจะถือชุดคลุมมาแสดงให้เธอเห็นและนำรองเท้าและกระเป๋าต่าง ๆ มาให้เธอดู

การบริการแบบนี้มีเพียงระดับวีไอพีเท่านั้นที่จะได้รับ

หลิง อี้หรานจำได้เลือนรางว่าเมื่อตอนที่เซียว จื่อฉีพาเธอมาที่นี่เมื่อครั้งก่อน พนักงานเพียงแค่ให้การต้อนรับสั้น ๆ กับเธอก่อนที่จะย้ายไปบริการแขกชนชั้นสูงคนอื่น