พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 7

จนถึงตอนนี้เวลา 3 ทุ่มกว่าก็ยังไม่เห็นกลับมา หลิง อี้หราน กังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาไม่มีโทรศัพท์มือถือเธอจึงไม่สามารถโทรติดต่อเขาได้

ชุมชนที่อยู่อาศัย เธอมองไปรอบ ๆ เพื่อหวังว่าจะได้พบร่างสูงที่เธอหวังว่าจะได้เห็นโดยเร็วที่สุด

หลังจากที่พระเจ้ารู้ว่านานแค่ไหน ในที่สุดเธอก็เห็นร่างที่คุ้นเคยเดินมาหาเธอ

“จิน!” เมื่อเห็นเขาเข้ามาในที่สุดเธอก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

อี้ จิ่นหลี มองไปที่ร่างที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเขาและอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งตกใจเล็กน้อย

“ดีจัง ในที่สุดนายก็กลับมาแล้ว” เธอกล่าว

“พี่สาว พี่... รอผมอยู่เหรอ?” เขามองไปที่เธอและถาม เขาสัมผัสแก้มของเธอเบา ๆ และความเย็นก็ซึมเข้าสู่ปลายนิ้วของเขา ดูเหมือนว่าเธอจะรออยู่ข้างนอกมานานแล้ว

"ใช่ ฉันกังวลมากเพราะนายยังไม่กลับมาและมันก็ดึกมากแล้ว โชคดีที่นายกลับมาอย่างปลอดภัย" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เขากลอกตาเล็กน้อย เธอเป็นห่วงจินแทน อี้ จิ่นหลี จากอี้กรุ๊ป อย่างไรก็ตามหากเธอพบว่าเขาคือ อี้ จิ่นหลี ในอนาคตเธอจะยังคงเป็นห่วงเขามากอยู่ไหม?

เขายกมุมปากขึ้นพร้อมพูดว่า "ผมแจกใบปลิวเสร็จช้าไปหน่อย มือของพี่เย็นแล้วผมจะช่วยให้อุ่นขึ้นเอง" ในขณะที่เขาพูดแบบนี้เขาจับมือที่เย็นเฉียบของเธอไว้ในฝ่ามือของเขา เขาทำเช่นเดียวกับครั้งที่แล้วเขาลูบหลังมือของเธอด้วยฝ่ามือของเขา

หลิง อี้หราน รู้สึกว่ามือของเธอค่อย ๆ อุ่นขึ้น ๆ มันช่างเป็นวันที่หนาวเหน็บ แต่... มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน

“จิน ดีจังที่มีนายอยู่” เธอพึมพำเสียงเบา

ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม "ผมจะเก็บไว้ในใจ พี่สาว ผมหวังว่าพี่จะไม่เสียใจที่พูดแบบนั้นในอนาคตนะครับ"

"ฉันจะไม่เสียใจ" เธอกล่าว "เอาล่ะมือของฉันอุ่นแล้ว กลับไปบ้านกันเถอะฉันจะอุ่นอาหารให้ร้อน" เธอดึงเขาเข้าไปในทางที่ซับซ้อนและไม่ได้สังเกตเห็นรถสีดำที่จอดอยู่ตรงหัวมุมถนนด้านนอก

ในขณะเดียวกันในรถ เกา ฉงหมิง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น นายน้อยอี้ เพิ่งจะ... ทำให้มือของผู้หญิงคนนั้นอุ่น…

เขาไม่เคยเห็นนายน้อยอี้ทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้แต่ ห่าว เหมยยวี่ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นคู่หมั้นของนายน้อยอี้ก็ไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

แต่ตอนนี้นายน้อยอี้กำลังทำสิ่งนี้กับหลิง อี้หราน, หลิง อีหราน คนนี้เป็นต้นเหตุของอุบัติเหตุทางรถยนต์ของห่าว เหมยยวี่!

เมื่อนึกถึงฉากที่นายน้อยอี้ไปที่คลับและอุ้ม หลิง อี้หราน ที่เมามายอยู่ตรงประตู เกา ฉงหมิง รู้สึกว่าสมองของเขานั้นคงทำงานไม่ปกติแน่นอน

ความคิดของนายน้อยอี้คืออะไร? หลิง อี้หราน ได้ครอบครองพื้นที่ในหัวใจของนายน้อยอี้แล้วอย่างนั้นเหรอ?

—

วันรุ่งขึ้นในห้องของผู้บริหารระดับสูง เมื่อ เกา ฉงหมิง รายงานตารางงานและงานของ อี้ จิ่นหลี การจ้องมองของเขานั้นอดไม่ได้ที่จะมองไปยังมือของ อี้ จิ่นหลี

มือของ อี้ จิ่นหลี สวยงามมาก นิ้วของเขายาวรียวและรอยต่อของข้อนิ้วของเขาชัดเจน แม้แต่ เกา ฉงหมิง ซึ่งเป็นผู้ชายก็ยังรู้สึกว่ามือของเจ้านายของเขานั้นสวยงามจริงๆ

เกา ฉงหมิง เคยเห็นมือคู่นี้เค้นใครบางคนอย่างไร้ความปรานีจนเกือบจะเอาชีวิตคนนั้น เขาไม่สนใจว่ามือของเขาจะเปื้อนเลือดและความคิดนั้นอาจทำให้คนอื่นตัวสั่นสะท้านและขนลุกได้

อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยเห็นมือคู่นี้ใช้เพื่อให้มือของอีกคนอบอุ่น นับประสาอะไรกับผู้หญิงที่ถูกขังอยู่ในคุกเช่นนั้น

ปู่และหลานชายเผชิญหน้ากันอย่างเงียบ ๆ พวกเขาสองคนดูเหมือนจะคุ้นเคยกับความเงียบแบบนี้มาก

หลังจากนั้นไม่นาน นายท่านอี้ก็ทำลายความเงียบลง “ฉันได้ยินมาจากเลขาของฉันว่าตระกูลห่าว และตระกูลเซียวจะผนึกความสัมพันธ์กันผ่านการแต่งงาน?” แม้ในช่วงที่ชายชราเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเลขาของเขาก็ยังคงรายงานเรื่องสำคัญบางอย่างให้เขาฟังทุกวัน

"พวกเขากำลังจะหมั้นกันในอีกสองสัปดาห์และพวกเขาได้ส่งคำเชิญมาให้เราแล้ว" อี้ จื่นหลี กล่าว

“หลานจะไปไหม?”

“ ทำไมผมถึงไม่ควรไป?” เขาถามกลับ

ทันใดนั้นนายท่านอี้ก็จ้องมองไปที่หลานชายตรงหน้าเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หัวเราะและพูดว่า "ดี ดี หลานไม่เหมือนพ่อของหลาน"

นับตั้งแต่การตายของ ห่าว เหมยยวี่ หลานชายของเขาไม่ได้ติดต่อกับผู้หญิงคนไหนเลยเป็นเวลาสามปี นายท่านอี้เคยกังวลว่าหลานชายของเขาจะกลายเป็นเหมือนลูกชายของเขาซึ่งติดอยู่ในความรักที่เขามีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง และไม่สามารถยอมรับการรวมกันของตระกูลห่าวและตระกูลเซี่ยวได้

ถึงกระนั้นแฟนเก่าของเซียว จื่อฉี ก็คือคนที่ฆ่า ห่าว เหมยยวี่

อี้ จิ่นหลี เข้าใจได้โดยเป็นธรรมชาติว่านายท่านอี้ หมายถึงอะไรโดยพูดว่า 'หลานไม่เหมือนพ่อของหลาน' เขาตอบว่า "ไม่ ผมไม่ใช่เขาและผมก็จะไม่มีทางจะเป็นเหมือนเขาด้วย"

ทันใดนั้นนายท่านอี้ ก็คว้าข้อมือของอี้ จิ่นหลี เอาไว้ นิ้วที่เหี่ยวย่นของเขาดูเหมือนจะใช้กำลังจนหมดแล้ว “จำสิ่งที่หลานเคยพูดในวันนี้ไว้นะ อย่าเป็นเหมือนเขาถ้าเขายินดีที่จะฟังฉันในตอนนั้น เขาก็จะไม่มี... ”

นายท่านอี้กัดฟันของเขาขณะที่มีร่องรอยของความเกลียดชังฉายผ่านดวงตาของเขา เล็บของเขาจมลงบนข้อมือของอี้จิ่นหลี ทำให้เกิดรอยแดงเข้ม

อี้ จิ่นหลี ทำราวกับว่าเขาไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยและรอยยิ้มเย้ยหยันก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นจากมุมริมฝีปากของเขา เขาไม่มีวันยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้หญิง เขาจะไม่มีวันทำอะไรอย่างเช่นการหมอบคลานไปที่เท้าของเธอจนกว่าเขาจะไม่เหลืออะไร