พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 716

เธอปล่อยมือกู้ ลี่เฉิน แต่เขากลับคว้ามือของเธอเอาไว้แทน

“คุณเป็นใครกันแน่?” ดวงตาฟีนิกซ์ที่เข้มข้นของเขาคมราวกับดาบ พยายามกรีดเธอเพื่อเปิดดูใกล้ ๆ!

หลิง อี้หรานตกตะลึงและอี้ จิ่นหลีก็ปัดมือของกู้ ลี่เฉินออกไป

“ไปกันเถอะ!” อี้ จิ่นหลีพูดอย่างเย็นชา

กู้ ลี่เฉินไม่สนใจอี้ จิ่นหลี ดวงตาฟีนิกซ์ของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่หลิง อี้หราน “คุณเป็นใครกันแน่?!”

ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นเขาก็บีบข้อมือของกู้ ลี่เฉินอย่างแรง

คนธรรมดาคงจะปล่อยมือไปแล้วในตอนนี้ แต่กู้ ลี่เฉินกลับยังคงจับมือของหลิง อี้หรานเอาไว้ ราวกับว่าเขากำลังพยายามยึดสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาไว้

บรรยากาศชวนให้หายใจไม่ออก

สภาพที่ไม่ธรรมดาของทั้งสามคนได้รับความสนใจจากผู้คนที่ผ่านไปมา หลายคนจำอี้ จิ่นหลีและกู้ ลี่เฉินได้

ชายสองคนที่แข็งแกร่งในเมืองเฉิน กำลังโต้เถียงกันเรื่องผู้หญิง

แน่นอนว่าฉากแบบนี้ทำให้คนอยากรู้อยากเห็นและประหลาดใจ

หวา ลี่ฟางเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำเพื่อมองหากู้ ลี่เฉิน

ช่วงเวลาที่เธอได้ยินกู้ ลี่เฉินถามหลิง อี้หรานว่า “คุณเป็นใครกันแน่?” หวา ลี่ฟางก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอกำลังจะหยุดเต้น ความหนาวเย็นเพิ่มขึ้นจากฝ่าเท้าของเธอ

‘ทำไมลี่เฉินถึงถามหลิง อี้หรานแบบนั้น?’

‘ลี่เฉินจับมือหลิง อี้หรานเอาไว้ แม้ว่าอี้ จิ่นหลีจะพยายามดึงมือของเขาออก แต่ลี่เฉินกลับไม่ยอมปล่อย!’

หลิง อี้หรานตัวแข็งทื่อ ‘เด็กหญิงในฝันของฉัน... พูดแบบนั้นกับเด็กชาย ฉัน... พูดมันออกมาเสียงดังเมื่อกี้นี้เหรอ?’

“ฉันแค่ปวดหัวและมึนงง ฉันก็เลยพูดอะไรออกไปโดยที่ไม่รู้ตัว บางทีฉันอาจจะกลัวล้มเลยคว้าตัวคุณเอาไว้และบังเอิญพูดตรงกันข้ามกัน” หลิง อี้หรานพูด

‘อย่างนั้นเหรอ?’ กู้ ลี่เฉินเม้มริมฝีปากบางของเขาแน่น แต่หัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยความสงสัย!

“กู้ ลี่เฉิน ฉันจะพูดกับนายเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อย! ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษฉันที่ทำมือนายหัก!” เสียงของอี้ จิ่นหลีนั้นรุนแรงขึ้น

และคนอย่างอี้ จิ่นหลีก็ทำอย่างที่พูดเสมอ

อย่างไรก็ตาม กู้ ลี่เฉินกลับไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้เป็นเช่นนั้น เขารู้สึกว่าถ้าเขาปล่อยมือเธอไป เขาจะต้องสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่างไป

“ลี่เฉิน เป็นอะไรไป? ไม่ว่าอี้หรานจะพูดอะไร คุณไม่จำเป็นต้องสนใจก็ได้ เดี๋ยวคุณก็มือหักจริง ๆ หรอก” หวา ลี่ฟางพูดอย่างร้อนรน