พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 723

แต่หลังจากพบหวา ลี่ฟาง เขากลับไม่ได้มอบชุดให้เธอ

เขาไม่รู้ว่าทำไม เช่นเดียวกับสร้อยข้อมือเงินเส้นเล็ก เขาก็ไม่ได้มอบมันให้ลี่ฟางเช่นกัน

ราวกับว่าถ้าเขามอบมันให้กับลี่ฟาง ความคิดทั้งหมดของเขาจะจบลง

‘นี่มันเกิดบ้า... อะไรขึ้น?’

สองวันที่เขาคิดได้คือคำพูดที่เธอพูดตอนที่เธอปวดหัวในเมื่อวันก่อน

‘นั่นเป็นเรื่องไร้สาระจริง ๆ เหรอ?’

รอยแดงบนข้อมือของเขาจางลง แต่ความรู้สึกที่เธอจับมือของเขาเอาไว้ ยังคงอยู่ที่นั่น

“หลิง อี้หราน บอกมาสิว่านั่นคือเรื่องจริง!” กู้ ลี่เฉินพึมพำขณะที่มือของเขาโอบรอบชุดเดรสสีม่วงยาวที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า

เหมือนได้กอดคนรักที่สนิทสนมที่สุด...

...

“อ๊า!” หลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด แต่เมื่อเธอสัมผัสหน้าผากของเธอ เธอกลับพบกับหน้าที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

เธอฝันอีกแล้ว ในความฝัน เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กำลังแบกเด็กชายไว้บนหลังของเธอขณะที่เธอเดินบนเนินเขา เธอสัมผัสได้ถึงความเหน็ดเหนื่อยของเด็กหญิงตัวน้อย

แต่เด็กหญิงในความฝันของเธอยังคงยืนหยัดราวกับว่าเธอจะไม่ทิ้งเด็กชายไว้ตามลำพัง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

เธอฝันถึงความฝันนี้บ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงนี้ และฉากในฝันก็เหมือนกับหนัง เหตุการณ์มันเปลี่ยนแปลงไปทุกครั้ง

‘หรือความฝันเป็นความทรงจำที่ถูกลืมจริง ๆ ?’

ทันใดนั้น ราวกับว่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลิง อี้หรานเปิดโคมไฟข้างเตียงและมองดูพื้นที่ข้าง ๆ เธอ

‘จิน เขาอยู่ที่ไหน?’

เมื่อเธอไปถึงที่นั่น ไฟในห้องโถงไว้ทุกข์ก็สว่างขึ้น

‘เขาอยู่ที่นี่จริง ๆ เหรอ?’ หลิง อี้หรานคิดพร้อมกับก้าวเท้าเร็วขึ้น

เมื่อเธอไปถึงประตูหน้า เธอผลักประตูและหันหน้าไปทางห้องโถง สิ่งที่ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอเห็นคือภาพถ่ายขาวดำที่แขวนอยู่เหนือห้องโถง

‘รูปภาพพ่อของจิน!’

ดวงตาของชายคนนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยน เขาควรจะได้อยู่อย่างสูงสง่า แต่สุดท้ายเขากลับแข็งตายท่ามกลางน้ำแข็งและหิมะ

บางทีเขาก็แค่อยากตาย

เพราะเขาถูกผู้หญิงที่เขารักที่สุดทอดทิ้ง เขาจึงสูญเสียความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่

หลิง อี้หรานเห็นอกเห็นใจชายคนนี้และเธอก็รับรู้ถึงความโกรธที่แฝงอยู่