พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 728

เมื่อหลิง อี้หรานผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน เธอก็เห็นร่างสูงที่ยืนมองออกไปด้านนอกหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสซึ่งเป็นวิวที่มองเห็นเส้นขอบฟ้าของเมืองเฉิน

หลิง อี้หรานพบว่าภาพตรงหน้าเธอเหมือนกับภาพถ่ายบนโปสเตอร์ เพียงแค่เขายืนอยู่ที่นั่นก็ราวกับเมืองเฉินทั้งเมืองอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

แต่มันก็เป็นความจริงที่ว่าเขากำลังปกครองเมืองเฉินอยู่

เขาดูแตกต่างจากชายผู้โดดเดี่ยวและเปราะบางที่เธอเคยเห็นในช่วงเช้าสร่าง

“จิน” เธอเรียกเขาเสียงดัง

เขาหันศีรษะกลับมามองเธอ รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา “มาถึงแล้วสินะ”

“อืม ฉันเอาอาหารกลางวันมาให้คุณ ดูสิว่าคุณชอบไหม” ขณะที่เธอพูด เธอเดินไปที่โต๊ะกาแฟที่คุ้นเคยและวางกล่องอาหารกลางวันและผลไม้ในมือลง

เขาเดินเข้ามา เปิดฝากล่องข้าว แล้วนั่งลงบนโซฟา

หลิง อี้หรานรู้สึกราวกับว่าเธอได้ย้อนกลับไปในวันที่เธอรับประทานอาหารกลางวันกับเขาในที่ทำงานของเขา

“ชอบไหม?” เธอถามอย่างมีความหวัง โดยไม่รู้ว่าอาหารกลางวันที่เธอเลือกนั้นเหมาะกับรสนิยมของเขาหรือไม่

“ก็ดี” เขาตอบ

“ดีแล้วที่ชอบ” เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก

“แล้ววันนี้เธอไม่ปวดหัวแล้วเหรอ? ทำไมไม่ให้ฉันนัดพบหมอมาตรวจอาการปวดหัวของเธอล่ะ?” เขาถามทันที

เธอหยุดชะงักอย่างกะทันหัน เธอตอบอย่างเร่งรีบว่า “ไม่เป็นไร ฉันก็เคยเจอหมอมาก่อนแล้วไม่ใช่หรือไง?”

“แต่หมอคนนั้นคงรักษาเธอไม่ดี เธอถึงได้ปวดหัวอีก”

‘หลังจากพรุ่งนี้... ฉันจะบอกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนี้หลังจากการตรวจเสร็จสิ้น'’

“ได้สิ รอพรุ่งนี้ละกัน” เสียงของอี้ จิ่นหลีดังขึ้น

เนื่องจากหลิง อี้หรานก้มศีรษะลง เธอจึงไม่ได้เห็นใบหน้าที่โศกเศร้าของอี้ จิ่นหลี

เมื่อพวกเขารับประทานอาหารกลางวันเสร็จ หลิง อี้หรานก็เก็บกล่องอาหารกลางวันทิ้ง จากนั้นเธอก็หยิบมีดปอกเปลือกและปอกแอปเปิ้ล เธอถามอี้ จิ่นหลีว่า “คุณเอาแอปเปิ้ลสักลูกไหม? ฉันจะหั่นให้”

“อืม” เสียงของเขานิ่งขึ้นกว่าปกติเล็กน้อย

ในขณะที่หลิง อี้หรานจดจ่ออยู่กับการปอกแอปเปิ้ล อี้ จิ่นหลีก็มองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาขณะที่เธอเริ่มปอกแอปเปิ้ลอย่างงุ่มง่าม

เรียวนิ้วของเธอจับมืดปอกเปือกอย่างยากลำบาก