พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 765

‘เขาคงมาที่นี่เพื่อตามหาฉัน ฉันใช้เวลาอยู่บนเนินเขานานพอสมควร เขาคงกังวลมาก’

หลิง อี้หรานอยากจะวิ่งไปหาอี้ จิ่นหลี แต่กู้ ลี่เฉินยังคงแบกเธอเอาไว้ ดังนั้นเธอจึงพูดกับเขาทันทีว่า “ปล่อย… ปล่อยฉันลงก่อน”

“จะไปหาอี้ จินหลี่ใช่ไหม?” เสียงเย็นชาของกู้ ลี่เฉินดังขึ้น

“ใช่” เธอให้คำตอบที่ชัดเจน

“หลิง อี้หราน พอผมปล่อยคุณลง จากนี้ไปผมจะไม่แยแสกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณอีก คุณจะเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับผมและคุณต้องหยุดเรียกชื่อ ‘เฉินเฉิน’ สักที คุณจะเรียกชื่อนั้นไม่ได้อีก”

สิ่งที่กู้ ลี่เฉินพูดเป็นการเตือนเธอ แต่มันกลับเหมือนการพูดบอกลา

จู่ ๆ หลิง อี้หรานก็พบว่าจมูกของเธอแสบเล็กน้อย เธออยากจะร้องไห้ออกมา ราวกับว่ามีบางอย่างกดทับที่หัวใจของเธอ

‘เพราะว่า... ฉันโกหกเขาเหรอ? เราเคยเป็นเพื่อนที่ครั้งหนึ่งเคยผ่านเรื่องหนักหนามาด้วยกัน แต่สุดท้ายกลายเป็นคนแปลกหน้ากันอย่างนั้นเหรอ?’

“เข้าใจแล้วค่ะ คุณกู้” หลิง อี้หรานพึมพำ

เสียงพูดของพวกเขาแผ่วเบามากจนมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่ได้ยินซึ่งกันและกัน

จากนั้น กู้ ลี่เฉินก็คุกเข่าลงเพื่อปล่อยให้หลิง อี้หรานลงมา เกา ฉงหมิงที่ยืนอยู่ข้างอี้ จิ่นหลีแอบประหลาดใจกับฉากตรงหน้า

‘เมื่อไหร่กันที่เจ้าชายแห่งวงการบันเทิงยอมแบกผู้หญิงไว้บนหลังของเขาแบบนั้น?’

‘ถ้านักข่าวสายบันเทิงเหล่านั้นอยู่ที่นี่ในตอนนี้ พวกเขาคงจะตกใจมากจนเสียขวัญ!’

‘แต่ว่า…’ เกา ฉงหมิงมองดูเจ้านายของเขาที่อยู่ข้าง ๆ เขาด้วยความกังวล นายน้อยอี้ใจเย็นกว่าที่เขาคิด

เธอส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยแล้วหันไปหาอี้ จิ่นหลี

มันคือ... การแสดงความขอบคุณและบอกลาของเธอ

เธอขอบคุณเขาที่พยายามตามหาเธอมาหลายปีเพื่อรักษาคำสัญญาที่พวกเขาให้ไว้และช่วยชีวิตเธอในช่วงเวลาที่อันตรายเช่นนี้

กู้ ลี่เฉินจ้องมองที่แผ่นหลังของหลิง อี้หรานขณะที่เธอเดินไปหาชายอื่น

เขารู้สึกโล่งใจเล็กน้อย ‘โชคดีที่เธอไม่ใช่คนที่ฉันตามหา ไม่อย่างนั้นฉันคงจะปล่อยเธอไปไม่ได้’

ถ้าเธอเป็นคนที่เขาตามหา ต่อให้เขารู้ว่าเธอรักอี้ จิ่นหลีและการต่อสู้กับผู้ชายอย่างอี้ จิ่นหลีนั้นเป็นเรื่องยากที่จะรับมือ แต่เขาก็จะกอดและเก็บเธอไว้เคียงข้างเขา แม้ว่าตระกูลกู้จะต้องมีส่วนร่วมในการต่อสู้ด้วยก็ตาม