พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 779

“คุณ... เหนื่อยเหรอ?” เธอพึมพำประโยคที่เขาพูดก่อนหน้า

“ใช่ ฉันเหนื่อย ความสัมพันธ์ของเราจบลงแล้ว!” เขาพูด

‘มันเหนื่อยเกินไป ถ้าการรักใครสักคนทำให้เหนื่อยทั้งกายและใจ ไม่มั่นคงและอึดอัดมาก ฉันก็ไม่อยากรักใครอีกเลย’

‘ถ้ากู้ ลี่เฉินจะอยู่ในใจของเธอเสมอ ฉันก็ไม่ขออยู่ในส่วนที่เหลือ’

ตอนที่พ่อของเขาเสียชีวิตต่อหน้าต่อตาเขา เขาสาบานว่าเขาจะไม่เป็นเหมือนพ่อของเขา เขาจะไม่ยอมสละชีวิตเพื่อผู้หญิงที่ทรยศต่อเขา

ทั้งก่อนหน้านี้และในอนาคต!

หลิง อี้หรานยืนแข็งทื่อ แม้ว่าเขาจะอยู่ตรงหน้าเธอ แต่ทำไมเขาถึงดูอยู่ไกลออกไป?

เมื่อคืนเขายังดูสนิทสนมกับเธอมากและเธอก็รู้สึกมีความสุขมาก แต่ตอนนี้... มันเหมือนเป็นการประชดประชัน

‘เขาเลิกกับฉันเพียงเพราะเขารู้สึกเหนื่อยเหรอ? ความสัมพันธ์ของเรามีความหมายต่อเขาบ้างไหม? เขาเห็นมันเป็นแค่เกมตลอดเวลาหรือเปล่า? แต่ความแตกต่างก็คือฉันยังติดอยู่กับความรักของเขา’

“แล้วถ้า... ฉันไม่อยากเลิกกันล่ะ?”

ศักดิ์ศรีของเธอแตกสลายเมื่อตอนที่เธอติดคุก หลังจากได้รับการปล่อยตัวออกมา เขาช่วยเธอรวบรวมศักดิ์ศรีที่เธอสูญเสียกลับคืนมาทีละน้อย

ตอนนี้เธอพูดด้วยศักดิ์ศรีที่แตกสลายของเธอ

‘ฉัน... รักเขา! ฉันไม่อยากที่จะยอมแพ้แบบนี้ ฉันอยากจะพยายามอีกครั้ง!’

“ฉันไม่อยากรักเธออีกแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องครัว

เธอถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังที่เดิม

เธอตั้งใจที่จะเก็บช่วงเวลาในวัยเด็กของเธอไว้ในความทรงจำของเธอตลอดไป

เธอได้เลือกสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกมั่นใจมากขึ้น เพื่อไม่ทำให้เขาไม่สบายใจ

แต่คำอธิบายเหล่านี้กลับดูไร้ความหมายเมื่อเขาพูดว่า ‘เลิกกันเถอะ!’

หลิง อี้หรานมองดูสร้อยข้อมือเงินในมือของเธออย่างขมขื่น จากนั้นเธอก็หันศีรษะมองดูเค้กที่ยังไม่เสร็จบนเคาน์เตอร์ครัว

เธอจำได้ว่าเขาเคยบอกว่าเขาจะทำเค้กให้แค่เธอคนเดียวในชีวิตเท่านั้น

‘เขาเป็นคนอ่อนโยนและน่ารักมาก...’

'ฉันรู้สึกแสบจมูกมาก ฉันอยากจะร้องไห้ ฉันอยากจะทำให้ร่าเริง แต่...’ เธอยกมือขึ้นและสัมผัสที่หางตาของเธอ