พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 795

‘มันเป็นเพราะฉันไม่ชอบคุณปู่ที่พยายามจะควบคุมชีวิตของฉันเหรอ? หรือเป็นเพราะการที่ฉันเลิกกับอี้หรานมีผลมาจากการกระทำของคุณปู่กันแน่?’

‘ไม่ การเลิกกันเกิดขึ้นเพราะการตัดสินใจของฉันเอง’

‘ถึงคุณปู่จะไม่เข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้ ฉันก็อาจจะยังเลิกกับอี้หรานอยู่ดี’

‘ฉันเหมือนยืนอยู่บนปากเหว ตราบใดที่เธอยังมีกู้ ลี่เฉินอยู่ในใจ ฉันก็จะกลัวที่จะเสียเธอไปอยู่ดีและวันหนึ่งฉันจะต้องทนทุกข์กับการทรยศขออี้หราน’

‘แทนที่จะเอาแต่หวาดกลัว มันคงดีแล้วที่ฉันจบเรื่องด้วยตัวเอง’

‘ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งและความสัมพันธ์ที่กินเวลาไม่ถึงปี! มันไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉันทั้งนั้น!’

เขาพูดกับตัวเองเงียบ ๆ แต่หน้าอกของเขากลัวเสียวซ่านไปด้วยความเจ็บปวด

ราวกับว่าเพียงแค่ความคิดเกี่ยวกับเธอก็สามารถทำร้ายเขาได้

“หือ? คุณหลิง” เกา ฉงหมิงที่นั่งอยู่เบาะหน้าอุทานขึ้น

อี้ จิ่นหลีตกตะลึงในขณะที่เขามองออกไปนอกหน้าต่างกะทันหันอย่างไม่รู้ตัว

สายตาของเขาปะทะเข้ากับร่างผอมบางที่อยู่ตรงริมถนนไม่ไกลนัก

เธอสวมเสื้อยืดสีเทาและกางเกงยีนส์ ผมยาวของเธอถูกมัดเป็นหางม้า ใบหน้าที่งามสง่านั้นดูหมองคล้ำภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน แม้แต่เสื้อยืดบนตัวของเธอก็ดูยืดย้วยมากแล้ว

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอมองเขาด้วยดวงตารูปอัลมอนด์และรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ

หลิง อี้หรานมองเห็นรถยนต์รุ่นเบนท์ลี่ย์ที่คุ้นเคย

เป็นรถยต์ที่อี้ จิ่นหลีมันจะใช้เดินทางและหลิง อี้หรานเคยนั่งรถคันนี้หลายครั้ง

กระจกรถลดต่ำลง แต่ไม่มีใครมองเห็นภายในจากภายนอกได้ชัดเจน เห็นอย่างมากสุดก็เพียงโครงร่างที่คลุมเครือเท่านั้น

‘จินอยู่ในรถเหรอ? เขาเห็นฉันไหม?’ หลิง อี้หรานคิดกับตัวเองเมื่อสายตาของเธอเหลือบไปมองที่ท้ายรถ

แต่เธอกลับหัวเราะกับตัวเอง ‘ฉันกำลังคิดอะไรอยู่?’

‘ไม่มีจินแล้ว มีเพียงนายน้อยอี้แห่งเมืองเฉิน อี้ จิ่นหลี!’