พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 830

‘เขา... อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?’

เธอไม่คิดว่าจะเธอจะได้เจอเขาอีก ดูเหมือนโลกใบนี้จะแคบกว่าที่เธอคิดไว้

หลิง อี้หรานเงยหน้าขึ้นและมองเห็นร่างหนึ่ง

กู้ ลี่เฉินสวมชุดลำลองสีขาวล้วนที่เป็นทางการน้อยกว่าชุดปกติและดูสบาย ๆ มากกว่า

ภายใต้แสงไฟ ใบหน้าที่หล่อเหลาเผยให้เห็นถึงความเฉยเมยและความเหินห่าง แม้ว่าเขาจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงชน แต่เขากลับดูไม่ใส่ใจกับความโกลาหลรอบตัวเขา ราวกับมีบางอย่างที่มองไม่เห็นกั้นเขาไว้

เหมือนเขาได้สร้างเกราะกำบังขึ้นมาในโลกของเขาและจะไม่ยอมให้ใครเข้ามา

คนที่... ที่สามารถทะลุผ่านเกราะกำบังนี้ได้ มีเพียงเด็กหญิงตัวเล็กที่ผ่านร้อยผ่านหนาวไปกับเขาเท่านั้น... เด็กหญิงที่เธอเคยเป็น!

ทว่า... ดวงตาของหลิง อี้หรานจับจ้องไปที่ผู้หญิงที่เดินเข้าไปในห้องขณะที่ควงแขนของกู้ ลี่เฉินไว้

เป็นน้องลี่ฟางที่เข้ามาแทนที่เธอ ตอนนี้ลี่ฟางยืนอยู่ข้างกู้ ลี่เฉินพร้อมกับแสดงรอยยิ้มยิ้มแย้มแจ่มใสบนใบหน้าของเธอ

เมื่อมองดูหวา ลี่ฟางและกู้ ลี่เฉินยืนเคียงข้างกัน หลิง อี้หรานก็มีความรู้สึกถึงบางอย่างซึ่งยากที่จะอธิบายได้

จากนั้นเธอก็บอกกับตัวเองว่าไม่มีอะไรต้องกังวล เธอคือคนที่ตัดสินใจทิ้งความจริงนั้นและฝังความทรงจำในวัยเด็กของเธอไปตลอดกาลไม่ใช่เหรอ?

เพราะเธอปฏิเสธซ้ำกู้ ลี่เฉินซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเป็นเธอไม่ใช่เด็กหญิงตคนนั้น เขาจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก

ทันใดนั้น ดวงตาฟีนิกซ์สีเข้มคู่นั้นก็มองมาทางเธอและสบตาเข้ากับเธอ

แต่เธอไม่คาดคิดว่าหลิง อี้หรานจะอยู่ที่นี่ด้วย

เธอรู้สึกผิดเมื่อเห็นหลิง อี้หรานอยู่ตรงหน้า

เธอกังวลว่าวันหนึ่งความจริงจะถูกเปิดเผย

“นายน้อยกู้ ยินดีที่ได้พบคุณในวันนี้ ผมได้ยินมาว่าคุณเล่นพูลเก่ง คุณอยากจะลองเล่นพูลกับผมสักรอบหนึ่งไหมครับ?” หยู ข่ายฮ่าวพูดขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยความกระตือรือร้นที่

เขาไม่ได้คาดหวังว่ากู้ ลี่เฉินจะตอบกลับเขา

เพราะสถานะของเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับกู้ ลี่เฉินแม้แต่น้อย