พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 866

จูบที่ครอบงำแต่หยอกล้อย้ำเตือนความทรงจำของหลิง อี้หรานให้นึกถึงจูบที่เธอได้สัมผัสในคืนนั้น

‘มันรู้สึกคล้ายกันมาก’

‘เป็นเขาจริง ๆ ใช่ไหม… ในคืนนั้น? เขาแอบจูบฉันตอนหลับหรือเปล่า?’

เขาจูบรุนแรงจนเธอแทบหายใจไม่ออก

เมื่อการจูบสิ้นสุดลง เธอไอสำลักเพราะหายใจไม่ทันขณะจูบ ทันใดนั้น เขาก็กดหน้าผากลงเพื่อประกบกับหน้าผากของเธอแล้วพึมพำด้วยเสียงแหบแห้ง “อย่าตกหลุมรักกวอ ซิ่นหลี่ได้ไหม?”

หลิง อี้หรานตกตะลึง “อี้ จิ่นหลี คุณไม่คิดว่ามันตลกไปหน่อยเหรอ?”

เขาเลิกกับเธอแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับกำลังขอให้เธออย่าไปชอบผู้ชายคนอื่น?

ใบหน้าของอี้ จิ่นหลีเคร่งขรึมขึ้นในทันที

‘เธอรู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงตอนที่ฉันนั่งดูวิดีโอพวกนี้และเห็นเธอกับกวอ ซิ่นหลี่อยู่ในสวนสนุกด้วยกัน?’

ราวกับว่าความหึงหวงแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา

เขามองดูเธอจ้องมองชายคนนั้นขณะส่งยิ้มให้เขาและเธอยังอาสาช่วยผูกเน็คไทให้ชายคนนั้นอีก ตอนที่เขามองดูวิดีโอนั้น เขารู้สึกราวกับมีมีดแหลมคมกำลังกรีดเข้าที่ร่างกายของเขา

ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงมากจนเขาต้องหายใจด้วยความยากลำบาก

“เธอชอบเขาเหรอ?” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

หลิง อี้หรานตัวสั่นในทันที เธอรู้สึกว่าถ้าเธอตอบว่า ใช่ อี้ จิ่นหลีอาจะจะหมดความอดทนกับเธอจริง ๆ

ด้วยอำนาจและสถานะทางสังคมของเขาในเมืองเฉิน มันคงง่ายสำหรับเขาที่จะจัดการกับเธอ!

นอกจากนี้... กวอ ซิ่นหลี่…

“นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว ฉันไม่ควรจะเรียกคุณด้วยชื่อนั้นอีก” เธอพูด

“พี่เรียกผมว่าจินก่อนที่เราคบกันไม่ใช่เหรอ พี่สาว?” ลมหายใจของเขารดโรยบนใบหน้าของเธอ

เธอหยุดหายใจชั่วคร่าวเมื่อได้ยินคำว่า ‘พี่สาว’ จากปากของเขา

พี่สาว พี่สาว!

คำพูดนี้เคยทำให้เธอรู้สึกเหงาน้อยลง ทำให้เธอรู้สึกว่าในที่สุดเธอก็มีครอบครัวเสียที

“คุณไม่ใช่น้องชายของฉัน ใช่ไหม? ฉันไม่คิดว่าคุณจำเป็นจะต้องเรียกฉันว่า ‘พี่สาว’ นะคะ คุณอี้” เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

“เธอให้ฉันเรียกเธอว่า ‘พี่สาว’ เอง แล้วทำไม? จะไม่อยากรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองเคยพูดไว้เหรอ?” เรียวนิ้วของเขาลูบไล้แก้มเธอเบา ๆ ขณะที่เขาปัดปอยผมที่พันกันบนแก้มของเธอไปทัดไว้หลังใบหู “เธอไม่สามารถเลิกเป็นพี่สาวของฉันได้”