พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 907

โจว เชียนหยุนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนจะขึ้นรถตามเย่ เหวินหมิงไป

จากนั้นโทรศัพท์ของโจว เชียนหยุนก็ดังขึ้น เธอมองดูหมายเลขผู้โทรเข้าและเห็นว่าเป็นแม่ของเธอ

ทันทีที่เธอหยิบมันขึ้นมา เธอก็ได้ยินเสียงกังวลใจของคุณนายโจวรอดผ่านออกมาจากโทรศัพท์ “หยุน ลูกอยู่ที่ไหน? เขาเช็กอินกันจะเสร็จหมดแล้วนะ”

“อาหยันน้อยกับฉันคงไปตอนนี้ไม่ได้แล้วล่ะแม่ แม่ไปหาโรงแรมเล็ก ๆ พักรอก่อนได้ไหม?” โจว เชียนหยุนพูด

“เกิดอะไรขึ้น?” คุณนายโจวถาม

โจว เชียนหยุนเงยหน้าขึ้นสบตากับเย่ เหวินหมิง แล้วพบว่ามีรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา ราวกับว่าเขากำลังรอดูว่าเธอจะตอบอย่างไร

อาหยันน้อยที่นั่งอยู่ระหว่างพวกเขา เงยหน้าขึ้นมองไปที่เธอ

เขามีดวงตาที่คล้ายคลึงกับพ่อ และตอนนี้พวกเขากลับดูเหมือนกันมากยิ่งขึ้น

“อาหยันน้อยและฉันอยู่กับเย่ เหวินหมิง” โจว เชียนหยุนพูดด้วยท่าทีสงบ

เสียงตื่นตระหนกของคุณนายโจวดังขึ้น “เขา... เขาเจออาหยันน้อยแล้วเหรอ? แล้วเขา... กับลูก…”

คุณนายโจวพูดติดอ่างอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่ต้องห่วงค่ะแม่ ฉันจะจัดการเอง” จากนั้น โจว เชียนหยุนจึงวางสาย

“เธอจะจัดการเหรอ? ฉันล่ะอยากรู้จริง ๆ ว่าเธอจะจัดการเรื่องนี้ยังไง” เย่ เหวินหมิงพูดอย่างเย็นชา

โจว เชียนหยุนตกตะลึง อาหยันน้อยที่นั่งอยู่ระหว่างพวกเขา ตกใจกับเสียงเย็นชาของเย่ เหวินหมิง ทว่า เขากลับเงยหน้าขึ้นและพูดกับเย่ เหวินหมิงว่า “คุณลุง อย่าพูดแบบนั้นกับแม่สิฮะ แม่จะกลัว”

เขาไม่รู้ว่าพวกผู้ใหญ่กำลังพูดถึงอะไรกัน แต่เขารู้สึกได้ถึงความกลัวของแม่

เขานึกถึงช่วงเวลาที่เธอตะโกนบอกเขาด้วยเสียงดังก้องว่า “เย่ เหวินหมิง ฉันท้องแล้วค่ะ นี่คือลูกของคุณ!”

‘ตอนนั้นฉันตอบเธอว่ายังไง?’

เขากลัวที่จะต้องนึกถึงช่วงเวลาเหล่านั้น

เขามองดูเครื่องช่วยฟังที่อาหยันน้อยสวมอยู่ มันถูกประดับด้วยตัวการ์ตูนสีน้ำเงินเรืองแสงอยู่บนเครื่องช่วยฟังของเขา ทำให้เขาดูน่ารักขึ้น

เครื่องช่วยฟังนี้ย้ำเตือนเขาว่าเด็กคนนี้หูหนวก

ถ้าไม่มีเครื่องช่วยฟัง เด็กคนนี้จะหูหนวกและเป็นใบ้ตลอดไป!

‘ลูกของฉันเป็นเด็กพิการเหรอ?’