พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 911

ผู้บริหารระดับสูงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อพูดปิดการนำเสนอข้อมูล ก่อนที่จะเหลือบมองดูอี้ จิ่นหลีอย่างระมัดระวัง โดยกลัวว่าการนำเสนอของเขาจะไม่ได้มาตรฐาน

บรรยากาศในห้องประชุมเริ่มตึงเครียดมากขึ้น

ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทุกคนในห้องประชุมต่างมองไปที่โทรศัพท์สองเครื่องที่วางอยู่ตรงหน้าอี้ จิ่นหลี

ผู้บริหารระดับสูงของอี้ กรุ๊ปรู้ว่านายน้อยอี้มีโทรศัพท์สองเครื่อง เครื่องแรกคือโทรศัพท์รุ่นลิมิเต็ดระดับไฮเอนด์ที่มีราคามากกว่า 100,000 ดอลลาร์ ในขณะที่อีกรุ่นหนึ่งเป็นโทรศัพท์ราคาถูกที่ผู้คนสามารถหาได้ทุกที่ในเมือง

นายน้อยอี้มักจะทะนุถนอมโทรศัพท์ราคาถูกเครื่องนั้น แม้ว่ามันจะไม่เคยส่งเสียงดังเลยก็ตาม

ทว่า ตอนนี้กลับมีสายเรียกเข้าในโทรศัพท์เครื่องราคาถูก

พวกเขาเห็นท่าทางการแสดงออกของนายน้อยอี้ที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและตอบรับต่อหน้าทุกคน ครู่ต่อมา พวกเขาได้ยินนายน้อยอี้พูดว่า “เธอกำลังขอร้องฉันเหรอ... ได้ ส่งรูปถ่ายของพวกเขาและตำแหน่งที่อยู่ล่าสุดของพวกเขามาให้ฉัน ฉันจะให้คนตรวจสอบให้”

ทุกคนในห้องประชุมรู้สึกประหลาดใจ

‘ขอร้อง? นายน้อยอี้เคยสนใจใครที่ไหน? อย่างว่าแต่ขอร้องเลย หัวใจของเขาแข็งแกร่งดั่งศิลา แม้จะมีคนได้รับบาดเจ็บและคุกเข่าต่อหน้าเขา เขาก็ไม่เคยแม้แต่จะไยดี’

‘แต่ตอนนี้เขากำลังริเริ่มถามคนที่โทรมาว่ากำลังขอร้องเขาอยู่หรือเปล่า’

‘ใครหน้าไหนกันที่โทรมาหาเขา?’

มีเพียงเกา ฉหงิมงเท่านั้นที่รู้ว่าหลิง อี้หรานเป็นคนโทรมา

เพราะมีเพียงหลิง อี้หรานเท่านั้นที่รู้หมายเลขของโทรศัพท์เครื่องนั้น และมีเพียงเบอร์ของหลิง อี้หรานเท่านั้นที่ถูกบันทึกไว้ในโทรศัพท์

‘แต่ว่า...’ เกา ฉงหมิงสงสัยว่าหลิง อี้หรานจะโทรมาขอร้องนายน้อยอี้ทำไม

หลิง อี้หรานทำงานต่อ แต่จิตใจของเธอกลับกังวลอยู่กับโจว เชียนหยุนและอาหยัน จวนจะถึงเวลาเลิกงาน โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ปลายสายเป็นเกา ฉงหมิงที่โทรมา

“โจว เชียนหยุนกับอาหยันน้อย ลูกชายของเธอถูกเย่ เหวินหมิงพาตัวไปครับ คุณหลิง ตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องสวีทของโรงแรมที่เย่ เหวินหมิงพักอยู่”

“คุณพาพวกเขาออกไปได้ไหมคะ?” หลิง อี้หรานถามอย่างร้อนใจ ถ้าเย่ เหวินหมิงบังคับโจว เชียนหยุนอยู่ในห้องของเขา เธออาจจะไม่สามารถออกไปได้

บางที... เย่ เหวินหมิงอาจจะกำลังบังคับให้อาหยันน้อยอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้ พี่โจวก็คงถูกบังคับให้อยู่ในห้องด้วยเช่นกัน

หลิง อี้หรานเริ่มคาดเดาเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในใจ

“ผมเกรงว่าผมจะช่วยพวกเขาออกมาไม่ได้ นายน้อยอี้เพียงออกคำสั่งให้ค้นหาว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ถ้าคุณต้องการให้พวกเขาออกมาจากที่นั่น ผมเกรงว่าคุณจะต้องคุยกับนายน้อยอี้เอง” เกา ฉงหมิงตอบอย่างเคารพ