พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 921

“จริงเหรอ?” อี้ จิ่นหลีพึมพำ ในชั่วพริบตา กรรไกรก็ตกมาอยู่ในมือของเขา

เขาก้มมองกรรไกรในมือพร้อมกับท่าทีเย็นชา ครั้งนี้เขากลับรู้สึกอยากจะมอบชีวิตของเขาให้กับเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการมันก็ตาม!

‘มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?’

‘ฉันไม่เคยคิดจะมอบชีวิตของฉันให้กับผู้หญิงคนไหน มีเพียงฉันเท่านั้นที่เป็นคนตัดสินใจว่าฉันจะอยู่หรือตาย ใช่ไหม? นั่นคือสิ่งที่ฉันกลัวตอนที่เลิกกับเธอไม่ใช่เหรอ?’

‘แต่เราเลิกกันไปแล้ว แล้วทำไมฉันถึงยังมีความคิดแบบนี้อยู่อีก?’

“อี้ จิ่นหลี ฉันไม่เคยคิดที่จะฆ่าคุณ” ความเงียบของเขาทำให้เธอเข้าใจผิด “ถึงเราจะเลิกกัน ตอนแรกฉันก็เศร้าและเจ็บปวด แต่ตอนนี้มันจบแล้ว ฉันจะไม่ฆ่าใครเพียงเพราะต้องเลิกกับเขา”

เขาขมวดคิ้ว เธอแค่อธิบายตัวเอง แต่ทำไมเขาถึงเจ็บปวดเมื่อเขาได้ยินเธอพูดว่ามันจบแล้ว?

“เธอไม่เคยคิดที่จะฆ่าฉันเหรอ?” เขาหันไปมองเธอ

“ใช่” เธอตอบ

“เธอไม่อยากให้ฉันตายใช่ไหม?” เขาถาม ดวงตาสีเข้มมองตรงไปที่เธอ ราวกับว่าเขาพยายามจะมองทะลุผ่านเข้าไปในความคิดของเธอ

‘ไม่อยาก... การใช้คำแบบนั้นมันทำให้รู้สึกเหมือนมีบางอะไรอย่างเกิดขึ้นระหว่างเรา’

“ฉัน... ไม่อยากให้คุณตาย” เธอตอบ ‘ใช่ แม้ว่าเราจะเลิกกัน แต่ฉันก็ไม่เคยต้องการให้เขาตายหรือเป็นอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือให้เราใช้ชีวิตของเราให้ดี’

แม้ว่าการใช้ชีวิตให้ดีมันจะยากก็ตาม

จากนั้นเธอก็ไปทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์อี้เหมือนกับเมื่อก่อน มีบางแวบที่เธอแอบคิดว่าเธอยังคบกับเขาอยู่

เธอคิดว่าเธอจะสามารถกลับบ้านได้ทันทีที่ทานอาหารเย็นเสร็จ แต่เขาให้เธอนั่งรอเขาในห้องทำงาน

อี้ จิ่นหลีอยู่ที่โต๊ะขนาดใหญ่ในห้องทำงาน โดยมีการประชุมทางวิดีโอกับผู้บริหารระดับสูงของบริษัท ในขณะที่หลิง อี้หรานนั่งอยู่ที่โต๊ะเล็ก ๆ พลิกดูแฟ้มคดี

มันเป็นโต๊ะเล็ก ๆ ตัวเดียวกันกับที่เขาซื้อให้เธอตั้งแต่ตอนที่เธอยากศึกษาเรื่องกฎหมาย

หลิง อี้หรานรู้สึกสับสนว่าทำไมอี้ จิ่นหลีถึงต้องการให้เธออยู่รอเขาในห้องทำงาน ทั้งที่เขามีงานต้องทำต่อ

แต่เธอได้ถามเขาก่อนหน้านี้ และเขาก็ตอบว่า “ฉันชอบให้เธออยู่ใกล้ ๆ เวลาที่ฉันทำงาน ฉันรู้สึกมีความสุขมากขึ้น”