พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 998

ขณะที่บรรยากาศในห้องโถงไว้ทุกข์เงียบสงัด โทรศัพท์ของอี้ จิ่นหลีก็ดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาก่อนจะตอบว่า “โอเค เข้าใจแล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

เขาเก็บโทรศัพท์ก่อนจะมองไปที่แผ่นจารึกอีกครั้ง “ถึงผมจะเป็นลูกชายของพ่อและเคยให้ผู้หญิงอยู่เหนือการควบคุมชีวิตของตัวเองก็ตาม ถึงผมจะรู้สึกสูญเสียที่ผู้หญิงคนนั้นทิ้งผมไป แต่ผมจะไม่มีวันจบลงแบบพ่อ ไม่มีวัน!”

ด้วยเหตุนี้ อี้ จิ่นหลีจึงเดินออกไปจากห้องโถง

เกา ฉงหมิงที่ยืนเฝ้าอยู่ข้างนอกรู้สึกดีใจทันทีที่เห็นอี้ จิ่นหลีออกมา

“นายน้อยอี้!”

“ไปเตรียมรถ ฉันจะไปหาปู่ที่โรงพยาบาล” อี้ จิ่นหลีสั่ง

“ครับ” เกา ฉงหมิงตอบ

ครู่ต่อมา รถยนต์ซีดานคันสีดำก็ค่อย ๆ ขับออกมาจากคฤหาสน์อี้และมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล

ณ ตึกผู้ป่วยที่โรงพยาบาล ชายชราผู้อ่อนแอคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงขณะฟังหมอพูดถึงอาการที่เป็นอยู่ของเขา เขาโบกมืออย่างเหลืออดและพูดว่า “บอกฉันมาสิว่าฉันจะอยู่ได้นานแค่ไหน”

หมอตอบคำถามดังกล่าวออกไปอย่างลำบากใจ “หากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ท่านจะอยู่ได้ถึงหกเดือนครับ”

“แล้วถ้าไม่เป็นไปตามนั้นล่ะ?” นายท่านอี้ถาม

“ถ้าอย่างนั้นก็จะเหลือสี่เดือนครับ” หมอพูด

“เอาล่ะ ออกไปได้แล้ว แค่ให้การรักษาตามที่ฉันต้องการ แล้วฉันจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่” นายท่านอี้พูด

อี้ จิ่นหลีนั่งอยู่บนโซฟาขณะรอคอยการตื่นมาของนายท่านอี้

นายท่านอี้ตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับไปถึงหนึ่งชั่วโมง และเห็นว่าอี้ จิ่นหลีอยู่ที่นี่แล้ว เขาจึงถามเลขาที่อยู่ใกล้ ๆ ว่า “ทำไมไม่ปลุกฉัน?”

“นายน้อยอี้บอกผมว่าอยากให้คุณได้พักผ่อนครับ” เลขาช่วยนายท่านอี้ให้ลุกขึ้นนั่งในขณะที่เขาพูดตอบรับ

“ปู่ตั้งใจให้คนโทรหาผมให้มาที่นี่ เกิดอะไรขึ้นอีก?” อี้ จิ่นหลีถาม

นายท่านอี้พูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าแกกลับไปคบกับผู้หญิงที่ชื่อหลิง อี้หรานอีกแล้ว ทำไมแกถึงไม่เด็ดขาดสักที? แกทำตัวเลอะเทอะแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

อี้ จิ่นหลียิ้มเมื่อได้ยินข้อมูลผิด ๆ จากนายท่านอี้ แน่นอนว่ามีใครบางคนกำลังตามสืบข้อมูลของเขา แม้ว่าร่างกายของท่านปู่จะอ่อนแอลงจนต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล แต่ความปรารถนาในการควบคุมชีวิตของหลานชายของตัวเองกลับไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย