พลาด นิยาย บท 48

จุมพิตที่หน้าผากฉันเบา ๆ

“หวานรู้ไหม... หวานเหมาะที่จะเป็นแฟนหมอสูติคนนี้มาก”

ฉันเงยหน้ามองเขา หัวใจเต้นโครมคราม อย่าน้ำหวาน เธอเพิ่งเจ็บมา รอก่อนน้ำหวาน รอ!

‘ตึก ตึก ตึก’ ฉันหายใจถี่ ก่อนที่เขาจะปล่อยอ้อมแขนนั้น และหันไปยิ้มกับกาแฟร้อน แก้วเมื่อครู่...

“...” ฉันนั่งนิ่ง ความแรดในตัวเหมือนถูกเสือขย้ำตายหมดแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ผู้หญิงซื่อบื้อคนนึงเท่านั้น

“กลับกันเถอะดึกแล้ว” เขาเก็บของและออกรถ

ฉันนั่งเงียบจนมาถึงบ้าน ในใจร้อนรุ่มไปหมด หมอเข้ามาสวัสดีพ่อแม่ฉันตามเคย

“หมอสวัสดีจ้า กินอะไรมารึยัง นี่เลยหูฉลามน้ำแดงสูตรที่ร้าน” แม่ฉันเอง รีบมาควงแขนหมอนายไปในครัว พ่อฉันได้แต่หัวเราะเบา ๆ กับท่าทางของแม่ฉัน

“ครับ น่าทานมาก คุณแม่ทำเองเหรอครับ” แม่ฉันพยักหน้ายิ้มไม่หยุด

แม่ยกขันหมากไปขอเขาที่บ้านเลยไหมล่ะคะ จะได้จบ ๆ

“หวานเอาไปให้พี่ชิมสิลูก” คุณหมอเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ฉันเดินไปหยิบถ้วยหูฉลามน้ำแดงจากมือแม่ แม่ฉันขยิบตารัว ๆ อย่างกับใส่เสน่ห์ลงไปในถ้วยยังไงอย่างงั้น

ฉันยื่นถ้วยหูฉลามให้เขา หน้าร้อนผ่าวไปหมด น้ำหวานผู้แรดลืม ตอนนี้หายไปไหน ทำไมฉันทำตัวไม่ถูกแบบนี้!

“ขอบคุณนะ ว่าที่แฟนหมอสูติ” ฉันแทบอยากจะวิ่งขึ้นห้อง ปิดประตูแล้วกรี๊ดดัง ๆ แต่แม่ฉันเดินมาสะกิดฉันเสียก่อน!

“อร่อยไหมคะคุณหมอ” แม่เดินยิ้มมาถาม ฉันได้แต่นั่งลงมองเขากิน

จมูกโด่งจัง

สะบัดหน้า! ไม่เอาหวาน เธออย่า บุ่มบ่าม ทน!

“มากครับ ขอบคุณนะครับ” แม่ฉันยิ้มดีใจก่อนจะเดินไปตักใส่ปิ่นโตมาวางไว้ให้คุณหมออีก

“ฝากเอาไปให้พ่อแม่คุณหมอชิมด้วยนะ” แม่!

ฉันหันควับมองหน้าแม่ทันที โอ้ยแม่ฉัน เกินหน้าเกินตาไปแล้ว!

“ขอบคุณมากครับ” คุณหมอยกมือไหว้ขอบคุณแม่ พ่อแม่ฉันดูแฮปปี้มาก ก่อนที่แม่ฉันจะขอหมอนายเป็นแฟนซะเอง ฉันจึงรีบเดินมาส่งเขาขึ้นรถ ให้กลับทำงานก่อน

“ฝันดีนะตัวแสบ”

“ค่ะ ตั้งใจทำงานนะ สู้ ๆ ค่ะ” เขาลูบผมฉันอีกครั้ง ก่อนจะเอามือนุ่ม ๆ ดันหัวฉันเข้าไปหอม ‘ฟอด’

“ได้กำลังใจแล้ว” ฉันยืนนิ่ง หน้าร้อนไปถึงหู ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองน่าถนุถนอมยังไงอย่างงั้น

เขาขับรถออกไปแล้ว เมื่อรถเขาออกจากบ้านฉันจึงรีบขึ้นห้องมาทำโปรเจคต่อทันที อีกสองวันฉันก็จะเรียนจบแล้ว! เย้ ๆ ฉันจะไปแรดให้เต็มที่ อิอิ

‘ตึ้ง’ กลับมีมารมาขัดขวางความขยันฉัน

Line

[Nivea: คบกับหมอยัง] ถามตรง ๆ ไม่อ้อมค้อมทีเดียว

[ฉัน: ยังเลย ยังกลัวอยู่ว่ะ กลัวเป็นเหมือนเดิม]

[Nivea: ทำไม เขาโอเคนะ คุณเซ็นยังพูด]

[ฉัน: พูดอะไร?]

[Nivea: ว่าทำไมแกมีความสุขดี เวลาอยู่กับหมอนาย ฉันให้คุณเซ็นช่วยดูว่าหมอเจ้าชู้ไหม]

[ฉัน: เหรอ คุณเซ็นว่าไง?]

[Nivea: คุณเซ็นว่าไม่หรอก ดูเป็นคนเอาการเอางานไม่ใช่เที่ยวเล่นไป

วัน ๆ นี่ขนาดเขาเป็นเพื่อนพี่ทีนะ เฮ้อ... หวาน เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปแล้ว ดีใจกับแกที่มีคนดี ๆ เข้ามา]

[ฉัน: ฉันยังไม่อยากคบใครตอนนี้ ถึงจะรู้สึกดีกับเขาก็ตาม กลัวเป็นเหมือนเดิม]

[Nivea: ยังรักพี่ทีอยู่เหรอ]

ฉันพยายามนึกถึงพี่ทีว่าตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับหมอ หรืออยู่คนเดียว

ฉันคิดถึงเขาบ้างไหม...

[ฉัน: ไม่... แต่รู้สึกดีที่ได้พี่ทีเป็นพี่ชาย แกเฮ้อ... ถึงจะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น

ฉันว่าฉันคงไปต่อกับพี่ทีไม่ไหวหรอก มันไม่สามารถจริง ๆ ว่ะ ที่ฉันจะเอาความเชื่อใจให้เขาได้อีก ถึงเขาจะกลับตัวแล้วก็เถอะ ฉันคืนดีกับเขาวันแรก ฉันกลับเศร้าแปลก ๆ อึดอัด ฉันไม่สบายใจเวลาอยู่กับเขาในสถานะแฟนเลยว่ะ กับพี่ทีตอนนี้เป็นพี่ชายฉัน ฉันสบายใจสุดแล้วจริง ๆ]

[Nivea: อึดอัดเหรอ พิมพ์มาซะยาว] ดอกจิก!

[ฉัน: เออ]

[Nivea: ถ้าคิดแบบนักธุรกิจ เมื่อเจอหุ้นดี ๆ เขาจะไม่ลังเล ถึงหุ้นตัวเก่าที่เขาเล่นไว้จะไม่ทำกำไรหรือติดลบก็เถอะ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะมันเป็นหุ้นคนละตัว บางทีหุ้นตัวใหม่อาจจะทำให้พอตไม่ติดลบก็ได้ หนำซ้ำยังทำกำไรให้แกอีก

ถ้าหุ้นดี ๆ ฟลุ๊คตกมาถึงมือ ก็ซื้อไว้เถอะ เดี๋ยวมันจะแพงแล้วซื้อไม่ไหว]

อะไรของณีเวีย! เมียนักธุรกิจพันล้าน! แต่ก็จริงที่มันพูดมันพูดถูก

[ฉัน: อึดอัดเหรอ พิมพ์มาซะยาว]

[Nivea: เออนอนแล้ว รำคาญ โปรเจคเป็นไงส่งมาทางเมล์ก็ได้นะ เดี๋ยวให้คุณชายดูให้ คุณชายนอนแล้ว แพ้ท้องหนักมาก]

[ฉัน: ตลกจัง ฮ่า ๆ ขอบคุณมาก เดี๋ยวแก้นิดหน่อยจะส่งไปให้นะ

รักณีเวียนะ]

[Nivea: ขนลุก]

ฉันหัวเราะใส่มือถือก่อนจะเริ่มแก้งานต่อ เฮ้อ... แฟลชไดร์ฟนี้ชุบชีวิตฉัน! พอเอามาแก้นิดหน่อยก็ลงตัวแล้ว ฉันนั่งทำงานนานสองนาน ไม่รู้ปาไปกี่โมง

ก่อนจะตรวจให้ดีแล้วรีบส่งเมล์ให้ณีเวีย

04:04 ดึกขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? แต่เลขสวยจัง

‘ตึ้ง’

[Dr. Nine: ออกเวรแล้วนะตัวแสบ ฝันดีนะ(อิโมติคอนรูปหัวใจ)]

ทำไมมีหัวใจด้วย...

[ฉัน: ยังไม่ฝันค่ะ ยังไม่ได้นอนเลย เพิ่งทำโปรเจคเสร็จ]

[Dr. Nine: อ้าวขยันนะเนี่ย หายปวดท้องยัง อย่ากินน้ำเย็นนะขอร้อง]

นี่ถึงกับขอร้องฉันเลยเหรอ

[ฉัน: เจ้าค่ะ กลับเลยเหรอคะ ไหวไหม]

[Dr. Nine: ขับรถไม่ไหว นอนห้องพักแพทย์นี่ล่ะ ฝันดีครับ]

[ฉัน: ฝันดีค่ะ (อิโมติคอนหัวใจสีน้ำเงิน)]

รับสีน้ำเงินไปก่อนนะหมอ ทำให้มันเปลี่ยนสีเอาเองแล้วกัน

ฉันยิ้มให้มือถือก่อนจะรีบโดดลงเตียงนอน พรุ่งนี้ต้องไปหาณีเวีย

ตรวจงานโปรเจค ขอให้ฉันไม่ต้องแก้อะไรมากกว่านี้เถอะ สาธุ!

ฉันตื่นมาอีกทีก็เที่ยงแล้ว นอนดึกเกิน ปวดหัวมาก ฉันจอดรถไว้โรงพยาบาลนี่หน่า สงสัยต้องนั่งแท็กซี่ไปโรงพยาบาลก่อนแล้วล่ะ

ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ วันนี้ฉันทาลิปสติกสีพีชสดใสเหมือนเดิม ปกติฉันชอบสีแดงมาก อะไรดลใจให้ฉันเปลี่ยนสีเนี่ย จะว่าไปก็น่ารักดีนะ แหะ ๆ

“ก็รักหวาน แค่มันเสี่ยงไม่กี่เปอร์เซ็นต์เองไม่ใช่เหรอ” ไม่กี่เปอร์เซ็นต์มันเสี่ยงไหมละ

“พี่ทีหวานยังอยากให้พี่เป็นพี่ชายหวานนะ ขอร้องตั้งสติก่อนได้ไหม”

ฉันพยายามข่มอารมณ์ และเตือนสติพี่ทีอีกครั้ง

“หวาน แต่ละวันพี่ทรมานแค่ไหนที่ไม่มีหวาน หวานให้พี่ทนได้ยังไง ไม่มีอะไรทำให้พี่ดีขึ้นเลย เพื่อน เหล้า มันมีแต่หวานเท่านั้น พี่เลยต้องทำไงหวาน”

ฉันหลับตาปี๋ ปวดหัวมาก อยากจะกรี๊ดดัง ๆ อยากจะโวยให้บ้านแตก

“ถ้าพี่ทีทำแบบนี้ หวานก็จะหายไปจากชีวิตพี่จริง ๆ คำว่าพี่ชาย หวานก็จะไม่มีให้” เขาหยุดชะงัก ตาคมคู่นั้น มีน้ำตาไหลออกมาช้า ๆ

“หวาน...”

“หวานให้โอกาสพี่มาตลอดเลยค่ะ พี่ทีรู้ไหมว่าหวานไม่ได้หมดรักพี่เลยนะ ฮือ ๆ มันแค่เปลี่ยนเท่านั้นเอง มันเปลี่ยนจากแฟน มาเป็นพี่ชายที่ดีของหวาน หวานขอร้องพี่ทีนะคะ ฮือ ๆ อย่าทำให้หลานของหวานเสี่ยงเลย ฮือ ๆ หวานขอร้อง” อยู่ ๆ ฉันก็ทนไม่ไหวสะอื้นให้ออกมา ฉันสงสาร สงสารเด็กตัวเล็ก ๆ คนนั้น เขาก็หลานฉันเหมือนกัน

พี่ทีถอนหายใจ นั่งลงเก้าอี้อย่างหัวเสีย

“เพราะหวานเอาคำว่าแฟน ไปให้คนอื่นแล้วใช่ไหม”

“ถึงไม่ให้คนอื่น หวานก็ให้พี่ทีไม่ได้อีกแล้ว”

ฉันเอื้อมมือสั่น ๆ ไปจับมือพี่ที เขาดูตกใจ แต่ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

“พี่จะหาผู้หญิงแบบหวานได้ที่ไหนอีก” เมย์ก้มลงซบหน้าร้องไห้ที่ไหล่ฉัน เมย์ตัวสั่นระริก สะอื้นไม่หยุด

“เมย์... อาจจะรักพี่มากกว่าที่หวานรักพี่ก็ได้ ทำไมพี่ทีไม่เปิดใจล่ะคะ เหมือนซื้อหุ้น บางที... หุ้นตัวนี้อาจจะทำกำไรให้พี่ทีมากกว่าหุ้นหวานก็ได้” เขามองหน้าฉันไม่ละสายตา

“ขายหุ้นหวานทิ้งเถอะนะคะ ฮือ ๆ หุ้นหวานฉุดพอตพี่ทีดิ่งลงอยู่นะ

นี่ไงพี่ที หุ้นใหม่นี้น่าลงทุน ฮือ ๆ พี่ทีรีบซื้อไว้สิคะ ก่อนที่มันจะแพงจนพี่ซื้อไม่ไหว” ฉันจับมือพี่ที ไปแตะที่ท้องเมย์ พี่ทีน้ำตาไหลอาบแก้ม สะอื้นออกมาเบา ๆ แต่เนิ่นนาน เหมือนเขากำลังคิด กำลังทบทวนตัวเองอยู่

“นะคะพี่ชายหวาน” เขาเงยหน้าขึ้นมองฉัน มองฉันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะเอามือหนา ๆ ขึ้นมาลูบผมฉันเบา ๆ

“อืม...” ฉันยิ้มให้พี่ทีทั้งน้ำตา รวมถึงพี่ที ที่เผยยิ้มออกมาด้วย

“พี่ขอกอดน้องสาวพี่ได้ไหม” ฉันพยักหน้าและโผเข้ากอดพี่ที

ก่อนที่ฉันจะผละออกมายิ้มให้เขาอีกครั้ง ฉันจับมือเมย์มายืนใกล้ ๆ พี่ที...

“นี่ไง... หุ้นใหม่น่าลงทุน ตรวจยังคะผู้หญิงหรือผู้ชาย” หมอนายยื่นซองจดหมายให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะเปิดไปและยิ้มไป

“ผู้หญิงหรือผู้ชายหวาน” พี่ทีมองซองจดหมายไม่ละสายตา เขาดูตื่นเต้นเหมือนกัน

“ทาดา! ผู้ชายค่ะ” พี่ทียิ้มออกมาทั้งน้ำตา เขายิ้มเหมือนกำลังดีใจ

“ดีจัง... หวานถ้าเรารักกันไม่ได้ ให้ลูกเรารักกันได้ไหม” ฉันหัวเราะเบา ๆ ฉันมีลูกที่ไหน หลัวยังไม่มี

“อะไรพี่ที ลูกหวานไม่รู้มาตอนไหน แล้วถ้าลูกหวานเป็นผู้ชายละคะ”

พี่ทีหัวเราะเบา ๆ

“ก็แต่งชาย ชายไง” ล้อเล่นใช่ไหม?

“อีกนานค่ะ พี่ทีนำไปก่อน ให้ลูกพี่ที ไปจีบลูกสาวคุณเซ็น ไม่ก็ลูกสาว

พี่เอสนะคะ ฮ่า ๆ”

“ไม่ ๆ จะให้ ลูกพี่จีบลูกสาวหวาน” ฉันหันไปหาหมอนาย ที่กำลัง

ยืนยิ้มอยู่

“หมอทำได้อยู่แล้วนิ ใช่มั้ย” พี่ที! อยู่ ๆ พี่ทีก็หันไปถามหมอนาย

“ครับ... ผมจะพยายาม”