พลาด2 นิยาย บท 101

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“เวียร์ เป็นอะไรรึป่าว?” ฉันเคาะประตูห้องน้ำรัว ๆ ถามเขา แต่เขาไม่ตอบกลับมาเลย มีแต่เสียงอ้วกที่ดังขึ้นมาแทน

‘อ้วก... อ้วก...’

โอ้โห อาการหนัก!

ฉันจึงรีบไปหยิบน้ำเปล่าเตรียมไว้ให้ จนแล้วจนเล่า จนเขาเปิดประตูออกมา

ค่ะ... สภาพท่าทางจะไม่ไหวแล้ว

“ขอน้ำ” พอส่งน้ำให้ ฉันก็ลูบแขนเขาทันที บอกตรง ๆ กูจะร้อง กลัวแฟนตาย

“นายเป็นอะไร แพ้อาหารทะเลรึป่าว ฮึก ๆ ไปโรงพยาบาลกันนะ ๆ” เขาส่ายหน้า แล้วเดินนำฉันไปนั่งพิงโซฟา

“ไม่แพ้ เฮ้อ... ไม่รู้ทำไม อยู่ ๆ ก็เวียนหัวจะอ้วก” เขาถอนหายใจเสียงดัง และยกน้ำดื่ม

“นายจะไม่ตายใช่ไหม ไม่เอานะ ฮือ ๆ ลูกเพิ่งเดือนเดียวเองอ่ะ นายเขียนพินัยกรรมไว้รึยัง อย่าลืมสิทายาท ZER อยู่ในท้องฉันนะ”

เขาวางแก้วลงโต๊ะทันที ก่อนที่จะหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ

“เหอะ ๆ ห่วงฉัน หรือ ห่วงสมบัติ” ถามได้!

“ห่วงสมบัติสิ บ้าน่า... ฉันล้อเล่น ห่วงพ่อเวียร์ไง นายอย่าเป็นอะไรนะเวียร์ พักผ่อน ๆ” และฉันก็ดึงแขนเขา ให้เอนมานอนตัก

จนเขาหลับตาพริ้ม แล้วจับมือซ้ายฉันขึ้นมา...

“เธอไร้สาระจริง ๆ เฮ้อ... ไม่เป็นไรหรอก ฉันคงเพลีย ฉันไม่ทิ้งเธอไปไหนแน่นอน สงสารลูก”

“ก็นายอาการแปลก ๆ อย่างกับ เฮ้ย... หรือนายจะแพ้ท้องแทนฉัน?” เขาเปิดตาขึ้นมาทันที

“ซวยจริงกู...” อะไรนะ?

“นายพูด ว่าไงนะ?”

“ป่าว” ถอนหายใจแล้วพลิกตัวกอดหมอน

“จะหลับเหรอ? งั้นเวียร์เราไปอาบน้ำนอนกัน เผื่อพรุ่งนี้ดีขึ้น ไปเดินริมหาดเช้า ๆ จะได้ไปเที่ยวเพลินวานต่อ”

เขาลุกจากตักฉันทันที ก่อนที่จะยกมือกุมขมับตัวเองไว้ เอาแล้วไง!

“ไหวไหม ๆ” ฉันจึงรีบลุกไปประคอง เมื่อเห็นเขาเดินเซซ้ายเซขวา พยายามจะเข้าห้อง

จนเราอาบน้ำเสร็จ โมเม้นกุ๊กกิ๊กถูกตัดออกไปเลย พ่อเวียร์เขาหน้าซีดมาก อ้วกไม่รู้กี่รอบ ฉันได้แต่กอด ลูบหลัง หาน้ำให้ สงสารเขาสุด ๆ

โชคดีตื่นเช้ามาอาการเขาดีขึ้น แต่ยังมีบ้าง... ที่ฉันต้องยื่นยาดมให้ระหว่างขับรถ

“นายหายเวียนหัวยัง” เขาพยักหน้าเบา ๆ โห... หน้าซีดแบบนี้เที่ยวยังไงไหวอิพ่อ

แล้วเราก็ฝืนมาถึงเพลินวาน พอพ่อเวียร์เขาได้ลงจากรถ สูดอากาศ อาการก็ดีขึ้น แต่ฉันต้องคอยถือยาดม ถือขวดน้ำ ถือทิชชูตามติดเขาตลอดเวลา จนเราซื้อขนมและของฝากเสร็จก็กลับที่พักกัน

ค่ะ น้ำทะเลไม่ได้เล่น! เดินริมหาดก็ไม่ได้เดิน พ่อเวียร์กลับมาถึงพ่อเวียร์ก็หลับเลย

“ทรมานฉิบ เข้าใจเลย” เขานอนหลับตา แล้วบ่นพึมพำบนเตียง

“ขอบคุณนะ... ที่แพ้ท้องแทน”

“โอเคไหม เธออดเที่ยวเลย” ฉันหัวเราะเบา ๆ แล้วนั่งเก็บของใส่กระเป๋า

“ไม่เป็นไร ค่อยมาใหม่ ผัวรวยจะมากี่รอบก็ได้ นายนอนพักก่อน ไหวเมื่อไหร่ค่อยกลับกัน เอ้อ หรือให้ฉันขับแทน ฉันขับได้นะ”

เขาลืมตามองฉันทันที

“จะบ้ารึไง... ฉันไหว เธอโทรเซอร์วิส สั่งน้ำมะนาวให้หน่อยสิ”

ตอนนี้ทุกอย่างกลับกันไปหมด เพราะฉันเป็นฝ่ายดูแลเขาแทน เราอดเที่ยว อดทุกอย่าง แต่ฉันโอเคนะ ไม่ให้โอเคได้ไง มาไม่ทันไรก็ได้เงินสามล้านแล้ว ชื่นใจไปอีก!

พอเขาดีขึ้นเราก็ขับรถกลับกรุงเทพกัน เพราะป้าณีเวียโทรมาบอก ว่าออแกไนซ์เริ่มเข้ามาจัดงานแต่งให้แล้ว โอ้ย ตื่นเต้น! จะมีผัวแล้ว!

“ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น” ฉันดี๊ด๊าเต้นในรถคนเดียว จนเขาหันมามอง

“ก็ดีใจนี่น่า ใกล้แล้ว ๆ คุณลูกแม่จะแต่งงานกับพ่อแล้วนะ ถ้าแม่กับพ่อไม่เลิกกันก่อน แม่จะเก็บรูปแต่งงานไว้ให้ลูกดูเยอะ ๆ”

“เลิกอะไรไร้สาระ”

หันมาบ่นเสร็จ ก็ทำหน้าบึ้งใส่ นี่งอนกูอีกแล้วใช่ไหม?

พอฉันคุยกับซินน์เสร็จ ก็แวะซุปเปอร์ในห้าง ซื้อของเปรี้ยวต่าง ๆ นา ๆ กลับเพนเฮาส์ ก่อนจะนั่งปอก และจัดจานสวย ๆ ด้วยตัวเอง แม่บ้านจะช่วยก็ไม่ยอมนะคะ ผัวแพ้ท้องแทน เพราะผัวรักมาก... เลยอยากทำให้เขาบ้างก็เท่านั้น อุ๊ยเขิน

ฉันปอกเปลือกส้มเป็นรูปดอกไม้ จัดใส่จานกับมะม่วง พริกเกลือ แม่ง… มองยังไงก็ไม่สวย แต่ช่างเถอะ สุดความสามารถไออุ่นแล้ว

เข้ามาในห้องนอน..ก็เห็นเขานั่งทำงานอยู่ ทำงานทั้งที่หน้าซีด ๆ นั่นล่ะ แต่พอเงยหน้ามาเห็นฉัน ก็ยิงคำถามใส่ทันที

“ไปไหนมา?”

“ไปดูงานแต่งข้างล่าง เป็นไงบ้าง? หายแพ้ท้องยัง”

เขาวางปากกาลง แล้วลุกขึ้นมาหาฉัน อุ๊ยตาย! เดินแทบจะไม่ไหวแล้วนะนั่น

“ของเปรี้ยวเหรอ ดีจัง” เมื่อเห็นของในจาน ตาเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ก่อนที่จะหยิบมะม่วงไปกินแล้วอมยิ้ม

“ดีขึ้นไหม?” เขาพยักหน้าแล้วเคี้ยวตุ้ย ๆ

“อืม... ดี มีอีกไหม?” ในจานไม่พอเหรอวะ? กินพอหอมปากหอมคอก็ได้มั้ง กว่าฉันจะปอกได้แต่ละลูก ลำบากมากเลยนะ!

“มี อยู่ในครัว” เขาพยักหน้า แล้วหยิบยาดมเดินออกไป โถ่… ในมือยังมีมะม่วง เขาทั้งสูดยาดม ทั้งกินมะม่วงเลย เห็นแล้วได้แต่ภาวนา ขอให้วันแต่งงานเขากลับมาปกติเหมือนเดิม!

และเราก็ผลัดกันดูแลจนถึงวันแต่งงาน วันนี้เป็นวันที่ฉันแทบจะไม่ได้นอน ฉันทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว กลัวว่าพ่อเวียร์เขาจะแพ้ท้องเป็นลมเป็นแล้งในงานนี่ล่ะ!

เราเปิดห้องในโรงแรมไว้แต่งตัวสองห้อง แยกห้องเจ้าสาว เจ้าบ่าว เฮ้อ… ถึงยังไงก็เถอะ เขายังเดินเข้ามากำชับ เรื่องสเปรย์ฉีดผมฉันอีก ให้ฉันใช้ผ้าปิดจมูกบ้าง อย่าดมไปเยอะ มันไม่ดีกับลูก

เวอร์วังอลังการล้านแปดทุกเรื่อง!

จนแม่ฉันและเพื่อน ๆ เดินเข้ามา เขาถึงออกไปแต่งตัวที่ห้องตัวเอง

“ไง… ทำไมแก้มตุ่ยแบบนี้ ไม่ไดเอทเลยรึไง” แม่เดินมาหยิกแก้มฉันสองข้าง ตามด้วยซินน์ น้ำปั่น และปลายฟ้า ที่เดินมานั่งแต่งหน้าด้วย

“ลูกเขยแม่เลี้ยงดีนิคะ” แม่อมยิ้มแล้วลูบหัวฉันเบา ๆ

“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เข้าพิธี หลังจากนี้… ไออุ่นจะโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วนะ มีครอบครัว มีสามี… อีกหน่อยก็มีลูก”

แค่ก ๆ ฉันถึงกลับสำลักน้ำที่กินทันที

จนเพื่อน ๆ หันควับมามอง ฉันจึงรีบกระพริบตาให้ โอ้ยตาย! พวกมึงจะหันมามองพร้อมกันทำไมเนี่ย? เดี๋ยวแม่กูก็สงสัยหรอก!