พลาด2 นิยาย บท 109

ฉันยิ้มกริ่มให้มือถือ ไม่สนใจใครทั้งนั้นตอนนี้ มันก็จะแปลก ๆ หน่อย ที่ให้เพื่อนไปแล้วเอากลับมาใช้เอง แล้วไงล่ะ! ก็ไออุ่นมันยืนยันที่จะไม่เอานี่หว่า

และฉันก็เป็นพวกชอบเสียดายของซะด้วย โดยเฉพาะของสนอง Need พวกนี้!

ตกลงกันเสร็จสรรพ ไออุ่นมันก็บอกว่า จะให้แมสเซนเจอร์เอากล่องของขวัญกล่องนั้น มาส่งให้ถึงบ้านฉันได้แต่นั่งรอนอนรอ จัดกระเป๋ารอ จนไทม์เขากลับบ้าน ของก็ยังไม่มาสักที

ง่วงโว้ย! ไม่ไหวแล้ว... นานจังวะ!

ฉันรอไม่ไหวจริง ๆ รีบลุกจากโซฟาเดินขึ้นห้องทันที ดึกป่านนี้… ไม่รู้แมสเซนเจอร์เอาของไปดองไว้ที่ไหน!

พอถึงห้อง ล้มตัวนอนได้สักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’

“น้ำปั่น มีของมาส่ง” เสียงแม่นี่น่า! ฉันรีบลุกจากเตียงไปเปิดประตูทันที ก่อนที่จะเห็นแม่ยืนหน้านิ่ง ๆ ถือกล่องของขวัญกล่องนั้น

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

“กล่องอะไร?” ฉันรีบดึงกล่องจากมือแม่ แต่แม่กลับไม่ยอมปล่อยมัน!

“ก็ของขวัญไงคะ เพื่อนฝากมา” แม่ขมวดคิ้วมองหน้าฉัน ก่อนที่จะค่อย ๆ ไล่สายตา ลงมาที่ข้อความบนกล่อง

‘เอา Sex toy มึงคืนไป’

ไออุ่น… มึงจะเขียนหาสวรรค์วิมารอะไรวะ!

“แม่คะ เพื่อนแกล้งปั่น ไออุ่นมันแกล้ง แหะ ๆ” พอแม่เผลอฉันก็รีบดึงกล่องของขวัญมาทันที แต่เจ๊หวานคนนี้มือไวกว่า!

พรึบ!

แม่! น้ำตาจะไหล ตอนนี้กล่องของขวัญกลับไปอยู่ที่แม่อีกแล้ว ก่อนที่แม่จะถอยหลังไปห่าง ๆ ฉัน แล้วแกะมันออกดู

“แม่คะ ไม่มีอะไรเลยค่า ฮ่า ๆ ไออุ่นมันแกล้ง ๆ

กูขำทั้งน้ำตา

แม่ฉันไม่ฟัง รีบดึงของในนั้นออกมาทีละอย่าง ทีละอย่าง

แพนตี้กับชุดชั้นในสะท้อนแสง

แส้

กุญแจมือ

ไข่สั่นมินิแสนน่ารัก

แผ่นหนังโป๊ที่เรียงกันเป็นตับ ราวกับซีรี่ย์เกาหลี

นี่แฟนกูเป็นคนแบบนี้เหรอเนี่ย! อิไทม์เอ้ย!

“ของปั่นเหรอ? ทำไมเพื่อนเขียนว่าเอาคืนไป ปั่นซื้อของแบบนี้ให้เพื่อนเหรอ?” โอ้ย! จะบอกว่าไงล่ะ บอกว่าเป็นของไทม์ มีหวังแม่ฉันไปเขม่นเขาอีกแน่!

“อ๋อ ปะ ป่าวค่ะ คือ... ของปั่นเองค่ะ แหะ ๆ” ฉันยิ้มแห้ง ๆ แล้วพยายามยื่นมือ ขอกล่องนั้นคืน

จนแม่มองมันอยู่พักนึง และหยิบกุญแจมือขึ้นมา

แม่จะทำอะไร!

“งั้น... อันนี้ขอยืมนะ” พูดจบก็ส่งกล่องของขวัญให้ฉันทันที ก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว

สงสารพ่อจัง! เจ๊หวานจะทำอะไรพ่อฉันอีกเนี่ย!

แต่ฉันไม่กล้าไปเคาะประตูกวนหรอก กลัวแม่จะประจานฉันคืน ได้แต่เปิดประตูเข้าห้องตัวเองเงียบ ๆ แล้วรีบจัดของใส่กระเป๋าไว้ แส้นี่... ต้องใช้ไหม แต่ไข่สั่นนี่น่าสนใจ เอาไปดีกว่า

ทำไมเขินแบบนี้เนี่ย ของพร้อมมาก น้องภูเก็ตต้องมาแล้วล่ะงานนี้ เพราะฉันจัดบิกินี่สีแดงสดของตัวเองไปด้วย แซ่บลืมบ้านเกิดแน่นอน!

เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับจริง ๆ ทั้งที่กระเป๋าพร้อม เอวี่ติงพร้อม พร้อมที่จะเสียตัวหลายร้อยรอบ แต่ดันตื่นเต้นซะงั้น มันเป็นทริปทำลูกนะเว้ย! ไม่ให้ตื่นเต้นได้ไง

เอาล่ะ ๆ ไทม์ขับรถมารับแล้ว จะว่าไปหนักกว่าไทม์ก็กูนี่ล่ะตอนนี้

ว่าแต่… ทำไมขับรถมาเนี่ย?

“ไทม์จะขับรถไปเหรอ?” พอเขาเปิดประตูรถลงมา ฉันก็ยิงคำถามใส่ทันที

ถ้าขับไปจริง ตายพอดีกว่าจะถึงภูเก็ต!

“ก็รันรันไปด้วยนิคะ ไม่เป็นไรหรอกน่า เราแวะเที่ยวตลอดทาง ไทม์ขับไหว”

ขับไหว? กูนี่ล่ะจะไม่ไหว ตูดเปื่อยก่อนปั๊มลูกแน่เลย

“ก็ได้” แต่ก็ยอม เฮ้อ.. ฉันได้แต่เดินหน้ามุ่ยไปขึ้นรถ จนเขาเดินอ้อมมากอดไว้

“ก็อยากใช้เวลากับแม่แมวเยอะ ๆ นิคะ ทริปเที่ยวตลอดทาง พ่อ แม่ ลูก...”

ลูก?

“ลูกอะไร?” เขาถอนกอดจากฉัน แล้วเปิดประตูรถให้ จนฉันเห็นรันรันนั่งนิ่งอยู่ในรถ

‘เมี้ยว~’

“นี่ไงคะลูก” เกลียดแมวไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้รันรันเป็นลูกซะแล้ว

ความน่ารักของเขา ทำฉันอดยิ้มไม่ได้เลยจริง ๆ จนฉันขึ้นรถไปนั่งกับรันรัน แล้วดึงเข็มขัดมารัด

แรงอ่ะพี่นาวิน นั่นน้องเขยน้องนะ!

Zer Via: งานการไม่ทำ กูใกล้จะถอนหุ้นแล้ว

Ai-Oon**: น่ารักจุงเบย รันรัน...

Me-Mine**: เหมือนจะดูดี (แต่แย่งของคนอื่นอ่ะ)

เฮ้ย! อีนี่มัน… เป็นใครวะ

‘ติ้ง~’ ฉันนั่งคิดสักพัก จนอยู่ ๆ แชทเฟซบุ๊กก็เด้งขึ้นมา...

Me-Mine**: เป็นถึงหมอ แต่ทำไมหน้าด้านจัง

อิไทม์! อีนี่มันเป็นใคร! ของมึงใช่ไหม!

เพียะ! ฉันตีแขนเขาทันที จนเขาตื่น แล้วลุกขึ้นขยี้ตา

“คะ แม่แมวมีอะไร หิวเหรอ?” กูจะกินหัวมึงก่อนตอนนี้!

ฉันเม้มปากแน่น... และรีบหันมือถือ ไปเลื่อนข้อความแชทให้เขาดู

“เวร!”

“เออเวร! อีนี่มันเป็นใคร?”

“ฟังก่อนค่ะ ฟังก่อน ไทม์เลิกไปแล้วจริง ๆ” เขาขยับมากอดฉันทันที แต่ฉันรีบดันเขาออกห่าง

“รู้ว่าเลิก ไทม์ปล่อยให้มันมาวุ่นวายกับปั่นได้ไง!”

“ไทม์ลบเพื่อนไปแล้วนะคะ” ฉันรีบ กดเข้าดูเฟซเขาอีกรอบ นี่โง่ หรือโง่! หรือโคตรโง่!

“โง่! ลบเพื่อน? แต่ตั้งทุกอย่างสาธารณะ อิไทม์ จงใจใช่ป่ะ!”

“แม่แมวง่ะ มาค่ะ ไทม์จัดการให้ เขาว่าแม่แมวว่าไง ไทม์ไม่ยอมเหมือนกัน” เขาดึงมือถือฉันไปดู แต่ฉันรีบดึงกลับ

กูควรหัวร้อนไหมวะเนี่ย! ตามจริงก็ไม่ควรนี่หว่า! เพราะคนตรงหน้าของกูค่ะ แหวนที่นิ้วนางนี่เป็นพยานเลย! มามึงมา!

ฉัน: อ้าว คนแพ้แล้วพาลนี่เอง สวัสดีค่ะ

Me-Mine**: พาล? หน้าด้านจัง ฉันคบกับพี่ไทม์ก่อนเธออีก เธอมันหน้าด้าน ใช้มารยาเล่มไหนอ่ะ ในตำราหมอสอนมาเหรอ ถึงได้หน้าด้านแย่งของคนอื่น!

รู้ว่าฉันเป็นหมอ คงจะส่องเฟซฉันเรียบร้อยแล้วสินะ!

ฉัน: ฉันไม่ได้ใช้มารยาอะไรเลย พอดีฉันรู้จักไทม์ตั้งแต่เขาเกิดน่ะจ้ะ ฉันขอไม่เถียงกับเธอให้เปลืองน้ำลาย เพราะยังไง...เขาก็เลือกฉัน