พลาด2 นิยาย บท 110

ฉิบหาย! ความฉิบหายมาเยือนผมแน่นอน!

ผมได้แต่มองแฟนตัวเอง ที่พิมพ์ตอบแชทน้องมีนอย่างหงุดหงิด เพราะคิดไม่ออกจริง ๆ อะไรจะช่วยชีวิตผมได้ตอนนี้!

‘ติ๊ด… ติ๊ด…’

เวรแล้ว! คนทางนั้นโทรวีดีโอคอลมาหาน้ำปั่นเลย!

“อย่ารับเลยค่ะ ปล่อยเขาไปเถอะ” ผมพยายามดันมือถือออกห่าง แต่แฟนผมยอมที่ไหน เธอขยับเข้ามาใกล้ ๆ แล้วกดรับทันที ก่อนที่ผมจะเห็นหน้าน้องมีนโชว์ขึ้นมาเต็มจอ

กูไม่น่าเล่นเป็นคู่เกย์กับไอ้นาวาเลย!

(พี่ไทม์! ไหนพี่ไทม์บอกว่าชอบผู้ชาย นี่หลอกมีนเหรอคะ) น้ำปั่นมองหน้าผมทันที

“มีน วันนั้นพี่พูดกับมีนตรง ๆ แล้วนะ ว่าพี่จะหยุดทุกอย่าง เพื่อจริงจังกับผู้หญิงคนนึง แต่มีนไม่ฟังพี่”

ผมพยายามพูดซอฟที่สุด… เท่าที่จะทำได้ จนน้ำปั่นยื่นมือถือ ให้ผมคุยเอง

(อะไร ถึงกลับไม่กล้าสู้หน้าเลยเหรอ เธอก็สวยนะไม่น่าแย่งของคนอื่นเลย)

กล้าดียังไงมาว่าแฟนผม ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วจริง ๆ

“พูดอยู่นั่นล่ะว่าของคนอื่น ๆ อายปากบ้างไหม ไทม์! นายไหนบอกมาสิ ว่านายเคยเป็นของผู้หญิงคนนี้เหรอ ฉันชักจะรำคาญแล้ว”

ผมหายใจไม่ทั่วท้องจริง ๆ ตอนนี้ผมไม่แคร์ใครแล้ว นอกจากน้ำปั่นมหาอำนาจคนนี้

(ก็เราเคยได้กัน เขาเป็นของฉันป่ะ)

“มีนพอ พี่พูดตรง ๆ นะ พี่ไม่เคยเป็นของมีน สถานะเราตอนนั้น เราตกลงไว้แค่เพื่อนเที่ยว มีนอย่าเรียกร้องอะไรให้ตัวเองดูแย่ไปกว่านี้เลย เพราะตอนนั้นมีน... เป็นคนเข้าหาพี่เอง”

น้ำปั่นหัวเราะหึหึ ในลำคอ… ก่อนที่จะหันโทรศัพท์ไปหาตัวเอง

“ได้ยินชัดมะ ฉะนั้นหยุดแดดิ้น เพราะตอนนี้เขาเป็นของฉันจ้ะ”

เธอกอดคอผม… แล้วโชว์แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายทันที

(พี่ไทม์ มันเร็วไปป่ะ มันจับพี่ไทม์ใช่ไหม!)

“มีน ถ้าพี่ทำให้มีนเสียใจ พี่ขอโทษ จบกันดี ๆ เถอะ พี่กำลังจะมีครอบครัวแล้ว สักพักมีนเองก็คงเจอคนที่ใช่ พี่บอกตรง ๆ ทั้งชีวิตพี่ รักแฟนพี่แค่คนเดียว อย่าทำให้เรามีปัญหากัน”

ผมเองก็เริ่มหงุดหงิดเหมือนกัน ผมไม่ชอบให้ใครตามตื้อ ถ้าผมเลือกแล้ว จบคือจบ

(มีนแค่ไม่โอเค ที่พี่ไทม์หลอกมีนว่าเป็นเกย์ แล้วมาคบกับชะนี!)

มีนโวยวายเสียงดัง จนไอ้แมวสะดุ้งตื่น

“เงียบ ๆ มีน แมวพี่นอนอยู่” มีนรีบเอามือปิดปากทันที พร้อม ๆ กับน้ำปั่นที่มองหน้าผม ไม่ใช่อะไรหรอก เวลาไอ้แมวมันนอน มันสงบสุดแล้ว ผมรำคาญเวลาเห็นมันเดินเพ่นพ่าน

(งั้นแค่นี้ล่ะค่ะ แต่งเมื่อไหร่ก็บอก จะไปวางดอกไม้จันทน์ เอ้ย ไปแสดงความยินดี!)

‘ติ๊ด’ แล้วมีนก็ตัดสายใส่เรา จนน้ำปั่นกำมือถือแน่น หายใจฟึดฟัดอย่างโมโห

“ดอกไม้จันทน์ เหอะ อิเด็กดอก” นี่ก็ไม่เบาจริง ๆ คุณหมอผมเนี่ย

ผมเห็นท่าไม่ดีกับชีวิต จึงรีบดึงโทรศัพท์ออกจากมือน้ำปั่น แล้วโน้มไปกอดเธอแน่น

“แม่แมวขา เรื่องเก่า ๆ ปล่อยไป... ไทม์เลิกแล้ว ตอนนี้ไม่กล้ามองใครทั้งนั้น รักเมียคนเดียวครับ”

ผมใช้คางถูไหล่เธอเบา ๆ แล้วหอมแก้มนุ่ม ๆ ตรงหน้าฟอดใหญ่

จนน้ำปั่นจับมือผมออกไป แล้วหันมามอง

“ฉันเชื่อใจนาย แต่อย่าให้ฉันจับได้นะ เพราะนายจะไม่ได้โอกาสอะไรจากฉันอีก”

เป็นรอยยิ้มที่เย็นยะเยือก จนผมขนลุกซู่ไปทั้งตัว

ใครนอกใจแม่แมว ก็โง่แล้ว! กูไม่พลาดแน่นอน

จัดเต็ม? คุณแฟนจะจัดเต็มแบบไหนครับ ช่วยบอกผมที จะได้ตั้งตัวทัน!

“ตามที่คนทำถนัดค่ะ จะรอรับมือ” น้ำปั่นยิ้มกว้างแล้วไล่นิ้วชี้ แตะเบา ๆ ตามแผงอกผม ก่อนที่เธอจะก้มลง และประกบริมฝีปากคู่สวยเข้าที่ยอด

ผมรู้สึกขนลุก และตื่นไปทั้งตัว รวมถึงไอ้น้องชายตัวดี ที่ตอนนี้เริ่มปวดหนึบ ๆ อยากจะเข้าไปสัมผัสคนข้างบน จนแทบทนไม่ไหว

อื้ม~ ผมลูบแก้มที่คลั่งไคล้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเธอค่อย ๆ ขยับตัวเลื่อนลงไปช้า ๆ ก่อนจะปลดเข็มขัดและดึงกางเกงผมลงมา แล้วทักทายไอ้น้องชาย...

มือนุ่มเริ่มหยอกล้อมันรูดขึ้น รูดลง พร้อมกับส่งสายตาแสนเย้ายวน ชวนให้ผมหลงขึ้นมาอีกครั้ง

“ขับรถเหนื่อยไหม…” อื้ม~ ถามผมจบ ก็ใช้ปากครอบครองมันทันที ก่อนที่ลิ้นเล็ก ๆ จะไล่วนตวัดรอบ ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“อื้ม อื้ม~ ดีจังค่ะ “ ยิ่งผมเปล่งเสียงครางตอบสนอง ริมฝีปากบาง ๆ ของเธอก็ยิ่งเร่งจังหวะเร็วขึ้น… เร็วขึ้น

จนผมเริ่มต้านทานริมฝีปากนั้นไม่ไหว ความเสียวซ่านที่โถมลงไป ทำผมรีบยื่นมือกดริมฝีปากเธอไว้ ก่อนจะกระตุกน้ำปรารถนาใส่เต็มปากเธอ....

เฮ้อ... โคตรเลย! ผมเอื้อมมือเขี่ยริมฝีปากเล็ก ๆ ที่เปื้อนไปด้วยน้ำขาวขุ่น จนเธอลุกขึ้นไปเปิดกระเป๋าเดินทางข้างล่าง

“แม่แมว… ไปไหนคะ หาอะไร?”

“รอแป๊บนะ” ตอบผมเสร็จ เธอก็กอดอะไรบางอย่าง วิ่งเข้าห้องน้ำทันที

ผมได้แต่นอนรอ... และนึกสงสัย แม่แมวจะทำอะไรหว่า... หรือว่า ที่เธอกอดไว้จะเป็น… ปืน!

เชี่ย!

ผมคือนักโทษ ใกล้จะถูกประหารใช่ไหมวะ?

สุขสม ก่อนตาย!

ไอ้แมว! มาให้กูกอดก่อนตายดิ๊!