พลาด2 นิยาย บท 118
ฉันก็อยากรู้... ว่าปลายฟ้ามันจะทำตัวยังไง ยิ่งตอนนี้แม่ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วด้วย
“มึง...” จนปลายฟ้ามันมองมาที่ฉัน แล้วกัดฟันเรียกเบา ๆ โอ้ย! ฉันไม่เข้าใจ... ก็แต่ง ๆ ไปเลยสิ ตัวก็เสียแล้ว เสียทุกอย่าง มันอยากเสีย ฟรี ๆ รึไง ใช่เรื่องไหม? แล้วฉันก็มั่นใจในตัวพี่ชาย ว่าพี่นาวาไม่มีทางเทมันแน่นอน!
ฉันจึงหันไปหาแม่ทันที...
“คืองี้ค่ะ แม่...”
“แม่! เอ้ย ไม่ใช่ค่ะ ป้าหวานคะ กับข้าวอร่อยมากเลยค่ะ ทำเองเหรอคะเนี่ย” อยู่ ๆ ปลายฟ้าก็พูดขึ้นมาทันที มันกลัวฉันจะจุดฉนวนเรื่องตัวเองสินะ
“ใช่จ้ะ ทำกับน้าน้ำตาล”
“อร่อยมากเลยค่ะ” แม่ผัวมึงไง
“อร่อย ก็มาเป็นสะใภ้บ้านนี้สิมึง”
ปรบมือให้ซินน์! มันทำปลายฟ้าอ้าปากหวอเลย และตอนนี้ทุกคนบนโต๊ะ ดูจะเห็นด้วยมาก ต่างพากันอมยิ้มใหญ่ ก็แหงล่ะ... วันนั้นพี่นาวาขึ้นไปลากปลายฟ้าลงจากเวทีเลย ใครไม่รู้ก็โง่แล้ว!
“นั่นน่ะสิ เนอะ ๆ” แม่กูก็เอากับเขา นางรู้ค่ะ นางรู้ ฉันดูสายตาแม่ปราดเดียวก็ดูออก
“อย่าดีกว่าค่ะ ให้เขาไปเจอคนดี ๆ เถอะ”
‘เคร้ง’ พี่นาวาวางช้อนลงจานทันที ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วดึงมือปลายฟ้าออกไป
“ปล่อย ไปไหน ไม่ไป” ฉันได้แต่มองตามหลัง ก็เห็นปลายฟ้า พยายามดึงมือพี่นาวาออกตลอดทาง
“มานี่” สิ้นเสียงพี่นาวา สองคนนั้นก็เดินหายออกไปจากบ้านไปแล้ว ทำเราทุกคนมองหน้ากันงง ๆ
“เอ่อ เขาทะเลาะกันรึป่าว?” ไอ้ซินน์ถามคนแรก ก่อนที่ผู้ใหญ่ทั้งหลายจะลุกออกไปจิบไวน์ ที่ห้องนั่งเล่นกัน
เหลือแต่แม่ฉันที่นั่งนิ่ง มองฉันสลับกับซินน์
นางรอฟังจ้า… นางร้าย!
“แม่ไม่ไปจิบไวน์ แพง ๆ กับลุง ๆ ป้า ๆ เหรอคะ” แม่เบะปากใส่ฉันทันที เมื่อฉันหันไปถาม ก่อนที่จะมองไปทางไอ้ซินน์อย่างกดดันแทน
“ยังไงหนูซินน์ นาวาคบกับหนูปลายฟ้าเหรอ?” ไอ้ซินน์มองฉันสลับกับไออุ่น ที่ตอนนี้ส่ายหน้ารัว ประมาณว่ามึงตอบไปเถอะ กูไม่รู้เรื่อง!
“เอ่อ...”
“ไม่รู้เหมือนกันครับแม่ ให้เขาชัดเจนก่อนดีกว่า” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่นาวินทันที จนแม่ฉันรวบช้อน แล้วลุกขึ้น
“งั้นฝากดูพี่ด้วยละกัน นาวิน น้ำปั่น มีเรื่องอะไรก็บอกแม่ได้นะ เด็ก ๆ คุยกันเถอะจ้ะ เดี๋ยวแม่จะให้แม่บ้านเอาขนมหวานมาเสิร์ฟ พร้อมนมคนท้องของซินน์กับไออุ่นนะจ้ะ”
กูไม่ใช่ลูก
“ปั่นขอนมคนท้องด้วยสิ” ไทม์หันควับมามองฉันทันที แม่ก็ด้วย
“ท้องแล้วรึไง?” แม่ขมวดคิ้วสงสัย
“แม่แมวคืออะไรคะ?” ตกใจอะไรกัน อยากลอง แค่อยากลองเข้าใจป่ะ
“อยากลองค่ะ”
“กินของกูก่อนก็ได้ กูอิ่มแล้ว” ไออุ่นรีบสะกิดฉันทันที แต่ป๋าน่ะสิ ตาเขียวปั๊ด กลัวกูแย่งนมเมียกินรึไง
“ไม่ได้ ต้องกิน” อย่าทะเลาะกันอีกคนนะ กูขอร้อง!
“นายก็กินเองสิ ฉันไม่ชอบอ่ะ รู้สึกคาว” พอไออุ่นพูดคำว่า ‘คาว’ ไอซินน์ก็ทำท่าพะอืดพะอมขึ้น
“อย่าพูด กูจะอ้วก!” เหนื่อยแทน ถ้าฉันท้อง ฉันจะเป็นแบบนี้ไหม? นึก ๆ ไปก็เครียดแหะ
พองานเลี้ยงจบ ฉันก็กลับคอนโดพร้อมไทม์ และไม่ลืมที่จะหยิบโฟลิกไปกินด้วย ไทม์เขาก็ถามล่ะ ว่าฉันเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ? ทำไมถึงกินยา? แต่ฉันบอกไปว่า วิตามินผิวจ้ะที่รัก
ค่ะ เขาไม่รู้หรอก ว่าฉันเตรียมพร้อม ที่จะผลิตทายาทอนันธาราขนาดไหน ฉันทำทุกอย่าง ทั้งกินเยอะ ทั้งพยายามนอนให้เต็มอิ่ม ทำทุกอย่างจริง ๆ
และช่วงนี้ ไทม์เขาก็รักรันรันมาก ห้ามใครแตะต้อง หรือจับแรง ๆ จะไปไหนทีต้องมีคนเลี้ยง คือเขาประคบประหงมสุด ๆ ฉันเองขนาดเป็นสัตวแพทย์แท้ ๆ ยังคิดว่ามันเกินไป อะไรจะขนาดนั้น
“เตรียมพร้อมสิ ไทม์ไม่อยากให้มีปัญหาค่ะ”
“ไม่อยากมีปัญหา ทำไมไม่จ้างการ์ดกันหน้างานไว้ด้วยล่ะ เผื่อสาว ๆ นายจะบุกมาพังงาน”
เขาอมยิ้มแล้วดึงฉันไปนั่งตัก
“จ้างเรียบร้อยค่ะ กันพลาด ไทม์อยากให้ถึงวันนั้นไว ๆ จัง อยากเป็นสามีแม่แมวแล้ว” นี่ขนาดยังไม่เป็นสามี ก็ได้กูแล้ว ตั้งหลายรอบ
ไม่อยากจะคิดเลย ว่าหลังแต่งงานฉันจะโดนหนักขนาดไหน... ไอ้ความอ่อย และว้อนเขาเนี่ย แทบจะหายไป เมื่อประสบพบเจอกับคืนนั้น ที่ทำฉันเกือบตาย อยู่บนเตียง!
“นี่ก็เป็นสามีแล้วนะ แค่นามไม่ใช่”
เขากระชับกอดฉันแน่น แล้วหอมแก้มแรง ๆ ฟอดใหญ่
“งั้นเรามาทดลองกันก่อนไหมคะ...” ทดลอง?
“ทดลองอะไร บ้า... ก็ลองแล้วนิ” ฉันรีบตีมือเขา จนมือใหญ่ ขยับขึ้นมาบีบเบา ๆ ที่หน้าอก
“สักนิดนะคะ”
อ๊าก... อิไทม์! นี่ห้องทำงานนะ บีบนมกูเป็นว่าเล่นเลย
“บ้า ไทม์ไม่เอา...”
“เอานะคะ นะ ๆ” ฉันพยายามลุกจากตักเขา แต่มือปลาหมึก รีบกอดเอวไว้ไม่ยอมปล่อย
“พอเลย!”
“ไม่พอค่ะ...” ฉันขมวดคิ้ว แล้วหันกลับไปมองหน้าเขา อะไร? ฉันไม่ได้พูดนะ เขาตอบใคร?
“นายตอบใคร?” เมื่อฉันถามปุ๊บ เขาก็เอามือออกจากเอวปั๊บ ก่อนที่จะมองซ้ายมองขวาอย่างสงสัย
จนเราสองคนสะดุ้งตกใจ... เมื่อเจอใครบางคน ยืนเท้าสะเอวอยู่!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2